Τριγμούς μεγαλύτερους απ’ ό,τι αρχικά είχε διαφανεί προκαλεί στις διεθνείς χρηματαγορές, η κρίση με τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ. Το αρχικό θρόισμα του ανέμου (που ξεκίνησε όταν η Ελλάδα βούλιαζε στο θρίλερ των ομολόγων) έχει γίνει σήμερα άνεμος πολλών μποφόρ που πολιορκεί τις αγορές και απειλεί το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Και βέβαια δεν αφήνει ανεπηρέαστο ούτε το ελληνικό χρηματιστήριο, το μεγαλύτερο κομμάτι του οποίου κυριαρχείται από ξένα κεφάλαια. Οι Ελληνες επενδυτές μετά τη φοβερή δοκιμασία της διετίας 1999 – 2000 επιμένουν να απέχουν από την κεφαλαιαγορά.
Αυτό σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, δημιουργεί ασπίδα προστασίας στην κεφαλαιαγορά, καθώς εμποδίζει τις αψυχολόγητες κινήσεις, στις οποίες ούτως ή άλλως δεν επιδίδονται οι ξένοι «ψυχραιμότεροι» επενδυτές.
Η «κατοχή» της ελληνικής κεφαλαιαγοράς, από ξένα επενδυτικά κεφάλαια, διασφαλίζει το ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί το δράμα των αρχών της δεκαετίας που διάγουμε. Τούτο αποτελεί δευτερογενώς και ασπίδα προστασίας για την κυβέρνηση, που δεν κινδυνεύει να στιγματιστεί από την πτώση του Χρηματιστηρίου και την απελπισία των επενδυτών. Εδώ μπορεί να διατυπωθεί και ένα ρητορικό ερώτημα. Αν είναι θετικό στοιχείο ή ένδειξη (ωριμότητας) η αποχή των Ελλήνων επενδυτών από το Χρηματιστήριο;
Το ότι αγελαία κινήθηκαν από τη μία άκρη (της κατάχρησης) του εκκρεμούς στην άλλη της πλήρους αποχής, φανερώνει πτωχή επενδυτική συνείδηση. Θα μπορούσε να συμπληρώσει κάποιος ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έπαιξε με το Χρηματιστήριο, όπως η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που με άφρονα τρόπο είχε επιλέξει να δημιουργήσει το «κόμμα του Χρηματιστηρίου».
Το ελληνικό χρηματιστήριο αποτελεί ευαίσθητο δείκτη των όσων συμβαίνουν στις διεθνείς χρηματαγορές. Τούτο στον βαθμό που ενσωματώνει αρνητικότητα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανεπιθύμητο γεγονός.
Ταυτόχρονα όμως αποτελεί και ένα εξαιρετικά θετικό γεγονός, καθώς μπορεί να απομονώσει πιέσεις-παρεμβάσεις είτε πολιτικών είτε άλλων, που θα επιθυμούσαν να επηρεάσουν τη χρηματαγορά.
Με άλλα λόγια, οι παρεμβάσεις που μπορούν να σημειώνονται σε ένα βαλκανικό χρηματιστήριο, δεν μπορούν να γίνουν σε ένα περισσότερο διεθνοποιημένο χρηματιστήριο, όπου υπάρχει καλύτερη πληροφόρηση και μεγαλύτερη γκάμα θεσμών.
Η πορεία των τελευταίων ετών τείνει στο να επιβεβαιώσει ότι το ελληνικό χρηματιστήριο, έχει αφήσει πίσω του την εποχή των «παιδικών ασθενειών».
Η παρουσία των ξένων διασφαλίζει φυσιολογική πορεία (όχι χωρίς αναταράξεις, αλλά τουλάχιστον με τρόπο παράλληλο προς τις άλλες χρηματαγορές).
Η διατήρηση της καλής πορείας δεν είναι πάντα αυτονόητη, όπως καμία θεραπεία δεν αποκλείει την υποτροπή μιας ασθένειας. Για αυτό απαιτείται μια διαρκής προσπάθεια βελτίωσης του επιπέδου της εγχώριας κεφαλαιαγοράς και ενίσχυσης των θεσμών που τη βοηθούν να λειτουργεί υγιώς.
