Σε επιστροφή των ακινήτων που βγήκαν σε πλειστηριασμό, εξαιτίας των δυσβάστακτων «πανωτοκίων», οδηγούνται οι τράπεζες μετά την έκδοση σχετικών δικαστικών αποφάσεων. Παράλληλα, αρχίζει νέος κύκλος προσφυγών στη Δικαιοσύνη, των αγοραστών που απέκτησαν τα ακίνητα από τους πλειστηριασμούς, οι οποίοι στρέφονται τώρα κατά των τραπεζών για την επιστροφή (εντόκως) των χρημάτων που είχαν καταβάλει σε δάνεια.
Το Εφετείο Αθηνών με την υπ’ αριθμόν 117/2004 απόφασή του ακύρωσε αναγκαστικό πλειστηριασμό με τον οποίο είχε κατοχυρωθεί ακίνητο σε τρίτον, ενώ παράλληλα διέταξε τη διαγραφή της εγγραφής του εν λόγω ακινήτου από το υποθηκοφυλακείο, την οποία είχε κάνει ο νέος ιδιοκτήτης που προέκυψε από τον πλειστηριασμό. Η τράπεζα έβγαλε το ακίνητο στο «σφυρί», το διάστημα που είχαν «παγώσει» με νομοθετική ρύθμιση οι πλειστηριασμοί, επειδή οι δανειολήπτες είχαν ληξιπρόθεσμες οφειλές στις οποίες είχαν μπει πανωτόκια. Σημειώνεται ότι με δύο νόμους του 2000 και του 2001 (2789 και 2912, αντίστοιχα), είχαν απαγορευθεί οι πλειστηριασμοί (οι τράπεζες υποχρεώθηκαν να μην αρχίσουν και να μη συνεχίσουν διαδικασίες πλειστηριασμών) από τον Φεβρουάριο του 2000 έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2001 για ληξιπρόθεσμες οφειλές δανειοληπτών, ανεξάρτητα αν περιέχουν ή όχι πανωτόκια. Επίσης, με τους νόμους αυτούς, υποχρεώθηκαν τα τραπεζικά ιδρύματα να επανακαθορίσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και να διαγράψουν σύμφωνα με ορισμένο πλαφόν που προβλέπει ο νόμος, μέρος των πανωτοκίων. Μάλιστα, ο νόμος 2789/2000 έθεσε χρονικό όριο τις 15 Απριλίου 1998, σύμφωνα με το οποίο έπρεπε να έχουν κλείσει οι αλληλόχρεοι λογαριασμοί (έληξαν οι δανειακές συμβάσεις).
Το Εφετείο έκρινε ότι η αναστολή εκτέλεσης των πλειστηριασμών καλύπτει όλες τις οφειλές προς τις τράπεζες, χωρίς να κάνει διάκριση αν υπόκειται ή όχι σε επανακαθορισμό η ληξιπρόθεσμη οφειλή σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του νόμου (αφαίρεση των πανωτοκίων). Η δε γενική αναστολή των πλειστηριασμών που προβλέπει η νομοθεσία, πλέον του ότι έγινε από ευνόητους λόγους επιείκειας προς τους οφειλέτες, αποβλέπει στο να επιτευχθεί η ομαλή εφαρμογή του νόμου με την αντιμετώπιση των αμφισβητούμενων ακόμη περιπτώσεων.
Τέλος, το Εφετείο έκρινε αντισυνταγματική τη διάταξη περί μη υπαγωγής της οφειλής στις ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα «πανωτόκια», επειδή ο αλληλόχρεος λογαριασμός έκλεισε σε «τυχαία» ημερομηνία, δηλαδή μετά τις 15.4.1998.