Οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση είναι σημαντικές και απαραίτητες. Ομως, τα αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία και την καθημερινότητα του πολίτη δεν είναι ακόμα εμφανή και ίσως να μη γίνουν ποτέ. Διότι, τα προβλήματα δεν λύνονται, εάν δεν «χτυπηθεί» η αιτία τους.
Για παράδειγμα, δεν μπορεί να χτυπηθεί η διαφθορά, εάν δεν μειωθεί η γραφειοκρατία. Δεν μπορεί να περιοριστεί η φοροδιαφυγή, αν δεν εξορθολογισθεί το φορολογικό σύστημα κ.ο.κ. Και όλα αυτά δεν απαιτούν μεγάλες κινήσεις. Απαιτούν απλές ρυθμίσεις σε καθημερινές διαδικασίες, οι οποίες, όμως, μπορεί να έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος. Το πρόβλημα της γραφειοκρατίας, για παράδειγμα, δεν πρόκειται να λυθεί αν δεν απλοποιηθούν οι διαδικασίες σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως πολεοδομίες, εφορίες, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ κ.λπ. Οποιος έχει χτίσει σπίτι ή μεταβίβασε με γονική παροχή ένα διαμέρισμα ξέρει πολύ καλά το μέγεθος της γραφειοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα για μία μεταβίβαση ακινήτου απαιτούνται 12 διαδικασίες και 23 μέρες στην καλύτερη περίπτωση. Ο αριθμός αυτός είναι μεγαλύτερος από εκείνον που ισχύει στο Αφγανιστάν και μικρότερος από εκείνον στην Ουγκάντα και την Αιθιοπία (13 διαδικασίες). Απέχει πολύ από τη μόλις μία διαδικασία που απαιτείται στην Ελβετία, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα.
Σε ποια άλλη ανεπτυγμένη χώρα ζητάει το ΙΚΑ από τον ιδιοκτήτη να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση ότι δεν χρωστάει στο Ιδρυμα, προκειμένου να του δώσει βεβαίωση για τη μεταβίβαση; Πού αλλού ζητάει ο ΟΑΕΔ από τον άνεργο να αποδείξει ότι ο προηγούμενος εργοδότης του έχει κάνει καταγγελία σύμβασης στον Οργανισμό; Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα ένας που μένει σε ένα σπίτι απέναντι από μία ΔΟΥ δεν μπορεί να μεταφέρει τα χαρτιά του σε αυτή, επειδή ανήκει σε άλλη… πλησιέστερη, αλλά σε άλλη περιοχή;
Συνεπώς, το ότι κατρακύλησε κατά μία θέση, στην 23η, φέτος η Ελλάδα βάσει του βαθμού επίτευξης των κριτηρίων της Λισσαβώνας για την ανταγωνιστικότητα δεν πρέπει να δημιουργεί απορίες. Ακόμη, γιατί να μην υπάρχει φοροδιαφυγή; Αφού το σύστημά μας «τιμωρεί» τα υψηλά έσοδα και αγνοεί τις δαπάνες. Αν ένας μισθωτός ή συνταξιούχος μπορούσε να ελαφρυνθεί φορολογικά προσκομίζοντας όλες τις δαπάνες (από υπηρεσίες μέχρι οικοδομικές εργασίες), τότε θα είχε κάθε λόγο να ζητάει αποδείξεις από τους πάντες και μάλιστα με το πραγματικό ποσό.
Επίσης, οι μεταρρυθμίσεις απαιτούν χρηματοδότηση προκειμένου να είναι ουσιαστικές και να στηρίζονται σε βιώσιμη βάση. Αυτό σημαίνει αναδιάρθρωση, όπως θα έκανε κάθε ιδιωτική επιχείρηση. Γιατί, για παράδειγμα, το ΙΚΑ να μην περιοριστεί μόνο στη διαχείριση των κεφαλαίων των ασφαλισμένων του και να πουλήσει, λόγου χάρη, στο ΕΣΥ όλες τις κλινικές, τα ιατρεία κ.λπ. Δηλαδή, μπορεί να εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση για συντάξεις, εξετάσεις, φάρμακα κ.λπ., χωρίς ταυτόχρονα να είναι ιδιοκτήτης νοσοκομείων ή φαρμακείων. Μόνο η κοινή λογική και η απλοποίηση των διαδικασιών θα οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικές αλλαγές, περιορίζοντας ταυτόχρονα τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά.