«Οταν ήμασταν ακόμη φοιτήτριες, αυτό που μας συμβούλευαν ήταν πως αν είχαμε τη φιλοδοξία η επαγγελματική σταδιοδρομία μας να μας φέρει στην κορυφή ενός οργανισμού –να γίνουμε δηλαδή μία από τις γυναίκες CEO– ο σίγουρος δρόμος ήταν ο εξής: να αποφοιτήσουμε πρώτα από ένα κολέγιο υψηλού κύρους, να πάρουμε το ΜΒΑ μας από ένα φημισμένο πανεπιστήμιο –όπως για παράδειγμα είναι το Harvard Business School και το Harvard Kennedy School– και στη συνέχεια να αναζητήσουμε την πρώτη θέση εργασίας μας σε μια μεγάλη εταιρεία συμβούλων ή σε μια τράπεζα επενδύσεων. Από εκεί και ύστερα, θα έπρεπε να κάνουμε job-hopping από εταιρεία σε εταιρεία και να αναλαμβάνουμε όλο και μεγαλύτερους ρόλους όπως και μεγαλύτερες ευθύνες».
«Συνταγή»
Την τροχιά αυτή όμως –ως «συνταγή»– την απορρίπτει το Harvard Business Review, δίνοντας τον λόγο σε δύο έμπειρες επαγγελματίες γυναίκες συμβούλους –τη Σάρα Ντίλαρντ και τη Βανέσα Λίπζιτζ– που και οι ίδιες είχαν ακολουθήσει ακριβώς αυτή τη διαδρομή και μάλιστα μέσα από τα ίδια εκπαιδευτικά ιδρύματα που αναφέρουν.
Σήμερα όμως, επειδή από την επαγγελματική εμπειρία τους διαπίστωσαν ότι η «συνταγή» αυτή δεν επαληθεύεται με το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, αποφάσισαν να κάνουν τη δική τους έρευνα και να συγκρίνουν τη «συνταγή» με τις πορείες των σταδιοδρομιών των 24 γυναικών που είναι επικεφαλής σε εταιρείες Fortune 500.
«Επιστρατεύσαμε τις καλύτερες αναλυτικές δεξιότητές μας για να τεστάρουμε το αν και αυτές ακολούθησαν τη συμβουλή αυτή και αυτό που προέκυψε, πραγματικά, μας ξάφνιασε». Κατ’ αρχήν, οι περισσότερες γυναίκες που διοικούν εταιρείες Fortune 500 δεν ξεκίνησαν έχοντας κάποιο ανταγωνιστικό πλάνο καριέρας. Μόνο τρεις από αυτές –αμέσως μόλις αποφοίτησαν από το κολέγιο– είχαν την πρώτη τους θέση εργασίας σε εταιρεία συμβούλων είτε σε τράπεζα. Οι περισσότερες –άνω του 70%– εργάζονταν στην ίδια εταιρεία περισσότερα από 10 χρόνια. «Ενα στοιχείο που εμφανιζόταν μόνιμα στην ανάλυσή μας ήταν ότι η συνέπεια στον στόχο έφερνε τη νίκη. Ο μέσος όρος αρχαιότητας των γυναικών αυτών πριν αναλάβουν CEOs ήταν 23 χρόνια στην ίδια εταιρεία. Ωστόσο, επειδή θέλαμε να βεβαιωθούμε ότι αυτό ήταν όντως το σύνηθες, μελετήσαμε και ένα τυχαίο δείγμα ανδρών CEOs των εταιρειών Fortune 500. Βρήκαμε λοιπόν ότι για τους άνδρες, ο μέσος όρος αρχαιότητας στην ίδια εταιρεία είναι 15 χρόνια. Που σημαίνει ότι για τις γυναίκες ο δρόμος ανόδου είναι άνω του 50% μακρύτερος από ό,τι για τους άνδρες συναδέλφους τους». Η αντίθετη ερμηνεία για τον μεγαλύτερο χρόνο που εμφανίζουν οι γυναίκες έναντι των ανδρών πριν φτάσουν στην κορυφή, θα μπορούσε να τον αποδώσει σε δομές λιγότερο ευνοϊκές για τις γυναίκες, στις προκαταλήψεις που καθυστερούν τις προαγωγές τους, ακόμη και σε τιμωρία τους εξαιτίας της άδειας μητρότητας που λαμβάνουν. Ανεξάρτητα λοιπόν από το ποιες είναι οι αιτίες, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι για τις γυναίκες ο δρόμος προς την κορυφή είναι μακρύς.