Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο η εποχή για τα παραμύθια των παιδιών. Είναι και η εποχή που ο υπεραπασχολημένος μάνατζερ βρίσκεται στο κατάλληλο κλίμα για να ξεδιαλύνει τους «μύθους» και τις αλήθειες της υπεραπασχόλησής του για τη χρονιά που φεύγει. Δύσκολη υπόθεση βέβαια. Αφού πίσω από την υπεραπασχόληση κρύβονται συχνά συνήθειες σε παραλλαγή που δύσκολα αναγνωρίζονται και ακόμη δυσκολότερα αποβάλλονται. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι «η συνήθεια είναι ο απαιτητικότερος αφέντης…» του καθενός μας. Ακριβώς λοιπόν την περίοδο των μεγάλων διακοπών του έτους -που υποτίθεται ότι οι μάνατζερ είναι περισσότερο δεκτικοί σε προτροπές και συστάσεις ίσως και με καλές προθέσεις για μια καλύτερη διαχείριση του χρόνου εργασίας τους- το Βρετανικό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ -παραδοσιακά πλέον- ανακοινώνει ό,τι νεότερο και σημαντικό έχει καταγράψει σε τάσεις και σε προοπτικές από τον χρόνο που πέρασε και για τον καινούργιο που έρχεται.
Η πλέον επίκαιρη επισήμανσή του είναι ότι το χαρούμενο πνεύμα των Χριστουγέννων απουσιάζει από τους περισσότερους οργανισμούς της χώρας. Και ότι σε αρκετούς από αυτούς έχει επικρατήσει το πνεύμα του… θείου Σκρουτζ. Πολλές επιχειρήσεις, δηλαδή, έχουν βάλει περιορισμούς για τις εορταστικές εκδηλώσεις τους. Περίπου ο ένας στους τρεις δεν συμβάλλει καθόλου οικονομικά για τις πρωτοχρονιάτικες γιορτές. Ενώ το 20% ξοδεύει γύρω στις 20 λίρες Αγγλίας κατ’ άτομο. Και μπορεί μεν οι περισσότεροι εργοδότες (72% έναντι 74% πέρυσι) να οργανώνουν κάποιο πάρτι για το προσωπικό τους, ωστόσο, όπως εντόπισε η σχετική ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου, παράλληλα μεμψιμοιρούν και εκφράζουν φόβους για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι μεγάλες δαπάνες για τις γιορτές. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, οι γιορτές αυτές οι οποίες κατά κάποιο τρόπο εκφράζουν το «ευχαριστώ» των εργοδοτών, δημιουργούν στον ένα στους τρεις μάνατζερ αρνητικά αισθήματα και εκδηλώνουν την ανησυχία τους γιατί διακόπτεται η εργασία. Ενα μικρότερο ποσοστό (36%) θεωρεί ότι η εορταστική περίοδος είναι υπερβολικά μακρά…
Ενας άλλος λόγος που χαλάει το κέφι των Βρετανών μάνατζερ για τις χριστουγεννιάτικες γιορτές είναι και ο επικείμενος αυστηρός νόμος κατά των διακρίσεων ο οποίος πιθανώς να επιβάλει στις επιχειρήσεις την τήρηση κωδίκων συμπεριφοράς που θα περιγράφουν και ποια είναι η αποδεκτή συμπεριφορά στα πάρτι των εργαζόμενων… Δεν είναι λίγοι και εκείνοι που πιστεύουν ότι το κέφι σε αυτά τα πάρτι είναι ψεύτικο ακόμη και «κατ’ ανάγκην». Μερικοί πηγαίνουν μόνο από υποχρέωση και επειδή το θεωρούν σημαντικό για την προώθηση της σταδιοδρομίας τους. Και, ευτυχώς, ελάχιστοι είναι εκείνοι που φθάνουν να τα θεωρούν «χάσιμο χρόνου».
