Μου αρέσει μια αγγλική φράση: «Forgive, but not forget». Δυστυχώς, σήμερα θα στενοχωρήσω πολλούς γιατί θα τους θυμίσω πράγματα που είμαι βέβαιος ότι θα ήθελαν οι ίδιοι να ξεχάσουν, αλλά να τα ξεχάσουμε και εμείς οι υπόλοιποι.
Εξηγούμαι. Οταν το καλοκαίρι του 2019 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι ανέθεσε στη Γιάννα Αγγελοπούλου την ευθύνη για τις επετειακές εκδηλώσεις των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, χύθηκε τόσο δηλητήριο, από επώνυμους και μη, που πραγματικά δεν πίστευα αυτά που διάβαζα. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά πουθενά δεν είδα ένα θετικό κείμενο. Μόνο εγώ τόλμησα να γράψω δύο άρθρα στη στήλη αυτή: «Déjà vu: Η Γιάννα που λατρεύουμε να μισούμε» (8.09.2019) και «Πώς θα γλιτώσω το νέο ’21» (22.09.2019), προκειμένου να υπερασπιστώ την απόφαση του πρωθυπουργού.
Τώρα που ολοκληρώθηκε το επετειακό έτος, ελάτε να κάνουμε την αγαπημένη μου διαδικασία: τη νεκροψία. Δηλαδή, τι λέγαμε τότε, τι πραγματικά έγινε και τι λέμε τώρα.
Δημοσιογράφος «με 5 δεκαετίες στην πλάτη του» (όπως λέει ο ίδιος) έγραψε στο Protagon, στις 2.8.2019 ένα κείμενο 2.868 λέξεων (σημ. για σύγκριση, το κείμενο που διαβάζετε είναι 1.272 λέξεις) προκειμένου να αποδομήσει την επιλογή της Γιάννας! Η μόνη θετική αναφορά προέρχεται από ένα απόσπασμα 165 λέξεων που αντίγραψε από παλαιότερο δικό μου άρθρο, που δημοσιεύθηκε στην ΚτΚ (16.6.2013). Το παραθέτω γιατί πιστεύω ότι αναδεικνύει τον χαρακτήρα της Γιάννας. «[…] Από το κείμενο του κ. Δρυμιώτη (που είχε ενεργό ρόλο και εμπλοκή στα της διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων τη δεκαετία του ΄90) διαβάζω: “Η τελευταία φορά ήταν το 2002 στο προσωπικό της γραφείο στην Αθήνα, όταν διαπίστωσε ότι ο υπεύθυνος της τεχνολογίας δεν “τραβούσε” και μου ζήτησε να αναλάβω εγώ την ευθύνη. Την ευχαρίστησα για την επιλογή, αλλά αρνήθηκα τη θέση και της πρότεινα κάποιον άλλο (σημ. πράγματι ανέθεσε το έργο σε αυτόν που της πρότεινα). Αναφέρω το περιστατικό αυτό για να τεκμηριώσω ότι είχε τα χαρακτηριστικά του manager. Δεν δίστασε να αλλάξει έναν διευθυντή σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή, όταν διαπίστωσε ότι κάτι δεν πάει καλά σε έναν κρίσιμο τομέα. Θέλησα να δώσω τη δική μου προσωπική εμπειρία, γιατί ανεξάρτητα από τα κίνητρα της Γιάννας, η ιστορία της διεκδίκησης και διοργάνωσης των Αγώνων είναι μια αναμφισβήτητη ιστορία ελληνικής επιτυχίας, που δείχνει ότι με τη σωστή καθοδήγηση μπορούμε να επιτύχουμε πολλά πράγματα. Τη Γιάννα λατρεύουμε να τη μισούμε γιατί είναι αποτελεσματική –”she gets the job done”- και έτσι μπαίνει στο μάτι πολλών που δεν είναι” […]».
