Σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση βρίσκονται οι μεταλλουργικές επιχειρήσεις στη χώρα μας, καθώς αδυνατούν να εξασφαλίσουν την ομαλή χρηματοδότησή τους από το τραπεζικό σύστημα. Η κίνηση της Βιοχάλκο να μεταφέρει την έδρα της στο εξωτερικό, είναι ίσως η αρχή για το τι θα επακολουθήσει τους επόμενους μήνες, αφού στερεύουν τα ταμειακά αποθέματα των επιχειρήσεων έπειτα από 6 χρόνια ύφεσης. Οι εταιρείες πρέπει ν’ ανοίξουν τις γραμμές πίστωσης για να παραμείνουν σε λειτουργία, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα.
Η πιστωτική ασφυξία του εγχώριου τραπεζικού συστήματος αποτρέπει κάθε σκέψη επένδυσης ή αναδιάρθρωσης του δανεισμού των επιχειρήσεων. Η εξέλιξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα το φετινό πρώτο εξάμηνο μόνο οι εισηγμένες εταιρείες του κλάδου να καταγράψουν ενοποιημένες ζημίες μετά από φόρους που ξεπέρασαν τα 110 εκατ. ευρώ. Στελέχη των εταιρειών μιλώντας στην «Κ» επισήμαναν ότι ο φετινός χειμώνας δεν θα έχει καμία σχέση με ό,τι προηγήθηκε τα τελευταία 5 χρόνια, καθώς η στάση πληρωμών σε προμηθευτές, ασφαλιστικά Ταμεία και εργαζόμενους είναι μία πολύ πιθανή εξέλιξη.
Για 5 βασικούς λόγους έχει επέλθει η κατάρρευση του μεταλλουργικού κλάδου που απασχολεί περισσότερους από 25.000 εργαζόμενους και χαρακτηρίζεται από επιχειρήσεις εντάσεως κεφαλαίου με παραγωγικές μονάδες στη χώρα μας και στο εξωτερικό. Ο κυριότερος λόγος είναι η πιστωτική ασφυξία που έχει προκαλέσει παράλυση σε όλες τις εταιρείες, καθώς οι αντοχές τους εξαντλήθηκαν αφού ανέμεναν ότι το β΄ εξάμηνο του 2013 θα είχαν φανεί τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης στην ελληνική βιομηχανία. Ο δεύτερος λόγος είναι το υψηλό μεταφορικό κόστος που υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να πραγματοποιούν τις «εξαγωγές ανάγκης», αφού δεν καταγράφεται κέρδος αλλά ουσιαστικά η εταιρεία επιδοτεί τις εξαγωγές για να μη χαθούν οι πελάτες στο εξωτερικό. Ο τρίτος λόγος αφορά την εγχώρια καθίζηση στα προϊόντα του κλάδου, αφού έχουν επιστρέψει οι παραγγελίες στις δεκαετίες ‘60 και ‘70. Ο τέταρτος λόγος για την εικόνα κατάρρευσης του μεταλλουργικού κλάδου είναι το υψηλό κόστος ενέργειας όπου έχει φθάσει να αντιστοιχεί στο 50% του κόστους παραγωγής. Ο πέμπτος λόγος αφορά την ύφεση των παραγγελιών και στο εξωτερικό αφού τόσο η Ευρώπη όσο και οι αναδυόμενες οικονομίες (Κίνα, Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία) που απορροφούν τα μεταλλουργικά προϊόντα έχουν περιορίσει την ανάπτυξή τους, αναστέλλοντας πολλές παραγγελίες.
Μέχρι και το 2011 εύκολα ή δύσκολα οι επιχειρήσεις του μεταλλουργικού κλάδου, χρηματοδοτούσαν με δανεισμό για μισό ή και ολόκληρο χρόνο τους πελάτες τους, φερέγγυους και μη, για να εξασφαλίσουν όγκο πωλήσεων κάτι τέτοιο δεν είναι πια δυνατό εκ των πραγμάτων.
Από την πλευρά τους οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου καλούνται να διαχειριστούν ταυτόχρονα τη συρρίκνωση της εγχώριας κατανάλωσης, τη μεγάλη δυσκολία στη χρηματοδότηση και την έκρηξη των εμπορικών επισφαλειών. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, όσες ανταγωνίζονται στον διεθνή στίβο καλούνται να υπερπηδήσουν και το εμπόδιο της στραγγαλιστικής φορολογικής πολιτικής, της τραπεζικής πιστωτικής συρρίκνωσης και της χρόνιας αναποτελεσματικότητας στη δημόσια διοίκηση.
Η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων του μεταλλουργικού κλάδου κρίνεται αυτή την περίοδο, εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας. Ρίχνοντας μια ματιά στους ισολογισμούς εξαμήνου διαπιστώνουμε ότι επιβεβαιώθηκε για ένα ακόμη τρίμηνο πως το κόστος δανεισμού παρέμεινε υψηλό με αποτέλεσμα, όσες εταιρείες παραμένουν σε υψηλό ποσοστό μοχλευμένες, να έχουν υψηλότερους πιστωτικούς τόκους. Παράλληλα, συνεχίστηκε ο περιορισμός μέρους του λειτουργικού κόστους κυρίως μέσω μισθολογικών μειώσεων. Σε γενικές γραμμές, η ενίσχυση των ταμειακών ροών αποτελεί βασική προτεραιότητα όλων σχεδόν των διοικήσεων κατά τη διάρκεια της κρίσης, σε συνδυασμό ασφαλώς με τη συνεχιζόμενη προσπάθεια για περικοπή του κόστους λειτουργίας των εταιρειών.
Η γενική αντίληψη των περισσότερων διοικήσεων για το άμεσο μέλλον όπως εκφράστηκαν μέσα από τις τηλεδιασκέψεις δεν αφήνουν και πολύ χώρο για αισιοδοξία.
Ολοκληρώνοντας να αναφέρουμε ότι η Βιοχάλκο με ανακοίνωσή της επιβεβαιώνει το χθεσινό δημοσίευμα της «Κ» για τη διαγραφή της μετοχής από το Χ.Α. μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, χωρίς να απαιτηθεί δημόσια πρόταση για να συγκεντρωθεί το 95% του μετοχικού κεφαλαίου. Η συγχώνευση της Βιοχάλκο με τη βελγική θυγατρική της, Viohalco S.A., θα πραγματοποιηθεί αφού η βελγική εταιρεία θα έχει ήδη εισαχθεί στο χρηματιστήριο Euronext των Βρυξελλών.