Για μετά τις εκλογές μεταθέτει ένας ισχυρός κατασκευαστικός όμιλος τις ανακοινώσεις για την ανάληψη έργων στο εξωτερικό, ενώ αντίστοιχες προσπάθειες καταβάλλονται και από τους τρεις – τέσσερις μεγάλους. O προβληματισμός για το μετεκλογικό τοπίο και τις αλλαγές που σίγουρα θα υπάρξουν στο σκηνικό των εργοληπτών επιταχύνει τις πρωτοβουλίες εκτός των ελληνικών συνόρων. Βεβαίως, οι σοβαροί του κλάδου γνωρίζουν ότι «αγορές του εξωτερικού» δεν σημαίνει Ρουμανία και Βουλγαρία, αλλά Κεντρική και Δυτική Ευρώπη ή Μέση και Εγγύς Ανατολή. Εκεί είναι τα πολλά λεφτά… Στην Κεντρική Ευρώπη, γιατί πολλές χώρες της περιοχής θα ωφεληθούν από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στη Μέση Ανατολή γιατί πάντα ήταν μια μεγάλη αγορά. Ορισμένοι μεγάλοι κινούνται προς τις δύο συγκεκριμένες περιοχές, αλλά λίγοι διαθέτουν ήδη προσβάσεις και ισχυρή παρουσία σε μία από τις δύο. Ας περιμένουμε, όμως, τις ανακοινώσεις, διότι δεν θέλουν να πουν τίποτα τώρα.
Η παρουσία των εγχωρίων κατασκευαστών στο εξωτερικό περιορίζεται τα τελευταία χρόνια στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων. Μάλιστα στη Ρουμανία έχουν δραστηριοποιηθεί αρκετές κατασκευαστικές, με αποτέλεσμα να υπάρχει και έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των Ελλήνων. Το κύριο ζήτημα που θέτουν οι μεγάλοι όμιλοι για τις συγκεκριμένες αγορές συνδέεται με το χρόνο ωρίμασης των έργων (δηλαδή στο διάστημα που μεσολαβεί από τη σύλληψη του έργου μέχρι τον διαγωνισμό και την ανάθεσή του). Υποστηρίζουν ότι σε αγορές όπως η Βουλγαρία, η Σερβία κ.λπ., ο χρόνος ωρίμασης των έργων φτάνει και τα δέκα χρόνια (αφού είναι πέντε χρόνια στην Ελλάδα…) με αποτέλεσμα οι εταιρείες να υφίστανται σημαντικά κόστη, χωρίς λόγο.