Mε τη μέθοδο του «κόψε-ράψε» και σε κάθε περίπτωση «α λα ελληνικά» προχωράει το μέτρο της διακοψιμότητας για τη μείωση του ενεργειακού κόστους στις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Το μέτρο, που θεσπίστηκε έπειτα από δύο και πλέον χρόνια διαβουλεύσεων και έχει στρέψει από την πρώτη στιγμή εναντίον του τον κλάδο των φωτοβολταϊκών, που αποτελεί και τον βασικό χρηματοδότη του, κατά τις δύο πρώτες εφαρμογές του (Μάρτιο και Απρίλιο) ανέδειξε σειρά προβλημάτων που ο ΑΔΜΗΕ επιχειρεί εκ των υστέρων και όχι πάντα με νόμιμο τρόπο να επιλύσει, κατάφερε να φέρει εκ νέου σε σύγκρουση τη ΔΕΗ με την ΕΒΙΚΕΝ, αλλά και να διχάσει την ίδια την ενεργοβόρο βιομηχανία. Οι εξελίξεις έρχονται ως «βούτυρο στο ψωμί» των φωτοβολταϊκών παραγωγών που έχουν στραφεί με προσφυγή τους στο ΣτΕ κατά της υπουργικής απόφασης για τη διακοψιμότητα, αμφισβητώντας τόσο την αναγκαιότητά της όσο και την αναλογικότητα αλλά και τη διακριτή μεταχείριση εις βάρος των φωτοβολταϊκών (εκδικάζεται στις 25 Οκτωβρίου του 2016), κυρίως όμως απειλούν να τινάξουν στον αέρα το ίδιο το μέτρο, το οποίο έχει καταγγελθεί και στην Ε.Ε. ως κρατική ενίσχυση. Ο κίνδυνος χαρακτηρισμού ως κρατικής ενίσχυσης προκύπτει από το γεγονός ότι στην Ελλάδα συνδυάστηκε τόσο από τη ΔΕΗ όσο και από το αρμόδιο υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος με τα νέα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος προς τη βιομηχανία, συμψηφίζοντας τη μείωση του κόστους που προκύπτει από την εφαρμογή της διακοψιμότητας και όχι ως ένα ανεξάρτητο εργαλείο μείωσης του ενεργειακού κόστους όπως προβλέπεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο και ισχύει σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
Στην πρώτη δημοπρασία (μακροπρόθεσμου διακοπτόμενου φορτίου και βραχυπρόθεσμου αντίστοιχα) που πραγματοποίησε ο ΑΔΜΗΕ, συμβαίνει να συμμετείχαν και εργοστάσια που δεν λειτουργούν, όπως της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Βόλο, είτε υπολειτουργούν, όπως της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα. Ο ΑΔΜΗΕ δηλαδή βρέθηκε στη θέση να αμείβει εργοστάσια για υπηρεσίες διακοπτόμενου φορτίου που δεσμεύτηκαν ότι θα προσφέρουν αν παραστεί ανάγκη, απελευθερώνοντας φορτία που δεν καταναλώνουν! Η συμμετοχή των συγκεκριμένων εργοστασίων προβλεπόταν από τον Κανονισμό Δημοπρασιών, αφού αυτή στηριζόταν στο μέγιστο φορτίο της κάθε μονάδας για την τελευταία 5ετία.
Μεταξύ πρώτης και δεύτερης δημοπρασίας ο ΑΔΜΗΕ τροποποίησε τον σχετικό Κανονισμό, κατοχυρώνοντας δικαίωμα συμμετοχής, με βάση το αναμενόμενο μέγιστο ύψος κατανάλωσης για το χρονικό διάστημα που αφορά στη δημοπρασία. Στη δεύτερη δημοπρασία συμβαίνει να συμμετείχαν 5 ορυχεία της ΔΕΗ. Το γεγονός χαρακτηρίστηκε πρόκληση από τη βιομηχανία, με την ΕΒΙΚΕΝ να ζητάει με επιστολή της προς τον υπουργό Ενέργειας και Περιβάλλοντος Πάνο Σκουρλέτη την παρέμβασή του. Η ΔΕΗ, ως ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας, υποστηρίζει η ΕΒΙΚΕΝ δεν θα έπρεπε να έχει δυνατότητα συμμετοχής στις δημοπρασίες που απευθύνονται στους καταναλωτές ενέργειας. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι η ΔΕΗ συγκρατώντας τις τιμές προς τα κάτω επιδιώκει να καλύψει το συμφέρον της πρωτίστως ως παραγωγός, αφού καλύπτει τμήμα του κόστους της διακοψιμότητας. Η ΕΒΙΚΕΝ καλεί τον υπουργό να παρέμβει ώστε να αποφευχθεί ενδεχόμενη χειραγώγηση της τιμής της δημοπρασίας, ή να αυτοεξαιρεθεί η ΔΕΗ ή να υπάρξει σχετική τροποποίηση της υπουργικής απόφασης.
Στο μεταξύ ο ΑΔΜΗΕ, ικανοποιώντας σχετικό αίτημα της ΕΒΙΚΕΝ, ενέταξε στις δημοπρασίες και βιομηχανίες με κατανάλωση κάτω των 5 μεγαβάτ που ορίζει ως κατώφλι η σχετική υπουργική απόφαση. Η ίδια απόφαση προβλέπει μείωση στα 3 μεγαβάτ, όπως αποφάσισε ο ΑΔΜΗΕ, υπό την προϋπόθεση ότι τα μεγαβάτ που προσφέρονται είναι λιγότερα από αυτά που ζητάει ο ΑΔΜΗΕ, κάτι που δεν ισχύει τουλάχιστον στη βραχυπρόθεσμη δημοπρασία, όπου για 1.000 μεγαβάτ εκδηλώθηκε συμμετοχή 1.200 μεγαβάτ.
Οι εξελίξεις φαίνεται να έχουν προκαλέσει διχασμό και στο εσωτερικό της βιομηχανίας. Μεγάλος όμιλος που έχει υπογράψει ήδη σύμβαση με τη ΔΕΗ αναθεωρεί τη στάση του και άλλοι που βρίσκονταν πολύ κοντά στο να κλείσουν συμφωνίες έρχονται σε ρήξη, υπάρχουν όμως και ψύχραιμες φωνές που βλέπουν τα πράγματα πιο ρεαλιστικά και εκφράζουν την ανησυχία τους για τις παρεμβάσεις και τον τρόπο εφαρμογής του μέτρου, αλλά και τις αντιδράσεις που εκδηλώνονται. Τάσσονται υπέρ της ορθολογικής χρήσης του μέτρου και σχολιάζοντας τις εξελίξεις επισημαίνουν τον κίνδυνο να «τιναχτεί όλο το σύστημα στον αέρα».