Μία εβδομάδα πριν από τις κρίσιμες εκλογές για την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης, ο κόσμος των επιχειρήσεων φαίνεται ότι έχει απολύτως ξεκαθαρισμένο το τι επιβάλλεται να αλλάξει για την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη και την ενδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας στο σημερινό δύσκολο διεθνές περιβάλλον. Το ζήτημα είναι να κερδίσει η ελληνική οικονομία το στοίχημα, για να διατηρήσει τη θέση της στον ευρωπαϊκό χάρτη. Να κρατήσει τα εισοδήματα και τις θέσεις εργασίας που μεσοπρόθεσμα απειλούνται. Να προκαλέσει νέες επενδύσεις, νέες δουλειές. O επιχειρηματικός κόσμος έχει θέσει προτεραιότητες -πολιτικές απαραίτητες για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη της οικονομίας- και με βάση αυτές κάνει και τις εκτιμήσεις του γύρω από τα κόμματα και τους αρχηγούς τους.
Κρατική μηχανή: Μείζον θέμα για τον κόσμο των επιχειρήσεων είναι η διαφθορά του δημόσιου διοικητικού μηχανισμού (πολλές επενδύσεις «κολλάνε» γιατί οι επιχειρηματίες αρνούνται να πληρώσουν το ένα ή το άλλο χαράτσι) και η αντιπαραγωγική του λειτουργία, που οδηγεί σε πρόσθετα κόστη και σημαντικές απώλειες πόρων. Αυτό που κυριαρχεί είναι η γνωστή ανατολίτικη γραφειοκρατία και μία απίστευτη πολυνομία που αναιρεί η μία διάταξη του τάδε νόμου την άλλη του άλλου κ.ο.κ. H Ελλάδα θεωρείται επισήμως, με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, μία από τις πιο καθυστερημένες δυτικές χώρες, από πλευράς εκσυγχρονισμένων θεσμών και λειτουργίας του κράτους. Χαρακτηριστικά, στην έκθεση του ΟΟΣΑ υπό τον τίτλο «Κανονιστική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα» (την οποία προ τριετίας έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Εσωτερικών), αναφέρεται ότι ο διοικητικός μηχανισμός οδηγεί σε λανθασμένη κατανομή οικονομικών πόρων, ότι λειτουργεί με πελατειακούς όρους, ότι υπάρχει εκτεταμένη κρατική συνεργασία με ισχυρές ιδιωτικές επιχειρήσεις, προστασία των οικονομικών παραγόντων κ.ά. Ολο αυτό το σύστημα είναι προφανές ότι ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας θέλει, όπως τονίζει, να ανατραπεί εκ βάθρων και ως πολιτική εφαρμογή και ως διαχειριστική αντίληψη. Δημιουργεί τρομακτικές στρεβλώσεις, εμπόδια και καθυστερήσεις στην ανάπτυξη και αυτό μπορεί πολύ εύκολα να το κατανοήσει ο οποιοσδήποτε. Επ’ αυτού, λοιπόν, ο K. Καραμανλής θεωρείται μακράν ο πιο αξιόπιστος για να προωθήσει αυτή τη μεγάλη αλλαγή, σε σύγκριση με τον Γ. Παπανδρέου.
Παιδεία: Οι άνθρωποι των επιχειρήσεων συνδέουν άμεσα την ανταγωνιστικότητα και την επιβίωση της ελληνικής οικονομίας τη δεκαετία αυτή, με τη μεταρρύθμιση και την αναβάθμιση της Παιδείας. Χωρίς επενδύσεις και νέες δομές στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας θεωρούν ότι είναι αδύνατον να υπάρξουν η απαραίτητη γνώση και εξειδίκευση του ανθρώπινου δυναμικού. Συνεπώς, υπό τις σημερινές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης -όπου η αφομοίωση και η προσαρμογή του ανθρώπινου δυναμικού σε νέες τεχνολογίες και εφαρμογές είναι στοιχειωδώς απαραίτητες- η ελληνική οικονομία θα χάσει και άλλους πόντους στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας. Στο θέμα της Παιδείας, ο κόσμος της οικονομίας περιμένει πολλά, αλλά δείχνει εξίσου ικανοποιημένος από τους κ. Παπανδρέου και Καραμανλή, για τον τρόπο που έχουν θέσει το πρόβλημα.
Φορολογία: H ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας προϋποθέτουν κατά τον επιχειρηματικό κόσμο τη μείωση των συντελεστών φορολογίας στα κέρδη των επιχειρήσεων και τα φυσικά πρόσωπα. Οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας έχουν υποσχεθεί αμφότεροι σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών έως πέντε ποσοστιαίες μονάδες. H πλειοψηφία των επιχειρηματιών εκτιμά ότι θα χρειαζόταν μια πιο γενναία αφαίρεση των σημερινών φορολογικών επιβαρύνσεων, αλλά κάτι τέτοιο είναι άγνωστο πόσο εύκολα μπορεί να το πραγματοποιήσει κανείς σε μία οικονομία που άρχισε να παρουσιάζει πάλι οξύ δημοσιονομικό πρόβλημα. H αίσθηση που έχει δημιουργηθεί πάντως είναι ότι ο κόσμος των επιχειρήσεων και της αγοράς εμπιστεύεται περισσότερο για τις αλλαγές στη φορολογία και τη δημοσιονομική εξυγίανση τον K. Καραμανλή. Ισως γιατί ο νυν υπουργός Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ N. Χριστοδουλάκης αποδείχθηκε εντελώς αναξιόπιστος και στο θέμα της φορολογικής μεταρρύθμισης και στο θέμα της διαχείρισης και των ελλειμμάτων (που επί των ημερών του δημιουργήθηκαν και αποκαλύφθηκαν από την Κομισιόν).
Ιδιωτικοποιήσεις: Ενα άλλο μεγάλο ζήτημα είναι το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων για σημαντικές επιχειρήσεις του δημοσίου τομέα, οι οποίες χρειάζονται γερές στρατηγικές επιμίξεις με τον ιδωτικό τομέα. Οι ιδιωτικοποιήσεις κρίνονται απαραίτητες για να αυξηθεί η παραγωγικότητα σε κρίσιμους τομείς για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, τράπεζες) και να πραγματοποιηθούν νέες μεγάλες επενδύσεις για την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών και την ανάπτυξη της έρευνας και της καινοτομίας. Χρειάζεται αναμφίβολα πιο αποτελεσματική διοίκηση με σύγχρονα πλέον στάνταρ. Μοιραία και τα δύο κόμματα θα αναγκασθούν ακόμη και για δημοσιονομικούς λόγους να προωθήσουν τις αποκρατικοποιήσεις στην οικονομία, αφού το χρέος και τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού αυξάνονται και τα κόμματα έχουν δεσμευθεί προεκλογικά για μείωση και όχι αύξηση της φορολογίας. H διαφορά είναι ότι ο κ. Καραμανλής έχει δει την πολιτική αυτή ως μοχλό αναδιάρθρωσης της οικονομίας (και όχι μόνο ως εισπρακτική πολιτική) μιλώντας συνεπώς και για την εκχώρηση του μάνατζμεντ. Αυτό, του προσθέτει αναμφίβολα ένα ακόμη πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου του.