ΕΡΓΑΣΙΑ & ΖΩΗ

Στα πολλά «χάσματα» που προκύπτουν μέσα από τα ευρήματα των ευρωπαϊκών ερευνών για τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των πολιτών των κρατών-μελών της Ενωσης ιδιαίτερη επικαιρότητα έχει αυτό που καταγράφτηκε πρόσφατα και είναι η διαφορά των 17 ημερών στο συνολικό χρόνο της ετήσιας άδειας των εργαζομένων αθροίζοντας επιπλέον και τις ημέρες των επίσημων αργιών σε κάθε χώρα. Στις ακραίες περιπτώσεις είναι η Σουηδία, όπου το σύνολο των ημερών αυτών αθροίζεται σε 43 ημέρες και στους αντίποδες η Εσθονία με συνολικά 26 ημέρες το χρόνο. Ενα χάσμα δηλαδή σχεδόν τριών εβδομάδων που το πλάτος του θα μπορούσε να συγκριθεί και με αυτό της… Βαλτικής Θάλασσας που χωρίζει -είτε ενώνει- τις δύο αυτές χώρες. «Προνομιούχοι» του συνολικού χρόνου ετήσιας άδειας είναι και οι Γερμανοί (40 ημέρες), οι Ιταλοί (39), οι Λουξεμβούργιοι και οι Δανοί (38). Ενώ, κοντά στο μέσο ευρωπαϊκό όρο (33,7 ημέρες) της Ε.Ε. 27 βρίσκεται η Ελλάδα. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι οι Ιρλανδοί -δημιουργοί του θαυμαστού «ιρλανδικού μοντέλου- εμπίπτουν και αυτοί στους μη προνομιούχους με συνολικό χρόνο ετήσιας άδειας μόνο 29 ημέρες. «Φωτεινό» παράδειγμα είναι οι εργαζόμενοι στη Γαλλία (1.568 ώρες εργασίας ετησίως), οι οποίοι εργάζονται 304 ώρες ετησίως λιγότερο απ’ ό,τι -και πάλι- οι εργατικότατοι Εσθονοί (1.872). Ωστόσο, οι ερευνητές του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τις Συνθήκες Διαβίωσης και Εργασίας είναι φανερό ότι είχαν πολλή δουλειά να κάνουν με τους Γάλλους. Οι οποίοι αφού, προφανώς, εμπέδωσαν ότι «η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη», εμφανίζουν τώρα και τα υψηλότερα ποσοστά ικανοποίησης από την εργασία τους και εμπιστοσύνης για το εργασιακό μέλλον τους. Και μπορεί μεν ο ένας στους τρεις εργαζόμενους Γάλλους (35,7%) να πιστεύει ότι δεν αμείβεται επαρκώς, ωστόσο τα ποσοστά αυτά είναι πολύ υψηλότερα στους γείτονες Γερμανούς (58,4%) και στους Βέλγους (55,1%). Τέλος, για να μας «ξύσει ανοιχτές πληγές», η έρευνα μας πληροφορεί ότι οι Γάλλοι χρειάζονται μόνο 37 λεπτά της ώρας ημερησίως για τη μετακίνησή τους προς την εργασία έναντι των 42 λεπτών που είναι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος.