Ακέφαλη παραμένει ουσιαστικά η ΔΕΠΑ για έβδομη συνεχή ημέρα μετά την «καρατόμηση» του διευθύνοντος συμβούλου Δ. Τζώρτζη από τον υπουργό Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη, λόγω αδυναμίας να υποστηρίξει τον κυβερνητικό σχεδιασμό και τα χρονοδιαγράμματα για τη διάσπαση της εταιρείας, την τακτοποίηση των συμβασιούχων εργαζομένων και την πορεία της ιδιωτικοποίησης.
Ωστόσο, από την προηγούμενη Παρασκευή που του ζητήθηκε η παραίτησή του, ο Δ. Τζώρτζης αρνείται να παραιτηθεί και να διευκολύνει τον πολιτικό του προϊστάμενο. Η πλευρά Τζώρτζη υποστηρίζει ότι θέλει να κλείσει κάποιες εκκρεμότητες. Σύμφωνα, ωστόσο, με πηγές των μετόχων, ο Δ. Τζώρτζης ζητάει να του καταβληθεί αποζημίωση 20.000 ευρώ(!) προκειμένου να παραιτηθεί. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει εκνευρισμό στο υπουργείο Ενέργειας, με αποτέλεσμα ο Γιώργος Σταθάκης, με επιστολή του προς τους μετόχους των ΔΕΠΑ, ΤΑΙΠΕΔ και ΕΛΠΕ, να ζητήσει τις άμεσες ενέργειές τους για την αποπομπή του Δ. Τζώρτζη και την ανάληψη των καθηκόντων του από τον πρόεδρο του Δ.Σ., Β. Δότση.
Χαρακτηριστικό της αρνητικής ατμόσφαιρας που επικρατεί στη ΔΕΠΑ και στις θυγατρικές της, έναντι του απερχόμενου διευθύνοντος συμβούλου, είναι ότι μόλις ανακοινώθηκε η «καρατόμηση» Τζώρτζη από τον υπουργό την περασμένη Παρασκευή, οι απεργοί τερμάτισαν τις κινητοποιήσεις τους και ζήτησαν συνάντηση με τον κ. Δότση, η οποία πραγματοποιήθηκε σε εξαιρετικό κλίμα, σύμφωνα με συνδικαλιστικές πηγές.
Αν και ουσιαστικά η διοίκηση της εταιρείας έχει περάσει από μέρες στα χέρια του κ. Δότση, η άρνηση του κ. Τζώρτζη να παραιτηθεί χωρίς προηγούμενη χρηματική αποζημίωση έχει δημιουργήσει ένα πρωτοφανές κομφούζιο ακυβερνησίας στην εταιρεία, με όλα τα θέματα ανοικτά.
Το επταήμερο σίριαλ της απομάκρυνσης του κ. Τζώρτζη από τη διοίκηση της ΔΕΠΑ είναι η κατάληξη μιας απαξιωτικής για την εταιρεία πορείας που δρομολόγησε το σχέδιο διάσπασής της σε Προμήθεια και Υποδομές ενόψει της ιδιωτικοποίησής της. Το σχέδιο που εκπορεύτηκε από την ιδεοληπτική κυβερνητική αντίληψη της διατήρησης των δικτύων υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, και όχι από μια αναλυτική μελέτη που να εστιάζει στη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της εταιρείας και την ενίσχυση της θέσης της στον ανταγωνισμό αλλά και στη μεγέθυνση της αξίας της ενόψει της ιδιωτικοποίησης, μονοπώλησε ουσιαστικά τον περίπου 1,5 χρόνο θητείας του κ. Τζώρτζη στη ΔΕΠΑ. Τόσο η επεξεργασία όσο και η υλοποίηση του σχεδίου έφεραν στο φως ισχυρούς κραδασμούς και διαφωνίες, μεταξύ της διοίκησης της ΔΕΠΑ (Δ. Τζώρτζη και Β. Δότση) αλλά και υπουργείου Ενέργειας και των μετόχων της εταιρείας, αφού δεν υπήρξε ταυτότητα απόψεων σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως η εταιρική διάσπαση, η μεταφορά περιουσιακών στοιχείων και ταμειακών διαθεσίμων, οι σχέσεις με τους πιστωτές και ενδεχόμενες ενστάσεις εκ μέρους τους και, βέβαια, το εργασιακό, που λειτούργησε ως θρυαλλίδα των τελευταίων εξελίξεων. Ετσι, την επομένη της δημοσίευσης του νόμου για τη διάσπαση της ΔΕΠΑ ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου για την τροποποίηση, βελτίωση ή και κατάργηση επιμέρους πτυχών του, σε προθεσμίες που δεν ήταν δυνατόν να υλοποιηθούν αφού ο νόμος έθετε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τη διάσπαση, την έγκριση του νέου εταιρικού σχήματος από τους μετόχους και τη συγχώνευση των θυγατρικών.
Οι χειρισμοί του κ. Τζώρτζη τον έφεραν πολλές φορές σε αντιπαράθεση με τους μετόχους, οι οποίοι έχουν και την ευθύνη της τελικής έγκρισης του σχεδίου. Το εργασιακό και ουσιαστικά ο τρόπος που διαχειρίστηκε την απεργία των 140 συμβασιούχων της εταιρείας έφεραν τον κ. Τζώρτζη προ της εξόδου από τη διοίκηση της ΔΕΠΑ. Ο ίδιος αρνείται να αποχωρήσει εκβιάζοντας πολιτικούς προϊσταμένους και μετόχους, και η ΔΕΠΑ ένα μήνα πριν από τις εθνικές εκλογές βρίσκεται ουσιαστικά ακέφαλη. Το σχέδιο διάσπασης δεν κατάφερε να εγκριθεί παρά μόνο να απαξιώσει την εταιρεία, αφού το ίδιο διάστημα οι ανταγωνιστές της ενισχύουν τη θέση τους στην αγορά αποσπώντας μερίδια.