Ωστόσο, παρά τα τόσα αρνητικά που σκέπτονται οι μάνατζερ για τα χριστουγεννιάτικα πάρτι των οργανισμών, η πλειονότητά τους συμφωνεί ότι είναι ένα καλός τρόπος για να αναπτύσσεται το ομαδικό πνεύμα και για να εκφρασθεί το «ευχαριστώ» προς τους εργαζόμενους για καθετί που πέτυχαν ολόκληρο τον χρόνο που πέρασε. Αρκετοί μάλιστα είπαν ότι τα βλέπουν σαν μια ευκαιρία «να αφήσουν κάτω τα μαλλιά τους» και να κάνουν γνωριμία με κάθε έναν που εργάζεται στον ίδιο οργανισμό.
Προσπαθώντας να εξισορροπήσει τις τόσες αρνητικές αλλά και θετικές απόψεις που εκφράσθηκαν από τα μέλη του Ινστιτούτου, ο εκπρόσωπος του σχολίασε την έκθεση λέγοντας ότι «έστω και αν οι εργοδότες φοβούνται τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η νομοθεσία κατά των διακρίσεων, είναι πολύ βασικό να βρίσκουν τον χρόνο να ευχαριστήσουν το προσωπικό τους για τις προσπάθειες που έχει καταβάλει. Αλλωστε δεν χρειάζεται να γίνονται σπάταλες γι’ αυτά τα πάρτι. Ενα μικρό «ευχαριστώ» συμβάλλει περισσότερο στο να δημιουργηθεί μια καλύτερη ατμόσφαιρα στους χώρους εργασίας».
Και για το τέλος, η έκθεση άφησε το πλέον χαριτωμένο αλλά και εντυπωσιακό εύρημά της: ο ένας στους δέκα μάνατζερ δήλωσε ότι το «Jingle Bells» είναι το χειρότερο από τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα και ότι το «αντιπαθούν». Η έκθεση, βλέπετε, δεν περιορίσθηκε μόνο στα εργασιακά ζητήματα σε σχέση με την εορταστική συγκυρία αλλά αποτύπωσε και τις προτιμήσεις των μάνατζερ στα εορταστικά κάλαντα όπως και ποιες κινηματογραφικές ταινίες θα τους χαλάρωναν την περίοδο των εορτών. Ετσι, αναφέρθηκαν το «It’s a Wonderful Life», το «Casino Royale», το «White Christmas» και «The Snowman».
Επιστρέφοντας, όμως, στα λιγότερο χαριτωμένα αλλά περισσότερα χρήσιμα που προσφέρει στα μέλη του το Ινστιτούτο αναφερόμαστε στις συμβουλές που τους δίνει ώστε να μπορέσουν να χαρούν τις όποιες διακοπές τους χωρίς να ανησυχούν για την εργασία που αφήνουν πίσω τους. Γιατί, είναι ήδη διαπιστωμένο ότι όταν οι εργαζόμενοι δεν καταφέρνουν να χαλαρώσουν με τις διακοπές, το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα είναι καταστρεπτικό για την παραγωγικότητα της χώρας. Συνοπτικά, λοιπόν, οι συμβουλές συνίστανται στην εμπιστοσύνη προς τους συνάδελφους και στον σωστό σχεδιασμό.
Στις πρώτες συμβουλές είναι και η αποφυγή του «δάσκαλε που δίδασκες…». Δηλαδή να παροτρύνει και τους άλλους να πάρουν διακοπές όπως οφείλει να κάνει και για τον εαυτό του. Να μοιράζεται τη γνώση του με ένα μέλος της ομάδας του ώστε να χειρίζεται θέματα στην απουσία του και να αφήνει σαφείς οδηγίες ώστε να μη χρειάζεται να τον αναζητούν κατά τις διακοπές του. Να αναθέσει σε άλλον τον έλεγχο του εισερχόμενου ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ο αυτόματος τηλεφωνητής να αναφέρει την ημερομηνία της επιστροφής του. «Κυρίως όμως να γνωρίζετε ότι η τεχνολογία είναι κάτι που πρέπει εσείς να ελέγχετε και όχι να ελέγχει εκείνη εσάς». Και η σημαντική αυτή επισήμανση αναφέρεται στα κινητά τηλέφωνα που διευκολύνουν ασφαλώς τις διακοπές, ωστόσο, μπορεί να γίνουν και οι πειρατές του δικαιώματός μας στην επικοινωνία όταν υποκύπτουμε στη γοητεία του οιουδήποτε ευγενούς είτε αγενούς ringtone.