Η μεταρρυθμιστική κόπωση σε συνδυασμό με την αδυναμία πρόσβασης στη χρηματοδότηση δυσχέρανε, αντί να διευκολύνει, περαιτέρω το επιχειρείν στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προσπάθεια επιστροφής της οικονομίας στην ανάκαμψη. Ενδεικτικό του παραπάνω είναι ότι για πρώτη φορά από το 2010 η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη της ετήσιας έκθεσης «Doing Business», που καταρτίζει η Παγκόσμια Τράπεζα, επιδεινώθηκε σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, πέφτοντας στην 60ή θέση από την 58η πέρυσι μεταξύ 189 χωρών, κάτω από τη Σερβία, αλλά πάνω από το Λουξεμβούργο (!). Η μοναδική μεταρρύθμιση που εντοπίζει η Παγκόσμια Τράπεζα στη φετινή έκθεσή της είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλουν οι εργοδότες.
Σε σύνολο δέκα επιμέρους κριτηρίων που εξετάζονται στο πλαίσιο της έκθεσης «Doing Business 2016», η θέση της Ελλάδας επιδεινώθηκε σε επτά εξ αυτών σε σύγκριση με την έκθεση «Doing Business 2015», ενώ στα υπόλοιπα τρία παρέμεινε στην ίδια θέση της κατάταξης. Ειδικότερα, η Ελλάδα υποχώρησε στην 54η θέση από την 50ή πέρυσι σε ό,τι αφορά την έναρξη επιχείρησης. Οι διαδικασίες έχουν μειωθεί σημαντικά σε σχέση με το παρελθόν, προσεγγίζοντας τον μέσο όρο των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ με υψηλό εισόδημα (5 διαδικασίες στην Ελλάδα έναντι 4,7 μέσος όρος), όμως απαιτούνται 13 ημέρες έναντι 8,3 που είναι ο μέσος όρος στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ. Το κόστος για την έναρξη μιας επιχείρησης είναι 2,2% του κατά κεφαλήν εισοδήματος, ενώ το απαιτούμενο αρχικό κεφάλαιο είναι μηδενικό, καθώς στο πλαίσιο της κατάρτισης της έκθεσης η εταιρική μορφή που εξετάζεται είναι αυτή της Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας (ΙΚΕ). Για να αντιληφθεί κανείς γιατί η Νέα Ζηλανδία θεωρείται η ιδανικότερη χώρα για την ίδρυση νέας επιχείρησης, αρκεί να πούμε ότι εκεί απαιτείται μία διαδικασία και μόλις μισή μέρα.
Οι χειρότερες επιδόσεις της Ελλάδας σχετίζονται με την καταχώριση ακίνητης περιουσίας και την εφαρμογή συμβάσεων. Σε ό,τι αφορά την καταχώριση ακίνητης περιουσίας η Ελλάδα παρέμεινε στην ίδια με πέρυσι πολύ χαμηλή θέση, την 144η, καθώς απαιτούνται 10 διαδικασίες που ολοκληρώνονται σε περίπου 20 ημέρες, ενώ το κόστος ανέρχεται στο 4,9% της αξίας της περιουσίας. Η εφαρμογή των συμβάσεων σχετίζεται στην πραγματικότητα με την ταχύτητα απονομής της Δικαιοσύνης, και επομένως κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα κατατάσσεται φέτος στην 132η θέση από την 131η πέρυσι. Στην Ελλάδα απαιτούνται 1.580 ημέρες, δηλαδή πάνω από τέσσερα χρόνια.
Τη μεγαλύτερη υποχώρηση, κατά οκτώ θέσεις, εμφανίζει η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τη λήψη πίστωσης, από την 71η θέση στην 79η, γεγονός που δεν θα πρέπει να θεωρείται άσχετο με την οικονομική κατάσταση στη χώρα.
Η πολύπλοκη και μακρά πτωχευτική διαδικασία που εφαρμόζεται στην Ελλάδα έχει συνέπεια να κατατάσσεται η χώρα ως προς το ζήτημα αυτό στην 54η θέση (από την 52η πέρυσι). Στην Ελλάδα απαιτούνται περί τα 3,5 χρόνια, ενώ ο μέσος όρος στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ με υψηλό εισόδημα είναι 1,7 έτη.
Στην 60ή θέση, όπως και πέρυσι, παρέμεινε η Ελλάδα σε ό,τι αφορά την έκδοση οικοδομικών αδειών. Σύμφωνα με την έκθεση, στην Ελλάδα απαιτούνται 18 διαδικασίες (έναντι 12,4 μέσου όρου) και 124 ημέρες. Κατά τρεις θέσεις υποχώρησε η Ελλάδα, στη 47η από 44η πέρυσι, σε ό,τι αφορά την ηλεκτροδότηση μιας επιχείρησης, για την οποία απαιτούνται 6 διαδικασίες και 51 ημέρες, ενώ το κόστος είναι εξαιρετικά υψηλό, στο 70% του κατά κεφαλήν εισοδήματος.
Το διασυνοριακό εμπόριο αποτελεί το πεδίο με τις καλύτερες επιδόσεις για την Ελλάδα, όπου όμως δεν σημειώθηκε περαιτέρω βελτίωση με συνέπεια η χώρα να παραμείνει για δεύτερη συνεχή χρονιά στην 27η θέση.
Αλλαγές δεν παρατηρούνται και σε ό,τι αφορά τις πρώτες επτά θέσεις της γενικής κατάταξης του «Doing Business 2016» σε σχέση με την περυσινή. Στην πρώτη θέση βρίσκεται για μία ακόμη χρονιά η Σιγκαπούρη και ακολουθούν η Νέα Ζηλανδία με τη Δανία στην τρίτη θέση. Στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται και οι άλλες δύο σκανδιναβικές χώρες, Σουηδία και Νορβηγία, ενώ στη δέκατη θέση κατατάσσεται η Φινλανδία.