Αύξηση κατά 10% παρουσίασαν τα συνολικά έσοδα των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων κατά την περυσινή χρονιά, διατηρώντας τις ανοδικές τάσεις όπως είχαν διαμορφωθεί από το 2014.
Αυτό προκύπτει από την κλαδική μελέτη «Ξενοδοχειακές επιχειρήσεις» που εκπόνησε η Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της ICAP Group A.E., η οποία εστιάζει στις επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται ξενοδοχεία στις τρεις υψηλές κατηγορίες αστέρων. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το συνολικό μέγεθος της αγοράς σε αξία των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων παρουσίασε αύξηση κατά 14,3% το 2014. Τα έσοδα των ξενοδοχείων πολυτελείας εμφάνισαν αύξηση κατά 19,7% και των ξενοδοχείων Β΄ κατηγορίας κατά 14,3%. Μικρότερη ήταν η αύξηση στα ξενοδοχεία Α΄ κατηγορίας η οποία διαμορφώθηκε σε ποσοστό 10,1%. Επιπλέον, σημαντική αύξηση στην κερδοφορία τους κατέγραψαν τα ξενοδοχεία Α΄ και Β΄ κατηγορίας ενώ κέρδη το 2014 έναντι ζημιών το 2013 εμφάνισαν τα ξενοδοχεία πολυτελείας. Τα ξενοδοχεία Β΄ κατηγορίας παρουσίασαν το υψηλότερο περιθώριο μεικτού κέρδους το 2014 (32,3%) σε αντίθεση με τα ξενοδοχεία πολυτελείας, που εμφάνισαν το μικρότερο (19,9%). Επίσης, τα ξενοδοχεία Β΄ κατηγορίας εμφάνισαν και το υψηλότερο μέσο περιθώριο καθαρού κέρδους EBITDA το 2014 (27,6%) σε αντίθεση πάλι με τα ξενοδοχεία πολυτελείας που κατέγραψαν τον μικρότερο μέσο δείκτη (23,2%). Σχετικά με την αποδοτικότητα ιδίου κεφαλαίου, μόνο τα ξενοδοχεία πολυτελείας παρουσίασαν αρνητικό μέσο δείκτη το 2014. Να σημειωθεί ότι το 2015 λειτουργούσαν 9.757 ξενοδοχειακές μονάδες με περισσότερες από 780.000 κλίνες. Οι μονάδες των 2 αστέρων αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο ποσοστό στο σύνολο του ξενοδοχειακού δυναμικού, καλύπτοντας ποσοστό 42%. Στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός κλινών, καλύπτοντας ποσοστό 25% επί του συνόλου.
Στη μελέτη της ICAP επισημαίνεται ότι η υψηλή θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη τουριστικών προορισμών και το υψηλό επίπεδο ξενοδοχειακής υποδομής της χώρας μας αποτελούν δυνατά σημεία του κλάδου. Στον αντίποδα, αρνητικά σημεία είναι η μονομερής εξάρτηση των ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων από τους μεγάλους διεθνείς τουριστικούς οργανισμούς και τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα του ελληνικού τουρισμού (εποχικότητα, γεωγραφική συγκέντρωση κ.ά.). Παράλληλα, σημειώνεται ότι ευκαιρίες για τον κλάδο συνιστούν η ανάπτυξη νέων εναλλακτικών μορφών τουρισμού, η προσέλκυση επισκεπτών από νέες «αναδυόμενες» αγορές, η στοχευμένη διαφημιστική προβολή της χώρας και η αναβάθμιση των τουριστικών υποδομών. Από την άλλη, απειλές για τον κλάδο των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων αποτελούν η κρίση που μαστίζει τον εσωτερικό τουρισμό σε συνδυασμό με την παρατεταμένη περίοδο οικονομικής ύφεσης που βιώνει η χώρα, ο έντονος ανταγωνισμός από γειτονικές χώρες και οι πτωχεύσεις τουριστικών οργανισμών του εξωτερικού.