Απεβίωσε στις φυλακές Κορυδαλλού από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 74 ετών, ο επιχειρηματίας Παύλος Ψωμιάδης. Με τον θάνατό του κλείνει ο κύκλος της ποινικής δίωξης σε βάρος του για πέντε βαρύτατα αδικήματα (σύσταση και συμμορία εγκληματικής οργάνωσης, απάτη, απιστία, υπεξαίρεση και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος) στην υπόθεση της «Ασπίς Πρόνοια», διαδικασία ωστόσο που θα συνεχιστεί για τους υπόλοιπους συγκατηγορούμενούς του, μεταξύ των οποίων και μέλη της οικογένειάς του. Οι κατηγορίες συνδέονται με τη δραστηριότητα του ομίλου της «Ασπίς Πρόνοια», η άδεια λειτουργίας του οποίου ανακλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009, αποκαλύπτοντας το εύρος μιας αμφιλεγόμενης επιχειρηματικής δράσης, που όπως επιβεβαιώθηκε είχε στηθεί σε πήλινα πόδια. Η κατάρρευση του ομίλου της «Ασπίς Πρόνοια» και της θυγατρικής της, Commercial Value, αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα στην ασφαλιστική αγορά, αφήνοντας πίσω της δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένων που έχασαν τις αποταμιεύσεις τους, αλλά και άλλων που είχαν επενδύσει τα χρήματά τους στις υπεραποδόσεις που υπόσχονταν τα επενδυτικά ασφαλιστήρια τα οποία είχε εκδώσει ο όμιλος και τα οποία ήταν η αφορμή της πρώτης σύγκρουσης με τις τότε εποπτικές αρχές.
Οι διαδοχικές εκκαθαρίσεις που ακολούθησαν ήταν επίπονες και απαιτήθηκαν περίπου επτά χρόνια για να αρχίσουν να καταβάλλονται οι πρώτες πενιχρές στην περίπτωση των ασφαλισμένων της «Ασπίς Πρόνοια» αποζημιώσεις. Πρόκειται για αποζημιώσεις που κυμαίνονται μεταξύ 5%-9% των αρχικών αξιώσεων, ενώ κατά πολύ υψηλότερες (50%-65%) είναι οι αποζημιώσεις για τους ασφαλισμένους στην Commercial Value, που κατά κοινή ομολογία ήταν σε πολύ καλύτερη οικονομική θέση από τον όμιλο της «Ασπίς Πρόνοια». Το μέγεθος της τρύπας που διαπιστώθηκε στον όμιλο (έχει γίνει λόγος ακόμη και για πάνω από 500 εκατ. ευρώ) αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα γκρίζο μέγεθος, αφού σύμφωνα με στοιχεία της εκκαθάρισης από το σύνολο των 190.000 ασφαλιστηρίων συμβολαίων ζωής που βρέθηκαν στα αρχεία της εταιρείας, αυτά που τελικώς αναγνωρίστηκαν δεν ξεπερνούν τις 50.000. Μεταξύ αυτών είναι και τα 4.500 επενδυτικά συμβόλαια που έχουν τις υψηλότερες αξιώσεις, αλλά εξαιρέθηκαν της αποζημίωσης από την εκκαθάριση, καθώς δεν αναγνωρίστηκαν ως ασφαλιστικά συμβόλαια.
Ενας σημαντικός αριθμός κατόχων συμβολαίων, που δεν έχει προσδιοριστεί με ασφάλεια, γύρισε την πλάτη στις πολύχρονες διαδικασίες που ακολούθησαν για να ταυτοποιηθούν αυτά τα συμβόλαια και δεν αναζήτησε ποτέ τα χρήματά του, θεωρώντας προφανώς την υπόθεση χαμένη. Ενας όμως, επίσης, σημαντικός αριθμός, που υπολογίζεται ότι μπορεί να είναι ακόμη και τα μισά συμβόλαια, κατέστη αδύνατον να ταυτοποιηθεί. Οπως διαπιστώθηκε, τα συμβόλαια αυτά ήταν κενό γράμμα, καθώς πίσω από τον κωδικό συμβολαίου δεν αναγνωρίστηκε κάποιο φυσικό πρόσωπο, ενώ μεταξύ των συμβολαίων που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ υπήρχαν και αρκετά πολύ μικρού ποσού ασφαλίσματος. Η ερμηνεία που δίνεται είναι ότι πίσω από το «φούσκωμα» του αριθμού των συμβολαίων που εμφάνισε η εταιρεία, κρύβονταν η πρόθεση του μετόχου του –ειδικά λίγο πριν από την ανάκληση της άδειας– να εμφανίσει την «Ασπίς» ως έναν κραταιό όμιλο, που το κλείσιμό του θα έπαιρνε μαζί του δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένους.
Η ίδια η επιχειρηματική δραστηριότητα του Παύλου Ψωμιάδη, που άρχισε να μεγαλώνει την εποχή της δόξας του χρηματιστηρίου, βασίστηκε σε ένα είδος οικονομικής «φούσκας» με διαδοχικές εξαγορές και συγχωνεύσεις εταιρειών (εξαγόρασε και συγχώνευσε τουλάχιστον δεκαπέντε ασφαλιστικές εταιρείες στην Ελλάδα), ενδοομιλικές σχέσεις και περίεργες διαδρομές χρήματος μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Αλβανίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Σουηδίας. Σε κάθε περίπτωση η πολυσχιδής δράση που είχε ως βάση τις ασφάλειες, αλλά έφτασε να ασκεί και τραπεζικές εργασίες μέσα από την Aspis Bank που εξαγόρασε στη συνέχεια το δίκτυο της ΑBN Amro, όπως αποκαλύφθηκε δεν ήταν παρά ένας τρόπος η κάθε εταιρεία από τις πολυάριθμες που διέθετε ο όμιλος, ή ο ίδιος ως φυσικό πρόσωπο, να χρηματοδοτεί η μία την άλλη, δημιουργώντας μια πυραμίδα, που τελικώς κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο.