Τις προτάσεις τους για την αντιμετώπιση των παθογενειών που παρουσιάζει ο κλάδος του φαρμάκου κατέθεσαν, σε μία από κοινού επιστολή προς την κυβέρνηση, οι εκπρόσωποι των φαρμακοβιομηχανιών ΣΦΕΕ (Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος) και ΠΕΦ (Πανελλήνια Ενωση Φαρμακοβιομηχανίας).
Σύμφωνα με πηγές του κλάδου, «ο στόχος δεν είναι να παραθέσουμε απλά τα προβλήματα αλλά να προτείνουμε λύσεις για την καλύτερη αναπτυξιακή δυναμική των εταιρειών και την πρόσβαση των ασθενών στις φαρμακευτικές θεραπείες». Στηλιτεύοντας το ύψος της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης (1,9 δισ.), το οποίο δεν ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες της χώρας για φάρμακα, ΣΦΕΕ και ΠΕΦ προτείνουν μέτρα για τον εξορθολογισμό της δαπάνης και την ενίσχυση της βιωσιμότητας του κλάδου. Ειδικότερα, προτείνουν έναν διαφορετικό τρόπο υπολογισμού του clawback, εκτιμώντας ότι το μέτρο αυτό θα πρέπει να υπολογίζεται σε τιμές παραγώγου και όχι σε τιμές λιανικής. Σε αυτό προστίθεται και η θέσπιση ανώτατου ορίου για το clawback ή η πληρωμή του με τη συνεισφορά της πολιτείας. Επιπλέον, απαραίτητη θεωρεί ο κλάδος την εξεύρεση διαφορετικών πηγών χρηματοδότησης για τη φαρμακευτική κάλυψη των ανασφαλίστων που υπολογίζονται σε 850.000 (μέσω κονδυλίων που αφορούν την πρόνοια), καθώς και της δαπάνης των εμβολίων από κονδύλια που αφορούν την πρόληψη. Στο πλαίσιο αυτό, καθίσταται απαραίτητη η εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων σε περισσότερες θεραπευτικές κατηγορίες, ενώ προτείνεται η κάλυψη, μέσω νέων κονδυλίων,των ιδιαίτερων ομάδων πληθυσμού που χρησιμοποιούν φάρμακα για σοβαρές ασθένειες.
Οσον αφορά την τιμολόγηση και αποζημίωση των φαρμάκων, ΣΦΕΕ και ΠΕΦ προτείνουν τη διασφάλιση της κυκλοφορίας των οικονομικών φαρμάκων μέσω της θέσπισης κατώτατου ορίου ασφαλείας όσον αφορά την τιμή τους. Για τα φάρμακα που έχουν δεχθεί ήδη πολλαπλές μειώσεις, απαραίτητος είναι ο καθορισμός μέγιστης ετήσιας μείωσης της τιμής τους για να διατηρηθούν στην αγορά. Επιπλέον, εισηγούνται την κατάργηση του υποχρεωτικού τέλους εισόδου 25% για τα νέα φάρμακα, ενώ τονίζουν ότι η θέσπιση αναπτυξιακών και φορολογικών κινήτρων, ιδίως όταν οι εταιρείες προχωρούν σε στρατηγικές επενδύσεις, θα μπορούσαν να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του κλάδου.