Η απροθυμία από τη μια μετόχων και τραπεζών να πουλήσουν σχετικά φθηνά και να αποχωρήσουν από τη διοίκηση των εταιρειών τους και η επιδίωξη από την άλλη των distress funds να αγοράσουν φθηνά τα δάνεια, όχι πάνω από το 1/3 της τιμής τους, αναμένεται να οδηγήσει σε λιγότερες επιχειρηματικές συμφωνίες μες στο 2016 από όσες αναμένονται ή από όσες –πολύ περισσότερο– φημολογούνται. Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί το νέφος αβεβαιότητας πάνω από την ελληνική οικονομία, το οποίο μπορεί να μην είναι τόσο πυκνό όσο το περσινό καλοκαίρι, αλλά σίγουρα δεν έχει διαλυθεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι η PriceWaterhouseCoopers (PwC) στην τελευταία μελέτη της για τις εξαγορές και συγχωνεύσεις στην Ελλάδα εκτιμά ότι το 2016 οι συνθήκες θα είναι περιοριστικές και ότι στην πραγματικότητα θα αποτελεί χρονιά μετάβασης από την επενδυτική αδράνεια του 2015 στην επενδυτική –αν όλα πάνε καλά το τρέχον έτος– ορμή του 2017. Μπορεί μάλιστα η αξία των συγχωνεύσεων και εξαγορών που προβλέπει για το 2016 να ανέρχεται σε 7 δισ. ευρώ, ποσό δηλαδή πενταπλάσιο σε σύγκριση με την αξία των εξαγορών και συγχωνεύσεων το 2014, όμως μεγάλο μέρος αυτών τελούν υπό αίρεση. Κι αυτό, διότι από τα 7 δισ. ευρώ, τα 2,15 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι θα προέλθουν από τις αποκρατικοποιήσεις (αεροδρόμια, λιμάνια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΔΕΣΦΑ, ΑΔΜΗΕ, Εγνατία Οδός), οι οποίες μέχρι τώρα έχουν δείξει ότι προχωρούν με βραδύτερους ρυθμούς από τα αρχικά χρονοδιαγράμματα. Επιπλέον, σύμφωνα με την PwC, οι επενδύσεις στις υποδομές κινούνται με πολύ αργό ρυθμό και είναι δύσκολο να συνεισφέρουν στις εξαγορές και συγχωνεύσεις το 2016. Στον τουρισμό, πέραν της συγχώνευσης των εταιρειών Sani Resort A.E. και Ikos Resort A.E., η οποία ανακοινώθηκε στις 7/1/2016, δεν αναμένονται σημαντικές κινήσεις για δύο λόγους: πρώτον, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του κλάδου, οι τιμές των ξενοδοχείων βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα και, δεύτερον, οι επενδυτές ενδιαφέρονται συνήθως για την αγορά πολλών ξενοδοχείων, όμως στην Ελλάδα η ιδιοκτησία είναι κατακερματισμένη.
Οι πολλές επισκέψεις πολλών distress funds, αλλά και επενδυτικών εταιρειών, όλο το προηγούμενο διάστημα πυροδότησαν έντονη φημολογία για εξαγορές ελληνικών εταιρειών. «Υπάρχουν ενδιαφερόμενοι αλλά θέτουν απαιτήσεις “καθαρότητας” της συναλλαγής, υπό την έννοια να έχουν γίνει οι αναδιαρθρώσεις των δανείων και να έχουν αποχωρήσει από τη μετοχική σύνθεση και από τη διοίκηση οι παλιοί ιδιοκτήτες των προς πώληση εταιρειών», επισημαίνει στην «Κ» ο κ. Κώστας Μητρόπουλος, εντεταλμένος σύμβουλος της PwC.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του παραπάνω αποτελούν οι εταιρείες ιχθυοκαλλιεργειών. Επενδυτικό ενδιαφέρον υπάρχει, όμως οι ενδιαφερόμενοι θέτουν ως όρους την ολοκλήρωση των αναδιαρθρώσεων του δανεισμού, την απομάκρυνση από τις διοικήσεις των παλαιών ιδιοκτητών και τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου εταιρικού σχήματος.
Δεδομένης δε της αβεβαιότητας που υπάρχει στην ελληνική οικονομία και της συνεχιζόμενης ύφεσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εγχώρια κατανάλωση, οι κλάδοι που αναμένεται κυρίως να συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον είναι οι κατά βάση εξαγωγικοί (π.χ. ιχθυοκαλλιέργειες όπου η συντριπτική πλειονότητα της παραγωγής εξάγεται) και κλάδοι που η ανάπτυξή τους συνδέεται με την κατανάλωση από την εξωτερική αγορά, όπως είναι ο τουρισμός και η ακτοπλοΐα.