Αν είστε μέλος μιας κοινωφελούς μη κυβερνητικής οργάνωσης και προσφέρετε εθελοντικά το χρόνο σας, τη γνώση και τις δεξιότητές σας γιατί έχετε περίσσευμα αλτρουισμού μη νομίζετε ότι αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο προσωπική σας υπόθεση και ότι ουδόλως αφορά τον εργοδότη είτε τον προϊστάμενό σας. Εως πρότινος, ίσως, το ίδιο νόμιζαν το 78% που είχαν μια τέτοια δραστηριότητα μάνατζερ – μέλη του Ινστιτούτου Μάνατζμεντ της Βρετανίας στο σύνολο των 516 που ανταποκρίθηκαν σε σχετική έρευνα που πραγματοποίησε με τη συνεργασία της εθελοντικής οργάνωσης VSO (Voluntary Service Overseas), με σκοπό να καταγράψει ποιες από τις δεξιότητές τους χρησιμοποίησαν και, εν τέλει, τις ανέπτυξαν κατά την εθελοντική αυτή συμμετοχή τους και -κυρίως- αν με την εθελοντική αυτή εμπειρία, είτε ήταν σε τοπικό επίπεδο είτε σε άλλη χώρα, ανέπτυξαν νέες δεξιότητες. Παράλληλο ζητούμενο ήταν να διερευνηθεί αν και κατά πόσον τον εμπλουτισμό τους αυτόν από την εθελοντική εμπειρία τους που επαυξάνει, όντως, την απασχολησιμότητά τους τον «κεφαλαιοποίησαν» επαγγελματικά και αν προχώρησαν στο απαιτούμενο «μάρκετινγκ», με δεδομένο μάλιστα ότι οι εργοδότες τους έχουν δηλώσει ότι αναγνωρίζουν την αξία του εθελοντισμού των μάνατζερ.
Το κυρίαρχο εύρημα της Ερευνας είναι ότι την εμπειρία αυτή τα στελέχη την αφήνουν επαγγελματικά ανεκμετάλλευτη. Δηλαδή, πρόκειται για μια «χαμένη ευκαιρία» στην προώθηση της σταδιοδρομίας τους. Παρά το γεγονός ότι είναι διαπιστωμένο το όφελος που προέκυψε με την απόκτηση νέων δεξιοτήτων, ιδιαίτερα στους τομείς της επικοινωνίας, της επίλυσης συγκρούσεων και της άσκησης επιρροής. Δηλαδή, στις τρεις αυτές δεξιότητες που σήμερα παρουσιάζουν έλλειψη και συμπίπτει να είναι οι περιζήτητες από τους οργανισμούς. Τη σημασία των ευρημάτων υπογραμμίζει και ο διεθνής πρόεδρος της Accenture κ. Vernon Ellis, ο οποίος προλογίζει την Εκθεση της έρευνας (συντάκτες Petra Cook και Nicky Jackson) και -μεταξύ άλλων- επισημαίνει ότι τα ευρήματα φανερώνουν ότι ο εθελοντισμός που «βγάζει τους μάνατζερ έξω από τα γραφεία τους» αναπτύσσει και επαυξάνει κρίσιμες δεξιότητες μάνατζμεντ ιδιαιτέρως στις μέρες μας που «τα μονοπάτια της σταδιοδρομίας» είναι πολύπλοκα και μας δείχνουν ότι υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν στην πρόοδο.
Από την πλευρά του το Ινστιτούτο υπογραμμίζει τα οφέλη που προκύπτουν για τις εταιρείες και υπαινίσσεται την ανάγκη να υπάρξει αναγνώριση των αποκτηθέντων νέων δεξιοτήτων των εθελοντών μάνατζερ με σχετική πιστοποίησή τους. Κάτι το οποίο πολλοί μάνατζερ (41%) θεωρούν χρήσιμο και ότι θα διευκολύνει την πρόσληψη των εθελοντών. Από την πλευρά των εργοδοτών και εκείνοι επιθυμούν να υπάρχει «περισσότερη πληροφόρηση» για τις δεξιότητες αυτές.
Ο εθελοντές μάνατζερ σε ποσοστό 60% είχαν αναπτύξει δράση στην τοπική κοινωνία τους. Και μόνο 6% δήλωσαν «σε άλλη χώρα». Οι τομείς που τους ενδιαφέρουν είναι η παιδεία, το περιβάλλον και η αντιμετώπιση της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πρωταρχικό κίνητρό τους είναι ο αλτρουισμός και η επιθυμία να «δώσουν κάτι» και να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Παράλληλο κίνητρο είναι η εκτίμησή τους ότι από τον εθελοντισμό επωφελούνται και οι ίδιοι. Κάνουν νέες γνωριμίες, γνωρίζουν άλλες κουλτούρες, δημιουργούν δίκτυα, αποκτούν νέες δεξιότητες για την επαγγελματική ανάπτυξή τους. Αρκετοί, ωστόσο, δήλωσαν ότι ταυτόχρονα αναζήτησαν την αλλαγή και την περιπέτεια.
Εκείνοι που επέστρεψαν ύστερα από εθελοντική εργασία σε άλλη χώρα δηλώνουν ότι ήταν μια άκρως αποτελεσματική εμπειρία. Και ότι ανέπτυξαν ακριβώς τις δεξιότητες εκείνες για τις οποίες οι εργοδότες δηλώνουν ότι δυσκολεύονται να τις εξασφαλίσουν. Δηλαδή, την ικανότητα να εργάζεσαι με άτομα διαφορετικών πολιτισμών, την ικανότητα της επικοινωνίας, της επίλυσης προβλημάτων, της διαχείρισης της αλλαγής, την άσκηση επιρροής και την ικανότητα πειθούς, τη διαχείριση συγκρούσεων, την καθοδήγηση και το mentoring. Σχεδόν όλοι δήλωσαν ότι γύρισαν με αυξημένη την αυτοπεποίθησή τους και οι περισσότεροι (88%) βρήκαν εργασία μέσα σε τρεις μήνες. Από την πλευρά τους οι εργοδότες αν και στη συντριπτική τους πλειονότητα -με «μπροστάρηδες» το δημόσιο τομέα- δηλώνουν ότι δεν είναι αντίθετοι στην πρόσληψη εθελοντών, ωστόσο ακούστηκαν και απόψεις ότι οι μακροχρόνιες απουσίες γίνονται από εκείνους που θέλουν «να το σκάσουν» από τη δουλειά, είτε επιθυμούν να ταξιδέψουν.
Ωστόσο, η έρευνα επιμένει ότι υπάρχουν τέσσερις δεξιότητες που -αναμφισβήτητα- αναπτύσσουν οι εθελοντές και τις οποίες πρέπει οι ίδιοι να τις προβάλλουν και να τις παρουσιάζουν στους μελλοντικούς εργοδότες τους. Κατ’ αρχήν είναι η υπευθυνότητα, αφού από το όποιο εθελοντικό τους έργο αναμένονται αποτελέσματα για τα οποία είναι υπόλογοι. Κατόπιν είναι η επικοινωνία με κάθε επιπέδου διοίκηση, με κυβερνητικούς λειτουργούς και με ανθρώπους διαφορετικών τύπων. «Απέκτησα μεγαλύτερη υπομονή, όταν είχα να κάνω με άτομα από πολλές και διαφορετικές πολιτισμικές προελεύσεις και βελτίωσα τις soft ανθρωποκεντρικές δεξιότητές μου». Τρίτον, η δημιουργικότητα, αφού πρέπει να είναι «εφευρετικός» και να βρίσκει τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων. «Αυτό που έμαθα είναι να πιστεύω ότι ο σωστός τρόπος να προσεγγίσω ένα θέμα είτε να λύσω ένα πρόβλημα δεν είναι ένας αλλά περισσότεροι». Και, τέταρτον, αναπτύσσεται η προσωπική δέσμευση για το έργο που αναλαμβάνουν και τη δουλειά που εκτελούν, γενικότερα.
Το μεγαλύτερο ποσοστό μάνατζερ εθελοντών τα τελευταία πέντε χρόνια προέρχεται από μικρές επιχειρήσεις (0-25 εργαζόμενους). Εργάσθηκαν σε τοπικό επίπεδο και δημιούργησαν δίκτυα τα οποία ωφέλησαν τις επιχειρήσεις τους. Στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις πολλοί μάνατζερ πήραν μέρος σε εθελοντικό έργο στο οποίο συμμετείχε και ο εργοδότης τους. Η συμμετοχή αυτή δε, δείχνει να αυξάνεται με την ηλικία. Με μόνη διάφορα ότι οι νεαροί μάνατζερ συμμετέχουν περισσότερο σε εθελοντικά έργα που προσφέρουν οι εργοδότες τους. Οι γυναίκες εθελόντριες μάνατζερ είναι περισσότερο παρούσες στον τομέα της εκπαίδευσης, του περιβάλλοντος της υγείας και της τέχνης. Ενώ υπερέχουν ποσοτικά οι άνδρες στην παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών, στα σπορ και… στη θρησκεία.