«Το πιο σημαντικό νόμισμα είναι η εμπιστοσύνη. Αυτό ήταν το παράπλευρο συμπέρασμα της τρικυμιώδους διαπραγμάτευσης που ολοκληρώθηκε με τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου σε επίπεδο ηγετών μεταξύ της χώρα μας και των υπόλοιπων 18 της Ευρωζώνης». Είναι φράση με την οποία η κ. Λίνα Τσαγκαράκη, διευθύντρια εταιρικών υποθέσεων της Ελληνικής Εταιρείας Διοικήσεως Επιχειρήσεων, θέλησε να επισημάνει στην «Κ» την κυρίαρχη έννοια και την αξία της εμπιστοσύνης, που η έλλειψή της, λειτούργησε ως μονόδρομος αδιεξόδου στη δραματική αυτή εθνική μας κρίση.
Το «λιπαντικό»
«Η εμπιστοσύνη είναι μια έννοια που βρίσκεται στον πυρήνα όλων των ανθρώπινων σχέσεων και απασχολεί τους οργανισμούς παγκοσμίως εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Οπως έχει πει ο Ουόρεν Μπένις, ο Αμερικανός γκουρού του management και διεθνώς αυθεντία στον τομέα της ηγεσίας, είναι το “λιπαντικό” που κάνει τους οργανισμούς να δουλεύουν». Μας υπενθύμισε επίσης ότι η ΕΕΔΕ στις αρχές του χρόνου εξέδωσε και απέστειλε δωρεάν στα μέλη της το βιβλίο «Εμπιστοσύνη Α.Ε.» της συγγραφέως Ναν Σ. Ράσελ, αναγνωρίζοντας ότι πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας έχουν οι ίδιες οι επιχειρήσεις, οι οποίες χρειάζονται ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης –εσωτερικά και εξωτερικά– για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν.
Η κ. Τσαγκαράκη μάς παραπέμπει στον πρόλογο που έκανε γι’ αυτό το βιβλίο (Εκδόσεις Παπαδόπουλος) ο πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΕΔΕ, Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος, μέσα από τον οποίο υπογραμμίζει ότι η «εμπιστοσύνη κερδίζεται». Συγκεκριμένα, γράφει: «Χρειάζεται να κερδηθεί η επιλογή, η απόφαση, η κρίση, η πίστη κάποιου προς κάποιον – πρόσωπο ή θεσμό». Το βιβλίο ασχολείται με τη δημιουργία μιας επιχειρηματικής κουλτούρας που γεννά πάθος, δέσμευση και καινοτομία. «Μας δείχνει τον τρόπο να δημιουργήσουμε κουλτούρα εμπιστοσύνης σε μιαν εποχή δυσπιστίας. Να κτίσουμε τους θυλάκους όπου η εμπιστοσύνη θα ακμάσει. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τη μετάβαση σε ένα μέλλον για το οποίο όλοι, πρόσωπα, επιχειρήσεις, χώρα, θα μπορούμε να είμαστε ξανά υπερήφανοι», αναφέρει ο κ. Λαμπρινόπουλος.
Η εμπιστοσύνη είναι μια ηθική έννοια, που όχι μόνο συνδέεται με την αποτελεσματική ηγεσία, αλλά ορίζει και το περιεχόμενό της, μας επισημαίνει η κ. Τσαγκαράκη. Το σημερινό επιχειρηματικό –και όχι μόνο– περιβάλλον το χαρακτηρίζει σκληρό, ανελέητο και ανατρεπτικό. «Σε αυτό το περιβάλλον οι ηγέτες που δημιουργούν μεγαλύτερη αξία για τους οργανισμούς τους, τείνουν να λαμβάνουν αποφάσεις που δεν βασίζονται μόνο σε βραχυπρόθεσμους οικονομικούς στόχους, αλλά και σε ισχυρές αξίες. Εμπνεόμενοι από την τήρηση των αρχών που βασίζονται σε ένα σύνολο ακλόνητων αξιών, αναπτύσσουν την εμπιστοσύνη μεταξύ των στελεχών τους, του συνόλου του ανθρώπινου δυναμικού των οργανισμών τους και των υπολοίπων ενδιαφερόμενων μερών».
Αναφέρει ότι παραδείγματα τέτοιων ηγετών υπάρχουν πολλά, τόσο στο παγκόσμιο όσο και στο ελληνικό περιβάλλον. «Και είναι καθήκον όλων μας τούτες τις ώρες να τους προβάλλουμε και να τους αναδεικνύουμε.
Διότι η επιχείρηση, που έχει στοχοποιηθεί από πολλές πλευρές σε αυτήν τη χώρα, αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Η Ελλάδα χρειάζεται υγιείς και βιώσιμες επιχειρήσεις, που θα συνεχίζουν να επιχειρούν και να επενδύουν εδώ για να προχωρήσει. Ας τις εμπιστευθούμε», καταλήγει με έμφαση η κ. Τσαγκαράκη.
Την αξία του «νομίσματος» της εμπιστοσύνης περιγράφει εκτενώς η συγγραφέας στο βιβλίο της και αναφέρει ότι «αυτό που χρειάζονται οι εταιρείες για να εξασφαλίσουν την ανάπτυξη, την καινοτομία και την αειφορία, δεν μπορεί να αγοραστεί με χρήματα». Η διανοητική και πνευματική ιδιοκτησία, όπως και οι πρωτοβουλίες του προσωπικού, είναι πράγματα, όντως, ουσιώδη για την επιτυχία των οργανώσεων, «απαιτούν όμως ένα νέο νόμισμα: την εμπιστοσύνη». Αναφέρει ότι βρισκόμαστε κοντά σε μιαν εποχή όπου οι καλύτεροι, «εκείνοι με τα χρυσά αυγά των ιδεών, της τεχνογνωσίας, των λύσεων και τής καινοτομίας, δεν θα δέχονται τίποτα λιγότερο από ένα εργασιακό περιβάλλον και προϊσταμένους που θα τους επιτρέπουν να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους».
Προϋποθέσεις
Και γι’ αυτούς που θέλουν σπουδαία αποτελέσματα σε αυτή την εποχή μετά την ύφεση, «η ικανότητα να χτίζουν αυθεντική εμπιστοσύνη είναι μια νέα, απαραίτητη προϋπόθεση στον χώρο εργασίας». Χαρακτηρίζει την αυθεντική εμπιστοσύνη ως το νόμισμα από τις νοοτροπίες των νικητών, από όπου και ξεκινούν τα εξαιρετικά αποτελέσματα. «Κανείς τότε δεν θα χρειάζεται ειδικούς για να του εξηγήσουν γιατί ακμάζουν όσοι μπορούν να δημιουργούν, να συσσωρεύουν και να επενδύουν στο νόμισμα της εμπιστοσύνης». Η συγγραφέας έχει ήδη διευκρινίσει ότι η εμπιστοσύνη είναι μια δύσκολη υπόθεση και μια λέξη βεβαρημένη με πλήθος ορισμών και ερμηνειών. Ωστόσο, το βιβλίο της αναφέρεται στην αυθεντική εμπιστοσύνη. Και είναι «η εμπιστοσύνη που λείπει είτε έχει διαρραγεί στους περισσότερους χώρους εργασίας. Είναι η εμπιστοσύνη που, όταν υπάρχει, πυροδοτεί την καινοτομία και τη δέσμευση, εξάπτει το πάθος στους υφισταμένους μας».