Η κατακόρυφη άνοδος του μεριδίου αγοράς που εμφάνισε η Citigroup στις χρηματιστηριακές συναλλαγές του Απριλίου φθάνοντας την 3η θέση, αφήνοντας την 9η θέση που κατείχε τον Μάρτιο, επιβεβαίωσε σε μεγάλο βαθμό αυτό που είναι κοινό μυστικό στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά. Οι ξένοι μεγάλοι οίκοι που λειτουργούν ως μέλη εξ αποστάσεως (remote members) στην Αθήνα τον Απρίλιο πραγματοποίησαν απευθείας τις συναλλαγές τους και δεν έδωσαν εντολές πώλησης ή αγοράς μετοχών στις εγχώριες χρηματιστηριακές που είδαν τα μερίδια αγοράς τους να μειώνονται τον 4ο μήνα του έτους σε σχέση με τον 3ο μήνα του 2015.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Κ» σε πολλές χρηματιστηριακές εταιρείες και ειδικότερα σε όσες εκτελούσαν εντολές ξένων οίκων, είχε γίνει αντιληπτό από το τελευταίο δεκαήμερο του Μαρτίου και ολόκληρο τον Απρίλιο ότι είχαν σχεδόν «παγώσει» οι εντολές που έδιναν οι ξένοι οίκοι κυρίως στις μεγάλες εγχώριες ΑΧΕΠΕΥ. Είναι αξιοσημείωτο ότι η ποσοστιαία αύξηση του μεριδίου αγοράς της Citigroup έφθασε το 148,786%, ενώ της Credit Suisse η αντίστοιχη αύξηση ήταν της τάξεως του 14,75%. Απομένει να δούμε την άλλη εβδομάδα τα συνολικά στατιστικά στοιχεία Ελλήνων και ξένων τον Απρίλιο για να διαπιστωθεί εάν οι αλλοδαποί παρέμειναν πωλητές στην Αθήνα για τέταρτο διαδοχικό μήνα. Υπενθυμίζουμε ότι το πρώτο τρίμηνο του 2015 οι ξένοι ρευστοποίησαν μετοχές αξίας 356,19 εκατ. ευρώ. Με τον μέσο όρο των ενεργών κωδικών στο χρηματιστήριο καθημερινά να μην ξεπερνά τους 1.500, όταν το 2004-2005 ήταν 40.000 ενεργοί κωδικοί ημερησίως, η επιβίωση για τις 37 ελληνικές ΑΧΕΠΕΥ είναι δύσκολη υπόθεση. Οπως τονίζουν στην «Κ» πολύπειροι χρηματιστές: «Η σημερινή εικόνα του χρηματιστηρίου μάς θυμίζει ακριβώς τον Ιούνιο του 2012 όπου είχαμε και το χαμηλό της εξαετούς ύφεσης στις 476,36 μονάδες (5 Ιουνίου), αλλά τότε είχαμε “λίπος” να κάψουμε και να συντηρηθούμε. Τώρα η αγορά τρώει τις σάρκες της, αφού οι ξένοι από το ξεκίνημα του 2015 είναι πωλητές».
Στατιστικά να αναφέρουμε ότι το 2012 στο χρηματιστήριο είχαν παρουσία 74 χρηματιστηριακές και το 2001 υπήρχαν 89 χρηματιστηριακές.
Ακόμη και οι συγχωνεύσεις – εξαγορές που επιχειρήθηκαν το 2011 δεν είχαν θετική κατάληξη, αφού όταν ενώνονται ζημιογόνες εταιρείες το αποτέλεσμα παραμένει αρνητικό. Οι περισσότερες από τις μικρές χρηματιστηριακές διατηρούνται εν ζωή είτε με πολύ λίγους ιδιώτες πελάτες, είτε διότι οι βασικοί μέτοχοι δεν επιθυμούν να τις κλείσουν και συχνά χρηματοδοτούν τη δραστηριότητά τους. Ο στόχος των ελληνικών χρηματιστηριακών είναι κοινός: να μειωθούν τα κόστη, καθώς οι ιδιωτικές χρηματιστηριακές κρατούν μόνο τη διαβίβαση εντολών και μεταφέρουν το κοστοβόρο κομμάτι υπηρεσιών, όπως είναι το ταμείο τίτλων και η εκκαθάριση, στις μεγάλες χρηματιστηριακές που είναι θυγατρικές τραπεζών. Την επίσπευση των συμμαχιών προωθούν κυρίως οι μικρές οικογενειακές χρηματιστηριακές που συζητούν με θυγατρικές τραπεζών και προσφέρουν ένα χαρτοφυλάκιο πελατών αξίας από 5 έως 30 εκατ. ευρώ. Υπολογίζεται ότι το 40% των εργαζομένων που είχαν ξεπεράσει τις 5.500 το 1999 στις χρηματιστηριακές εταιρείες είχε απολυθεί μεταξύ 2000-2009, εξαιτίας του αναιμικού τζίρου της αγοράς και του μεγάλου αριθμού των εταιρειών του κλάδου.
Σήμερα υπολογίζεται ότι εργάζονται μόλις 600 άτομα στις εγχώριες χρηματιστηριακές. Το ζητούμενο είναι πως θα επανέλθουν οι μικρομεσαίοι εγχώριοι επενδυτές που έχουν εγκαταλείψει την αγορά, αφού ειδικά όσοι επένδυσαν στις περσινές ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών σήμερα έχουν υποστεί πανωλεθρία στα χαρτοφυλάκιά τους.