«Εάν επιχειρήσεις, ίσως να αποτύχεις. Εάν όμως δεν τολμήσεις να επιχειρήσεις, τότε η αποτυχία είναι βέβαιη». Στη φράση αυτή συμπυκνώνεται η φιλοσοφία της διοίκησης του ομίλου Χατζηιωάννου, του μεγαλύτερου παραγωγού κάλτσας στην Ευρώπη σήμερα, αλλά κι ενός «πρωταθλητή» της αγοράς ένδυσης, μέσω της Sprider Stores. Η πορεία των αδελφών Χατζηιωάννου καλύπτει ένα διάστημα σχεδόν 35 ετών και προσφέρει πολύτιμα μαθήματα σε εκείνους που δεν φοβούνται να διεκδικήσουν όσα η ζωή μπορεί να τους προσφέρει. Το ξεκίνημα έγινε από τον Δωρόθεο και την Αννα Χατζηιωάννου τη δεκαετία του ’50, όταν οι δύο τους, προκειμένου να ξεφύγουν από τη φτώχεια της Κοζάνης, έφυγαν μετανάστες στη Γερμανία. Ξεκίνησαν να δουλεύουν σε εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, συχνά παίρνοντας και τους δύο γιους τους, Σάκη και Σάββα, μαζί. Επέστρεψαν στην Αθήνα, οκτώ χρόνια αργότερα, και το 1969, ο Δωρόθεος αποφάσισε να επενδύσει στην αγοράς μιας μεταχειρισμένης μηχανής παραγωγής κάλτσας. Η οικοτεχνία έδειχνε να πηγαίνει καλά, οι μηχανές έγιναν σταδιακά τρεις και τα δύο αδέλφια κατέβαιναν στο Μοναστηράκι προκειμένου να πουλήσουν τα είδη τους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 δημιουργήθηκε το brand name «Venus», το οποίο πωλούνταν με επιτυχία στις λαϊκές αγορές.
Το 1981 υπήρξε χρονιά-σταθμός για την οικογενειακή επιχείρηση, αφού ο Δωρόθεος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τον τότε αναπτυξιακό νόμο και να δημιουργήσει βιομηχανική μονάδα στην Ξάνθη. Μέχρι τότε, οι μηχανές είχαν γίνει δέκα και η οικογένεια ζούσε πολύ άνετα. Η απόφαση ήταν δύσκολη, αλλά φαίνεται ότι ήταν και σωστή, αφού μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, οπότε τα δύο αδέλφια ανέλαβαν τα ηνία, το brand «Venus» ήταν εξαιρετικά αναγνωρίσιμο και επιτυχημένο. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, ο Σάκης και ο Σάββας εργάζονταν σκληρά, προσπαθώντας να πείσουν τα εγχώρια super markets να στηρίξουν το προϊόν τους και παράλληλα, να το προωθήσουν στις αγορές του εξωτερικού. Παράλληλα με τη «Venus», δημιούργησαν το 1987 ένα φθηνότερο προϊόν, τα καλσόν «Diana», ενώ φρόντισαν για την ανάπτυξη της εταιρείας προχωρώντας σε εξαγορές, με βασικότερη αυτή του κυριότερου ανταγωνιστή τους, την «Belinda», το 1992.
Το 1997 προχώρησαν στην εξαγορά των βαφείων-φινιριστηρίων κλωστών «Ηλιοφίν», φέρνοντας την Χατζηιωάννου στο ταμπλώ του Χρηματιστηρίου, που τότε γνώριζε ημέρες ξέφρενης πορείας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η κεφαλαιοποίηση της εταιρείας έφθασε σχεδόν το 1 δισ ευρώ! Ακολούθησαν περισσότερες εξαγορές από τον ευρύτερο χώρο της ένδυσης, όπως της εταιρείας παραγωγής μαγιώ «Bluepoint», της «Apple Boxers» με τα ανδρικά εσώρουχα, της βορειοελλαδικής «Eurotextiles» και φυσικά της «Sprider», της οικογένειας Αργυρού, το 1999. Στη φάση αυτή, ελήφθησαν πάντως και κάποιες άστοχες αποφάσεις, όπως η επένδυση, στην αλυσίδα «Virgin» στη Βρετανία, που τελικώς δεν ευδοκίμησε, και η εμπλοκή με τον αθλητισμό, μέσω του Πανιωνίου -κινήσεις που εκ των υστέρων στοίχισαν στον όμιλο περί τα 30 εκατ. ευρώ. Η επένδυση όμως στην «Sprider» αποτέλεσε τελικά την σοφότερη επιλογή. Ακολούθησε μια περίοδος διερεύνησης των δυνατοτήτων της εταιρείας, επανασχεδιασμού του concept της και διακοπής των ζημιογόνων δραστηριοτήτων. Το 2004 ανέλαβε το management της «Sprider Stores» ο Σάκης Χατζηιωάννου, αφού πλέον στα χέρια του ομίλου έχει περιέλθει το 70% του μετοχικού της κεφαλαίου. Η ανάπτυξη υπήρξε ραγδαία. Σήμερα η αλυσίδα, ριζικά ανανεωμένη, βρίσκεται σε πέντε χώρες και καταγράφει εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης. Τελικά, η ζωή πραγματικά ανταμείβει τους τολμηρούς.