Κάθε μήνας που εκπνέει συσσωρεύει ζημίες άνω των 10 εκατ. ευρώ για τις τρεις επιχειρήσεις του χαλυβουργικού κλάδου. Τα συνολικά χρέη, που ξεπερνούν σήμερα το 1,4 δισ. ευρώ, πνίγουν τον τομέα, με τις διοικήσεις των εταιρειών να εκτιμούν ότι η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη εάν τα μέτρα ανακούφισης δεν εφαρμοστούν μέχρι τις 15 Μαρτίου 2014. Στελέχη των εταιρειών, μιλώντας στην «Κ», ξεκαθαρίζουν ότι τα μέτρα που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά «είναι θολά, δεν μας τα έχουν ποσοτικοποιήσει για να ξέρουμε πόσο θετική επίδραση θα έχουν και κυρίως εάν θα επιτρέψουν στα δύο εργοστάσια του Ασπροπύργου να επαναλειτουργήσουν».
Ανακοίνωση
Η Χαλυβουργική του ομίλου Κ. Αγγελόπουλου, με ανακοίνωσή της το βράδυ της περασμένης Τρίτης, υπογράμμισε ότι «παρά τη διακοπή της λειτουργίας του χαλυβουργείου τον Ιούνιο του 2012, δηλαδή εδώ και 20 μήνες, η εταιρεία συνέχισε να καταβάλλει τη μισθοδοσία όλου του προσωπικού της στο ακέραιο. Η συγκεκριμένη απόφαση της Χαλυβουργικής δεν είχε προηγούμενο στα παγκόσμια επιχειρηματικά χρόνια». Οπως διευκρινίζεται στην ανακοίνωση, «η Χαλυβουργική είναι η μοναδική εταιρεία του κλάδου που έχει συνάψει επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας με τους εργαζομένους της. Το μέτρο της διαθεσιμότητας επιλέχθηκε ως η λιγότερο επώδυνη λύση, για διάστημα 6 εβδομάδων, και αφορά το 73% του προσωπικού του εργοστασίου ή το 63% του συνολικού προσωπικού της εταιρείας». Επίσης, η εταιρεία τονίζει στην ανακοίνωσή της ότι «την περίοδο 2002-2008 πραγματοποίησε επενδύσεις συνολικού ύψους 250 εκατ. ευρώ, χωρίς να λάβει καμία κρατική επιδότηση, ενώ ουδέποτε υπήρξε προμηθευτής του». Τέλος, για την κρίση στον κλάδο αναφέρει ότι «η κατάρρευση της οικοδομικής δραστηριότητας και το παράλογο ενεργειακό κόστος είναι μεταξύ των παραγόντων που οδήγησαν τον κλάδο στη συνεχιζόμενη για έβδομο χρόνο πρωτοφανή κρίση». Μετά τη διαθεσιμότητα για όλο το προσωπικό παραγωγής της Χαλυβουργικής του κ. Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, ήρθε η σειρά του ομίλου Νίκου Μάνεση. Την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014 οι εκπρόσωποι της επιχείρησης παρέδωσαν στους περίπου 120 εργαζομένους που είχαν απομείνει στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου τις ομαδικές απολύσεις.
Η κατάρρευση
Η κατάρρευση δύο χαλυβουργιών μέσα σε δέκα ημέρες αναμφίβολα είναι ένα σοκαριστικό γεγονός, αλλά δυστυχώς ήταν αναμενόμενη εξέλιξη. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία, ο «κατακόκκινος» κλάδος της ελληνικής χαλυβουργίας έχει αυτή τη στιγμή ένα γιγαντιαίο σύνολο συσσωρευμένων χρεών, ενώ η κατάσταση δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη. Αποτέλεσμα; Ενα σημαντικό κομμάτι των χρεών θα κληθούν να το διαχειριστούν οι ελληνικές τράπεζες, αφού αφορά τα δάνεια. Σε αναμμένα κάρβουνα, όμως, κάθονται και οι προμηθευτές, οι οποίoι έχουν ανείσπρακτες απαιτήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Η ζήτηση των χαλυβουργικών προϊόντων στην Ελλάδα σημείωσε το 2013 πτώση-ρεκόρ ύψους 85%, σε σχέση με το 2008. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι βιομηχανίες να καταγράφουν συνεχώς όλο και υψηλότερες ζημίες. Κατά την τετραετία 2009-2012 οι ζημίες των χαλυβουργικών βιομηχανιών ανήλθαν στα 568 εκατ., ενώ ο τζίρος μόνο μέσα σε ένα χρόνο έφτασε τα 856 εκατ., σημειώνοντας πτώση 31%, χωρίς να φαίνεται ελπίδα ανάκαμψης. Aιτία είναι το ότι τομείς όπως είναι το real estate, οι κατασκευές και η οικοδομή στην Ελλάδα, με τους οποίους έχει άμεση σχέση η χαλυβουργία, δυστυχώς έχουν αγγίξει σε ζήτηση τις δεκαετίες 1970 και 1960. Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας του κλάδου της χαλυβουργίας της χώρας οφείλεται κυρίως στο υψηλό ενεργειακό κόστος (ηλεκτρική ενέργεια και φυσικό αέριο). Η μη λήψη μέτρων για τη μείωση του ενεργειακού κόστους στα επίπεδα των Ευρωπαίων ανταγωνιστών έχει ήδη επιφέρει δραστική συρρίκνωση της παραγωγής και τεράστιες ζημίες. Ενδεικτικό της χαώδους διαφοράς κόστους είναι το γεγονός ότι η τελική τιμή ηλεκτρικής ενέργειας, με την οποία χρεώνεται μια χαλυβουργία στην Ελλάδα, πλησιάζει τα 80 ευρώ ανά μεγαβατώρα, τη στιγμή που σε Ιταλία, Ισπανία και Γερμανία οι αντίστοιχες τιμές κυμαίνονται από 30 έως 40 ευρώ ανά μεγαβατώρα.