Ολο το υπόλοιπο κείμενο αφορά την ιστορία της Γιάννας και τις αρνητικές κρίσεις του Χρήστου Λαμπράκη, του Στρατή Στρατήγη και άλλων, μεταξύ των οποίων κάποιος γνωστός εικαστικός καλλιτέχνης (σημ. δεν αναφέρει το όνομά του) ο οποίος αναφώνησε: «Ηρθε η ώρα δίπλα στη μαρινιέρα του Ζαν-Πολ Γκοτιέ να βάλουμε και τη “Φουστανέλα 2021” […]».
Γράφει για τις σχέσεις της με τον Χρήστο Λαμπράκη: «[…] Είναι κοινό μυστικό ότι οι σχέσεις τους δεν ήταν καθόλου ανέφελες και ότι το αφεντικό του Συγκροτήματος –παρά τις προσωπικές επιλογές σειράς δημοσιογράφων του ΔΟΛ– στάθηκε σταθερά απέναντι στο αισθητικό-πολιτισμικό μοντέλο που επεδίωκε να καθιερώσει το Ζάππειο της κυρίας Αγγελοπούλου. […]».
Και συνεχίζει για τις αντιδράσεις, με τα σχόλια του Στρατή Στρατήγη: «Λάθος η επιλογή της κυρίας Αγγελοπούλου επικεφαλής της επιτροπής “Ελλάδα 2021”. Η κ. Α είναι ικανή και εργατική δημοσιοσχετίστρια και είχε προσφέρει τις σχετικές υπηρεσίες της και στον κ. Τσίπρα ως σύμβουλός του […]». Και καταλήγει ο καλός φίλος Στρατής με το απαξιωτικό: «Ας ανατεθεί στην κ. Α μόνο ο δημόσιος εορτασμός της επετείου με τους φουστανελάδες, π.χ. στο Στάδιο. Αυτό το ξέρει».
Ο Νίκος Δήμου, τακτικός αρθρογράφος στο ΒΗΜΑ, που είναι καταξιωμένος δημοσιογράφος, συγγραφέας, μεταφραστής, ποιητής, επιχειρηματίας και βιογράφος έγραψε στην εφημερίδα της 11ης Αυγούστου 2019, ένα κείμενο με τίτλο «Πώς θα γλιτώσω το νέο ’21!», όπου μεταξύ άλλων έλεγε: «Το είχα ήδη μυριστεί από καιρό – δεν ήταν δυνατόν οι Ελληνες να αποφύγουν αυτή την επέτειο. Διακόσια ολόκληρα χρόνια είναι μεγάλος πειρασμός για μία ή και πολλές εθνικές φιέστες. Οταν μάλιστα πληροφορήθηκα ότι ο πρωθυπουργός κάλεσε την κυρία Αγγελοπούλου να αναλάβει την προεδρία της οργανωτικής επιτροπής, οι φόβοι μου έγιναν εντελώς συγκεκριμένοι…». Ακολουθεί το κείμενο με τους φόβους του συγγραφέα το οποίο καταλήγει «… Δεν θα το αντέξω αυτό. Αν τελικά ζήσω ως το 2021 (θα είμαι 86 ετών), θα πρέπει έστω και για έναν χρόνο, να μεταναστεύσω. Ισως πάω στη Νέα Ζηλανδία (έχω κάτι μικρανίψια εκεί πέρα). Είναι αρκετά μακριά για να μη φτάνει ως εκεί ο ήχος των θουρίων, των εμβατηρίων και των κωδωνοκρουσιών…».
Πάμε τώρα στο τι έγινε. Επιφυλάσσομαι να επανέλθω γιατί δεν είναι δυνατόν να περιγράψει κανείς ούτε καν επιγραμματικά το τι έγινε. Θα πω μόνο ένα. Η Επιτροπή δεν επιβάρυνε τον Ελληνα φορολογούμενο ούτε με ένα ευρώ. Αντίθετα, με τη νοικοκυρεμένη διαχείριση, έφερε έσοδα και δημιούργησε υποδομές σε ΜΕΘ. Δεν γνωρίζω ποιος άλλος θα τα κατάφερνε καλύτερα.
Η αφορμή για το σημερινό κείμενο είναι το άρθρο του Νίκου Δήμου στο ΒΗΜΑ της 26ης Δεκεμβρίου 2021, με τίτλο «Κακός προφήτης – ευτυχώς». Οταν είδα τον τίτλο και αντιλήφθηκα το θέμα, ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένος γιατί υπέθεσα ότι ένας από τους βασικούς και σοβαρούς επικριτές της επιλογής του πρωθυπουργού στο πρόσωπο της Γιάννας, επιτέλους θα είχε το θάρρος να παραδεχθεί το λάθος του. Οποία απογοήτευση! Αντί να απολογηθεί για την προκαταβολική καταδίκη της προσπάθειας, ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζεται ότι με τις δικές του επεμβάσεις αποφύγαμε την καταστροφή που προφήτευε. Είναι σημειολογικά χαρακτηριστικό ότι ενώ στο παλαιό άρθρο του, που κατηγορούσε την επιλογή της Γιάννας από τον πρωθυπουργό, ανέφερε το όνομά της για να την απαξιώσει, στο πρόσφατο κείμενο δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα της κας Αγγελοπούλου, λες και οι εκδηλώσεις έγιναν μόνες τους.
Το χειρότερο είναι ότι προσπαθεί να μας πείσει ότι το προηγούμενο κείμενό του, που έσταζε φαρμάκι, ήταν… χιουμοριστικό! Ολόκληρο το κείμενό του μπορείτε να το δείτε στο https://www.tovima.gr/2019/08/14/opinions/pos-tha-glitoso-to-neo-21/ Μην τρελαθούμε. Είναι πολύ σκληρό κείμενο για αξίες που ο ίδιος αμφισβητεί. Το μόνο που μπορεί να εκληφθεί σαν χιουμοριστικό είναι η απειλή του να πάει στη Νέα Ζηλανδία «για να γλιτώσει από το νέο ’21».
Αλήθεια, πόσο απλό και ανθρώπινο είναι για έναν καταξιωμένο άνθρωπο να ζητήσει συγγνώμη (από τον πρωθυπουργό και από τη Γιάννα) γιατί έκανε λάθος. Ας μην έγραφε τίποτα για να μας θυμίσει το θέμα. Θα ήταν πολύ καλύτερα, γιατί έτσι δεν θα προκαλούσε. Κανείς δεν θα θυμόταν την προηγούμενη κακή κρίση του. Μας προκαλεί λέγοντας ότι «τότε αυθόρμητα έγραψα ένα μελλοντολογικό σατιρικό κείμενο που συνόψιζε τα χειρότερα που προοιωνιζόμουνα…». Και συνεχίζει: «Ισως βοήθησα κι εγώ να αποφευχθεί το κακό λαϊκό θέατρο…». Παρακάτω, μας λέει: «Χαίρομαι λοιπόν πολύ που με το πρώτο –σατιρικό– κείμενό μου αποδείχθηκα κακός προφήτης…».
Λυπάμαι, κ. Δήμου, αλλά αποδειχθήκατε κακός προφήτης γιατί είστε προκατειλημμένος όταν δηλώνατε: «Είμαι αλλεργικός σε δύο πράγματα: 1) Στον εθνικισμό παντός είδους και 2) στην Εκκλησία και στη θρησκεία ως πολιτικό παράγοντα». Είναι πολύ φυσικό λοιπόν να είναι λανθασμένη η κρίση σας για μια επέτειο που συνδυάζει το έθνος και τη θρησκεία. Γράψατε τότε ότι: «Η Εκκλησία μάλιστα έχει πετύχει το απόλυτο προπαγανδιστικό κόλπο. Ενώ επί δεκαετίες πολέμησε με λύσσα τις ιδέες της Επανάστασης (ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη) ως σατανικά δόγματα […]», αγνοώντας ότι αυτές τις αρχές όχι μόνο δεν τις πολέμησε, αλλά τις διακήρυξε ο Απόστολος Παύλος εκατοντάδες χρόνια πριν από την Επανάσταση και τον Διαφωτισμό, λέγοντας «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Προς Γαλάτας, γ΄, 28). Με 23 λέξεις μας έδωσε τον αληθινό ορισμό της Ελευθερίας, Ισότητας και Αδελφοσύνης! Και αυτό δεν είναι μύθος. Scripta manent.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτηςείναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
