Φοροδοξίες: Γνωρίζετε ότι…

Φοροδοξίες: Γνωρίζετε ότι…

H αύξηση μετοχικού κεφαλαίου εταιρείας με σχηματισμό αποθεματικού υπέρ το άρτιον μπορεί να συνιστά τεχνητή διευθέτηση με σκοπό την αποφυγή πληρωμής μεγαλύτερου φόρου. Ο φορολογικός έλεγχος έκρινε πως η εταιρεία, με το να διαθέσει μετοχές σε τιμή πολύ μεγαλύτερη της ονομαστικής (υπέρ το άρτιο) δεν δικαιολογείται, καθώς είναι μονομετοχική

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

• H αύξηση μετοχικού κεφαλαίου εταιρείας με σχηματισμό αποθεματικού υπέρ το άρτιον μπορεί να συνιστά τεχνητή διευθέτηση με σκοπό την αποφυγή πληρωμής μεγαλύτερου φόρου. Ο φορολογικός έλεγχος έκρινε πως η εταιρεία, με το να διαθέσει μετοχές σε τιμή πολύ μεγαλύτερη της ονομαστικής (υπέρ το άρτιο) δεν δικαιολογείται, καθώς είναι μονομετοχική. Η εταιρεία εξέδωσε τελικά πολύ μικρότερο αριθμό μετοχών, με αποτέλεσμα η τελική αξία που υπάγεται σε Φόρο Συγκέντρωσης Κεφαλαίου να είναι πολύ χαμηλότερη. Η διοίκηση θεώρησε πως βασικό χαρακτηριστικό των περιπτώσεων της έκδοσης μετοχών υπέρ το άρτιον είναι να προϋφίσταται ή σε κάθε περίπτωση να επιγεννάται πολυμετοχικότητα. Εν προκειμένω, όμως, όπως προκύπτει από το πρακτικό της Εκτακτης Γενικής Συνέλευσης της εταιρείας, φαίνεται πως ήδη πριν από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου ήταν ειλημμένη η απόφαση για μη είσοδο νέων μετόχων. Παράλληλα, η εταιρεία στην τρέχουσα χρήση παρουσιάζει αρνητικό σύνολο ιδίων κεφαλαίων, γεγονός που αποτελεί σημαντική ένδειξη για ενδεχόμενη αδυναμία συνέχισης της δραστηριότητάς της και σε κάθε περίπτωση δεν δικαιολογεί την τόσο υψηλή τιμή διάθεσης των μετοχών. Ως εκ τούτου, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών αποφάσισε πως σκοπός της εταιρείας ήταν η απόκτηση φορολογικού πλεονεκτήματος μέσω της καταβολής ποσού, όχι ως μετοχικού κεφαλαίου αλλά ως αποθεματικού υπέρ το άρτιον, το οποίο έχει τη δυνατότητα να μην κεφαλαιοποιήσει ποτέ και συνεπώς να αποφύγει τον σχετικό φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου (ΔΕΔ 2746/2022).

• Τα βασικά κριτήρια που θέτει ο νόμος για τη μεταφορά της φορολογικής κατοικίας ενός φορολογουμένου είναι διαζευκτικά η μόνιμη κατοικία, η συνήθης διαμονή και το κέντρο των ζωτικών του συμφερόντων. Το τελευταίο καθορίζεται σύμφωνα με τους προσωπικούς και οικονομικούς δεσμούς που αναπτύσσει ο φορολογούμενος τόσο στο κράτος της τρέχουσας κατοικίας όσο και στο κράτος που επιθυμεί τη μεταφορά της. Εφόσον τα ως άνω κριτήρια πληρούνται σε περισσότερα του ενός κράτη, η διοίκηση οφείλει να σταθμίσει τα πραγματικά περιστατικά και να εξεύρει το κράτος στο οποίο συγκλίνουν οι δεσμοί του φορολογουμένου. Τα τελευταία χρόνια με την αυξανόμενη τάση μετεγκατάστασης των εργαζομένων, αποτυπώνεται η πρόθεση του νομοθέτη και της νομολογίας προς διεύρυνση των περιπτώσεων μεταφοράς της φορολογικής κατοικίας όταν υπάρχουν στενοί οικονομικοί, επαγγελματικοί δεσμοί και βούληση μόνιμης διαμονής, ακόμη και αν στο πρώτο κράτος προϋπάρχουν οικογενειακοί ή κοινωνικοί δεσμοί, οι οποίοι στο παρελθόν συνιστούσαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Ωστόσο, οι αρμόδιες φορολογικές αρχές συχνά αρνούνται να αποδεχθούν τη μεταφορά της φορολογικής κατοικίας, επικαλούμενες την ύπαρξη ακόμη και αμελητέων –σε αρκετές περιπτώσεις– δεσμών, όπως αποκλειστικά την ιδιότητα του διαχειριστή επί μιας εταιρείας ή την εκμετάλλευση κάποιου ακινήτου στην Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, οι φορολογούμενοι δικαιούνται επί σχετικής αρνήσεως να προσφύγουν στα διοικητικά δικαστήρια (ακυρωτική διαφορά ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου) προκειμένου να ακυρώσουν την απορριπτική απόφαση της διοίκησης.

Πηγή: Grant Thornton 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή