Χάνει τη μάχη της Αδριατικής η ελληνική σημαία, καθώς οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις συγκεκριμένες γραμμές αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα ανταγωνισμού από τα πλοία με ιταλική σημαία.
Το ημερήσιο λειτουργικό κόστος των ιταλικών πλοίων είναι έως και 40% χαμηλότερο από το αντίστοιχο των ελληνικών, με αποτέλεσμα, από τα 27 πλοία υπό ελληνική σημαία που δραστηριοποιούνταν στην Αδριατική το 2000, να έχουν μείνει σήμερα μόνο έξι.
Μάλιστα, ελληνικές ακτοπλοϊκές εταιρείες που εκτελούν δρομολόγια στην Αδριατική, για να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό, επιλέγουν να «δέσουν» τα δικά τους σκάφη ή να τα δρομολογήσουν στο εξωτερικό και στη θέση τους να ναυλώσουν πλοία με ιταλική σημαία!
«Αποτελεί λύση ανάγκης και επιβίωσης. Δεν κινδυνεύει η συγκοινωνία. Κινδυνεύουν οι εταιρείες. Είμαστε παγκόσμια ναυτιλιακή δύναμη και σίγουρα θα εμφανιστούν επιχειρηματίες να βάλουν πλοία και να καλύψουν τις γραμμές. Και τώρα με τις ναυλώσεις πλοίων και όχι με αγορές, δεν χρειάζονται μεγάλα ποσά», ανέφεραν στην «Κ» κύκλοι της αγοράς.
Η χανιώτικη εταιρεία ΑΝΕΚ, προκειμένου να μειώσει τα κόστη της, αποφάσισε να ναυλώσει το πλοίο «Coraggio», το οποίο ανήκει στη ναυτιλιακή εταιρεία Grandi Navi Veloci του Αλντο Γκριμάλντι, με έδρα τη Γένοβα, και φέρει ιταλική σημαία.
Το πλοίο δρομολογεί στη γραμμή Πάτρα-Ηγουμενίτσα-Βενετία, στη θέση του «Κρήτη Ι», το οποίο θα ναυλωθεί σε εταιρεία του εξωτερικού. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται το ημερήσιο λειτουργικό κόστος από 40% έως και 50%, ανάλογα τον τύπο του σκάφους.
Ιταλική κυριαρχία
Η επιτυχία των Ιταλών, σύμφωνα με κύκλους της ακτοπλοΐας, οφείλεται στο γεγονός ότι από το 1998 υπάρχει θεσμοθετημένο δεύτερο εθνικό νηολόγιο, το λεγόμενο Διεθνές Ιταλικό Νηολόγιο (ΙΙR), το οποίο αφορούσε φορτηγά πλοία που δραστηριοποιούνταν στο διεθνές εμπόριο. Πλέον όμως έχει επεκταθεί, ώστε να καλύπτει πληθώρα πλοίων, ανάμεσά τους και επιβατηγά (ferries). Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, για τα πλοία που είναι ενταγμένα στο ΙΙR προβλέπεται ότι απολαμβάνουν κίνητρα, αφού:
1. To κόστος των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης καλύπτεται από το κράτος (υπολογίζεται περίπου σε 33% του μεικτού μισθού).
2. Το ποσό που αντιστοιχεί στον φόρο (περίπου 15%) που παρακρατεί ο εφοπλιστής από τον μισθό του ναυτεργάτη, αντί να αποδίδεται στο κράτος, παραμένει στον πλοιοκτήτη, ώστε να μειώνεται το κόστος του.
Κύκλοι του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) ανέφεραν στην «Κ» ότι «για παράδειγμα, για μια εταιρεία η οποία λειτουργεί με τέσσερα πλοία στις γραμμές της Αδριατικής, το κόστος των εργοδοτικών εισφορών υπολογίζεται σε 1.327.851 ευρώ, ενώ οι παρακρατήσεις του φόρου ναυτικών, που πραγματοποιεί η εταιρεία, ανέρχονται σε 551.808 ευρώ για το ίδιο έτος.
Δηλαδή, η εταιρεία επιβαρύνεται με ένα ποσόν 1.880.000 ευρώ ετησίως, ενώ αντιθέτως οι εταιρείες με ιταλική σημαία δεν έχουν αντίστοιχο ποσόν επιβάρυνσης».