Κοστοβόρος για τα νοικοκυριά της Βρετανίας αποδεικνύεται η απόφαση να εξέλθει η χώρα από την Ευρωπαϊκή Ενωση (Βrexit), όπως ανέφερε ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, Μαρκ Κάρνεϊ. Οπως εξήγησε, απευθυνόμενος σε βουλευτές και μέλη της Επιτροπής Οικονομικών της βρετανικής Βουλής, κάθε νοικοκυριό χάνει ετησίως 900 στερλίνες (ή 1.027 ευρώ) απ’ ό,τι θα ήταν αν δεν είχε επικρατήσει στο δημοψήφισμα το στρατόπεδο όσων επιθυμούσαν την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε.
Ο επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας επικαλέστηκε τις προβλέψεις της τον Μάιο του 2016, έναν μήνα πριν από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Οι εν λόγω προβλέψεις είχαν βασιστεί στην υπόθεση ότι, τελικά, οι Βρετανοί θα αποφασίσουν να μείνουν στην Ε.Ε. Εκτοτε, το ΑΕΠ της χώρας έχει υποχωρήσει περισσότερο από 2% απ’ ό,τι είχαν προβλέψει οι οικονομολόγοι της Τράπεζας της Αγγλίας το 2016 και σε αυτό οφείλεται και η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών. Πάντως, ο Μαρκ Κάρνεϊ προσέθεσε ότι η συρρίκνωση παρατηρήθηκε παρά την ισχυρή παγκόσμια οικονομία και την εσπευσμένη μείωση επιτοκίων, που αποφασίστηκε μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. «Σήμερα, τα πραγματικά εισοδήματα των βρετανικών νοικοκυριών έχουν μειωθεί κατά σχεδόν 900 λίρες απ’ ό,τι είχαμε προβλέψει πριν από δύο χρόνια», τόνισε ο κ. Κάρνεϊ. Παραδέχθηκε, βέβαια, ότι δεν είναι δυνατόν να αποδώσει την απώλεια εισοδήματος αποκλειστικά στο Brexit, αλλά επισήμανε ότι συνέβαλε κατά πολύ. Παλαιότερες εκτιμήσεις, τις οποίες ανέφερε σε σχετικό άρθρο του ο Guardian, υπολόγιζαν τις απώλειες κάθε νοικοκυριού στις 600 λίρες (ή 685 ευρώ), αν οι ψηφοφόροι τάσσονταν υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Πέραν αυτής της εξέλιξης, αρνητικό αντίκτυπο στα έσοδα των νοικοκυριών είχε η αναθέρμανση του πληθωρισμού.
Μετά το δημοψήφισμα, η στερλίνα υποχώρησε προς το ευρώ και το δολάριο, καθιστώντας ακριβότερα τα εισαγόμενα τρόφιμα και καύσιμα. Την ίδια περίοδο, οι αυξήσεις των μισθών ήταν υποτονικές, ανεξαρτήτως του ότι η ανεργία στη Βρετανία βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδά της από τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Eντούτοις, από τον Φεβρουάριο και μετά τα έσοδα των βρετανικών νοικοκυριών άρχισαν να εμφανίζουν αύξηση μεγαλύτερη από τον πληθωρισμό. Κι αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι οι πιέσεις σε αυτά αποκλιμακώνονται, παρότι δεν αυξάνονται οι μισθοί. Τέλος, ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας τόνισε ότι οι επενδύσεις από τις επιχειρήσεις, οι οποίες δυνητικά θα ενίσχυαν την παραγωγικότητα, και τους μισθούς, αποδεικνύονται πιο ασθενικές απ’ ό,τι αναμενόταν μετά το δημοψήφισμα. Η δυναμική της διεθνούς οικονομίας δεν στάθηκε ικανή να παρακινήσει τις βρετανικές εταιρείες να ξοδέψουν περισσότερα.