Μετά την παραίτηση του Μάριο Ντράγκι στην Ιταλία, επίκεινται πρόωρες εκλογές εντός 70 ημερών, οπως δήλωσε ο πρόεδρος της χώρας Σέρτζιο Ματαρέλα. Κρίνοντας από ορισμένα μακροπρόθεσμα θεμελιώδη στοιχεία, η Ιταλία μετατρέπεται σιγά σιγά σε ένα ατύχημα, που περιμένει να συμβεί. Τρία μεγάλα προβλήματα αμαυρώνουν τις προοπτικές της και είναι, πρώτον, η τάση του ρυθμού αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ στο 0,5% στην καλύτερη περίπτωση, δεύτερον, τα θλιβερά δημογραφικά στοιχεία και, τρίτον, η ροπή προς τη θεατρικότητα στα πολιτικά τεκταινόμενα. Ως αποτέλεσμα, η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους της Ιταλίας σχεδόν στο 150% του ΑΕΠ δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη. Ωστόσο, ο κίνδυνος να συμβεί σύντομα το πιθανό ατύχημα εξακολουθεί να είναι χαμηλός. Προς το παρόν, ας προετοιμαστούμε για ενοχλητικές περιόδους θορύβου, αλλά όχι για μια γνήσια κρίση του ευρώ, κατά την άποψή μας.
Στις επόμενες εκλογές θα μπορούσε να αναλάβει πρωθυπουργός η Τζιόρτζια Μελόνι, επικεφαλής κεντροδεξιού συνασπισμού. Προέρχεται από το κόμμα των «Αδελφών της Ιταλίας» με νεοφασιστικές ρίζες, έχει κατηγορήσει επανειλημμένως την Ε.Ε. για τα δεινά της χώρας της και υποστήριξε μια προσέγγιση «πρώτα η Ιταλία». Δικαίως οι αγορές ανησυχούν για την ατζέντα της. Ομως, η Ε.Ε. και το ευρώ έχουν ξεπεράσει άλλους ριζοσπάστες στο παρελθόν. Θυμάστε τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Αλέξη Τσίπρα; Πέραν τούτου, τάχθηκε υπέρ μιας κοινής και δυναμικής απάντησης της Ε.Ε. στον πόλεμο του Πούτιν, ενώ η Μελόνι έχει ήδη αποστασιοποιηθεί από ορισμένους άλλους δεξιούς στην Ιταλία και την Ευρώπη. Πάντως, μια περαιτέρω προσωρινή άνοδος της διαφοράς στις αποδόσεις μεταξύ ιταλικών και γερμανικών ομολόγων θα μπορούσε να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται για να υπενθυμίσει σε οποιαδήποτε (πιθανή) νέα κυβέρνηση ότι η Ιταλία θα είχε πολλά να χάσει από πολιτικές που θα έβαζαν σε κίνδυνο τα ευρωπαϊκά κονδύλια προς τη χώρα από το πρόγραμμα με το Ταμείο της Επόμενης Γενιάς και τα οποία συμποσούνται στην περίπτωσή της στο 5% του ετήσιου ΑΕΠ της. Το πρόγραμμα παρέχει στην Ε.Ε. ένα χρήσιμο εργαλείο για να αποτρέψει τις χώρες από το να απομακρυνθούν πολύ από τις ορθολογικές οικονομικές και χρηματοπιστωτικές πολιτικές. Σε αντίθεση με τα προγράμματα λιτότητας της «τρόικας» κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, οι επιχορηγήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης λειτουργούν ως ένα επιθυμητό καρότο και όχι ως μαστίγιο.
* Ο κ. Χόλγκερ Σμίεντινγκ είναι οικονομολόγος της Berenberg Bank.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr