Πληθαίνουν οι ευρωπαϊκές και όχι μόνον πόλεις που επιβάλλουν περιορισμούς και στις αφίξεις κρουαζιερόπλοιων και στους επιβάτες που επιτρέπουν να αποβιβαστούν, καθώς η αύξηση των αριθμών τους προκαλεί συμφόρηση στις τοπικές υποδομές, με δυσανάλογα περισσότερες των ωφελημάτων αρνητικές επιπτώσεις για τις τοπικές κοινωνίες.
Το πρόβλημα επιτείνεται από τη ραγδαία αύξηση του μεγέθους των κρουαζιερόπλοιων, που από μερικές δεκάδες χιλιάδες τόνους ολικής χωρητικότητας (GT) και κάποιες εκατοντάδες επιβατών πριν από κάποια χρόνια έχουν εξελιχθεί σε κολοσσούς άνω των 100.000 τόνων που μεταφέρουν περισσότερους από 5.000 επιβάτες. Πρόβλημα που έχει γίνει πλέον ιδιαίτερα αισθητό και σε ελληνικούς προορισμούς και ειδικότερα στη Μύκονο και, κυρίως, στη Σαντορίνη, η οποία από τη φύση της δεν διαθέτει χώρο για τα πλήθη των επιβατών που αποβιβάζονται καθημερινά το μεγαλύτερο μέρος του έτους.
Εκτιμάται ότι στη Σαντορίνη κατά τη θερινή σεζόν αποβιβάζονται καθημερινά από κρουαζιερόπλοια ακόμα και περισσότερα από 12.000 άτομα, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων συγκεντρώνεται στα στενά δρομάκια της Οίας και των Φηρών.
Την ίδια ώρα, από το Παλέρμο στη νότια Ιταλία έως το Ντουμπρόβνικ της Κροατίας και από τη Βενετία έως το Μπέργκεν της Νορβηγίας οι αρμόδιες δημοτικές ή λιμενικές αρχές λαμβάνουν μέτρα ορθολογικοποίησης της κρουαζιέρας, καθώς πλήθος κατοίκων αλλά και άλλων τουριστικών και όχι μόνον επιχειρήσεων διαμαρτύρονται για το στρες στο όποιο υποβάλλονται χωρίς πραγματικό άμεσο όφελος ή ακόμα περισσότερο εις βάρος άλλων δραστηριοτήτων.
Οπως, για παράδειγμα, στη συνολική ποιότητα της διαμονής και της περιήγησης των συμβατικών τουριστών που διαμένουν σε ξενοδοχειακά συγκροτήματα.
Σύμφωνα με την τριμηνιαία ναυτιλιακή επιθεώρηση TradeWinds Plus (TW+), σε ημέρες αιχμής έως και δώδεκα πλοία, που το καθένα μεταφέρει από 3.000 έως 5.000 επιβάτες, δένουν ή αγκυροβολούν σε αυτούς τους μικρούς, παλαιότερα αποκλειστικούς προορισμούς, πλημμυρίζοντάς τους με δεκάδες χιλιάδες επιπλέον επισκέπτες. Οι αντιδράσεις κατά της ανεξέλεγκτης αύξησης αφίξεων κρουαζιερόπλοιων δεν περιορίζονται μόνον στο αριθμό των επιβατών που αποβιβάζονται αλλά και στην πίεση που ασκούν στις υποδομές.
Στη Βενετία, που έχει εφαρμόσει το σύστημα berth allocation, ώστε να μοιράζονται μέσα στη μέρα οι αφίξεις επιβατών, επιβλήθηκε και απαγόρευση της διέλευσης των μεγάλων πλοίων από την άμεση περιφέρειά της, εξαιτίας της καταπόνησης που προκαλεί το εκτόπισμά τους στα θεμέλιά της.
Στο Παλέρμο ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων φέτος όταν έγινε αντιληπτό ότι η κρίση λειψυδρίας το καλοκαίρι επιτάθηκε λόγω της απόληψης νερού από τα κρουαζιερόπλοια. Ο ανεφοδιασμός τους εκεί και σε άλλες ιταλικές πόλεις κατά τους θερμούς άνυδρους μήνες απαγορεύθηκε.
Στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στη Μεσόγειο, αντίστοιχος με τα μεγέθη ελληνικών προορισμών όπως η Σαντορίνη (σύμφωνα με την Ενωση Λιμένων Ελλάδος, το 2016 οι κινήσεις των επιβατών στη Σαντορίνη έφτασαν τις 783.893, ενώ στο Ντουμπρόβνικ τις 800.000), επιβλήθηκε κανονισμός που απαγορεύει να βρίσκονται στην επικράτειά του ταυτόχρονα πάνω από 4.000 ταξιδιώτες.
Στο Μπέργκεν της Νορβηγίας πριν από έναν μήνα επιβλήθηκε μέγιστος επιτρεπτός αριθμός τεσσάρων πλοίων ή 8.000 επιβατών. Οι λύσεις αυτές χαρακτηρίζονται βέλτιστες για προορισμούς όπως αυτοί, καθώς συχνά η μεγέθυνση των υποδομών δεν είναι δυνατή ή προσκρούει σε περιβαλλοντικές παραμέτρους. Στη μακρινή Τζαμάικα, στο Φάλμουθ Μπέι, προβλήτας που κατασκευάστηκε το 2011 ενοχοποιήθηκε για την καταστροφή κοραλλιογενούς υφάλου, προκαλώντας μεγάλη αντίδραση και περιορισμούς κατά της κρουαζιέρας.