Κάθώς τα τελευταία χρόνια εναγωνίως αναζητούμε επενδυτές για να καλύψουν το κενό των 100 δισ. και να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας και δημόσια έσοδα, εύλογα το ενδιαφέρον στρέφεται στις υφιστάμενες βιομηχανικές περιοχές και στους οργανωμένους χώρους βιομηχανικής εγκατάστασης. Ωστόσο, αυτό το ενδιαφέρον μετατρέπεται σε απογοήτευση. Είτε γιατί οι υπάρχουσες βιομηχανικές περιοχές, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, υπολειτουργούν και υπολείπονται βασικών υποδομών και υπηρεσιών αποθαρρύνοντας τον επίδοξο επενδυτή να εγκατασταθεί. Είτε γιατί δεν υπάρχει επαρκής και κατάλληλος βιομηχανικός χώρος σε μια περιφέρεια. Είτε γιατί η χωροθέτηση βιομηχανιών δεν είναι επιθυμητή από την τοπική κοινωνία. Είτε τέλος, γιατί οι τιμές που έχουν διαμορφωθεί στις περιοχές υψηλής ελκυστικότητας είναι απαγορευτικά υψηλές.
Πράγματι, υπάρχουν οργανωμένοι υποδοχείς με χαμηλή ή και μηδενική πληρότητα. Ισως να οφείλεται στην άστοχη χωροθέτησή τους. Είναι ενδεικτικό της διαχρονικής κατάστασης που επικρατεί, ότι στην Αττική, στην οποία παράγεται περισσότερο από το 40% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας της μεταποίησης, υπάρχουν μόλις 5 οργανωμένοι υποδοχείς! Σημαντική μεταποιητική δραστηριότητα στην Αττικοβοιωτία πραγματοποιείται εκτός σχεδίου, εκτός δηλαδή βιομηχανικών πάρκων, όπως για παράδειγμα στην περιοχή των Οινοφύτων.
Κρίσιμο πρόβλημα είναι και οι σοβαρές ελλείψεις σε βασικές υποδομές των επιχειρηματικών πάρκων που αντί να σφύζουν από την παραγωγική δραστηριότητα είναι μέσα στην εγκατάλειψη: εγκατεστημένες επιχειρήσεις που δεν λαμβάνουν υπηρεσίες τις οποίες πληρώνουν, αλλά και επιχειρήσεις που δεν πληρώνουν είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί δεν θέλουν.
Εάν θέλουμε να αυξηθεί η συμμετοχή της βιομηχανίας στο 12% του ΑΕΠ τα προβλήματα αυτά πρέπει να λυθούν άμεσα. Η πολιτεία δεν πρέπει να συνεχίσει να επιτρέπει την εκτός σχεδίου βιομηχανική εγκατάσταση, επειδή δεν μπορεί να υλοποιήσει τον απαιτούμενο χωροταξικό σχεδιασμό και δεν επιθυμεί να κακοκαρδίσει όσους δεν θέλουν να προβλεφθεί βιομηχανική δραστηριότητα.
Η ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ Α.Ε., ο μεγαλύτερος διαχειριστής επιχειρηματικών περιοχών στη χώρα, πρέπει να αναβαθμίσει τις περιοχές που διαχειρίζεται και να παρέχει υπηρεσίες με την εμπλοκή και την αξιοποίηση των εγκατεστημένων επιχειρήσεων. Με τους νέους κανονισμούς λειτουργίας που πρέπει να καταρτιστούν είναι μια καλή ευκαιρία για να διαμορφώσουμε μια νέα εταιρική σχέση, μια σχέση συνεργασίας.
Οι εγκατεστημένες επιχειρήσεις από την πλευρά τους, πρέπει να απομονώσουν τους συνειδητούς κακοπληρωτές και να εμπλακούν ενεργότερα στη διαχείριση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Το θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει πλέον την αυτοδιαχείριση. Δεν αρκεί να ασκείται μόνο κριτική. Πρέπει να προτείνονται τεκμηριωμένες λύσεις και γιατί όχι, να αναληφθεί και η ευθύνη και το βάρος της διοίκησης.
Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει την τελευταία περίοδο είναι η μάχη ανάμεσα σε δύο μοντέλα ανάπτυξης. Ενα παλαιό, παρασιτικό (που φαίνεται πως ακόμα αντέχει) που στηρίζεται στη διασφάλιση κεκτημένων του παρελθόντος και την προστασία από το κράτος. Και ένα νέο, που διεκδικεί καλύτερες υπηρεσίες, που επιθυμεί ικανοποιημένους πελάτες, που βλέπει το μέλλον μόνο μέσα από τη συνεργασία, την καινοτομία και την εξωστρέφεια. Αυτό το δεύτερο για να ευδοκιμήσει χρειάζεται νέα επιχειρηματικά πάρκα, πραγματικές κοιτίδες επιχειρηματικής δημιουργίας.
Για τον ΣΕΒ, η ανάγκη θεσμοθέτησης μιας ολοκληρωμένης –και σαφώς καταρτισμένης– εθνικής βιομηχανικής πολιτικής είναι επιτακτική. Προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε προωθήσει την υλοποίηση 58 προτάσεων για την οργανωμένη ανάπτυξη των παραγωγικών δραστηριοτήτων. Από αυτές, ορισμένες έχουν ήδη θεσμοθετηθεί, μένουν ωστόσο πολλά ακόμα να γίνουν. Αναφέρω χαρακτηριστικά, την εξυγίανση των άτυπων βιομηχανικών συγκεντρώσεων (με προτεραιότητα στα Οινόφυτα, το Καλοχώρι Θεσσαλονίκης και άλλες περιοχές), τη θέσπιση κινήτρων για μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων σε οργανωμένους υποδοχείς, την παροχή νέων αναπτυξιακών δυνατοτήτων στις μεγάλες μεμονωμένες βιομηχανικές μονάδες και τέλος, την εκχώρηση της αδειοδοτικής αρμοδιότητας προς τους φορείς ανάπτυξης και διαχείρισης για την εγκατάσταση και δραστηριοποίηση των επιχειρήσεων εντός των επιχειρηματικών πάρκων. Ολοι οι φορείς εκπροσώπησης της επιχειρηματικότητας και της βιομηχανίας πρέπει να στηρίξουμε και να εντείνουμε την προσπάθεια διασφάλισης μιας από τις βασικότερες προϋποθέσεις της βιομηχανικής ανάπτυξης. Δηλαδή του αναγκαίου βιομηχανικού χώρου και των υποστηρικτικών υποδομών.
* Ο κ. Κωνσταντίνος Μπίτσιος είναι αντιπρόεδρος του ΣΕΒ.