Συγκρατημένος ή θαρραλέος, πλούσιος ή φτωχός, συντηρητικός ή πρωτοποριακός, όποιο και αν είναι το προφίλ του επενδυτή, το ζητούμενο παραμένει πάντα το ίδιο. Οι αποδόσεις.
Και ο στόχος αυτός είναι σύνθετος, και ενίοτε διανύει δύσβατα μονοπάτια, καθώς η προσφορά των προϊόντων είναι ευρεία και πολυποίκιλη, ενώ η κατανόησή τους δεν είναι ποτέ μια απλή υπόθεση, με μία και μοναδική εξαίρεση. Τον λογαριασμό ταμιευτηρίου.
Επιπλέον, στις επενδύσεις ισχύει ό,τι και στο νομοθετικό σύνταγμα, καθώς και εδώ η άγνοια προκαλεί σφάλματα, τα οποία ισοδυναμούν με παραβάσεις και τιμωρούνται. Ετσι, στην περίπτωση των επενδύσεων, η παράβαση είναι η κακή επιλογή και η ποινή είναι στην καλύτερη περίπτωση η απώλεια κερδών, ενώ στη χειρότερη απώλεια κεφαλαίων.
Στο σημερινό ρεπορτάζ, η «Οικονομική Εβδομάδα» επιχειρεί μια σύγκριση των αποδόσεων μεταξύ διαφόρων χρηματιστηριακών και τραπεζικών προϊόντων. Ενα crash test, από το οποίο διαφαίνονται οι επενδύσεις χωρίς κίνητρο και οι επενδύσεις με κίνητρο.
Το βασικό συμπέρασμα είναι γνωστό εκ των προτέρων, καθώς καμία επένδυση χωρίς ρίσκο δεν αποφέρει σημαντικά κέρδη. Ωστόσο, και μεταξύ επενδύσεων αναλόγου κινδύνου, οι αποδόσεις δεν είναι ίδιες και αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον στην προσπάθεια αναζήτησης της καλύτερης επιλογής.
Βεβαίως, υπάρχουν ορισμένες παραδοχές που είναι κοινές για όλες τις τράπεζες και για όλες τις επενδύσεις:
– Οσο μεγαλύτερο είναι το ποσό τόσο μεγαλύτερο και το όφελος, είτε πρόκειται για τραπεζικές καταθέσεις, καθώς διαμορφώνεται ένα ελαφρώς υψηλότερο επιτόκιο ως κίνητρο είτε ως επένδυση στο Χρηματιστηρίο είτε ως επένδυση σε αμοιβαία κεφάλαια ή σε ομόλογα.
– Επίσης, όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια τόσο μεγαλύτερα είναι και τα επιτόκια όταν πρόκειται για τραπεζικές καταθέσεις. Επίσης, η διακράτηση της θέσης για μεγάλη διαρκεια -άνω των τριών ετών- επιβραβεύεται και στα αμοιβαία κεφάλαια υπό τη μορφή φορολογικών ελαφρύνσεων.
– Επιπλέον, οι μικρότερες τράπεζες προσφέρουν υψηλότερα επιτόκια, ως «όπλο» έναντι του ανταγωνισμού. Παροχή κινήτρων με στόχο την προσέλκυση πελατών, άλλωστε, συνηθίζεται στις μικρότερες εταιρείες, προκειμένου να αντιμετωπίζουν τη δύναμη που έχουν στην αγορά οι μεγαλύτερες, είτε πρόκειται για επιχειρήσεις είτε για χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.