Το ενδεχόμενο συμμετοχής του ομίλου Καλογρίτσα ως υπεργολάβου στα έργα τα οποία εκχώρησε προ διμήνου στην εταιρεία Ακτωρ φαίνεται να εξετάζει η διοίκηση της τελευταίας. Υπενθυμίζεται πως ενόψει του κινδύνου να κηρυχθεί έκπτωτος από σειρά έργων που είχε αναλάβει αλλά αδυνατούσε να εκτελέσει λόγω έλλειψης ρευστότητας, ο όμιλος Καλογρίτσα συναίνεσε στην εκχώρησή τους στον όμιλο Ελλάκτωρ, με τη σύμφωνη γνώμη και της Τράπεζας Αττικής, η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα πλήρωνε την αξία των εγγυητικών που είχε εκδώσει, αξίας αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, δεδομένου ότι η συνολική αξία των συμβάσεων ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ.
Τότε είχαν γεννηθεί εύλογες απορίες για τους λόγους που συνέβη κάτι τέτοιο, καθώς, εκ πρώτης όψεως, ο επιχειρηματίας δεν φαινόταν να αποκομίζει κάποιο όφελος από τη σχετική συμφωνία, αφού ούτε τον δανεισμό του θα μείωνε και παράλληλα θα εκχωρούσε μελλοντικό τζίρο και έσοδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα έργα που εκχωρήθηκαν ναι μεν είχαν ανατεθεί με πολύ υψηλές εκπτώσεις, πλην όμως η διοίκηση της Ακτωρ εκτίμησε ότι στο σύνολό τους θα μπορούσαν να αφήσουν κάποιο κέρδος, γι’ αυτό και τα ανέλαβε. Εν τέλει, φαίνεται πως η λύση είναι να αναλάβει κάποια από τα έργα ως υπεργολάβος, καθώς με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλίσει κάποια έσοδα, προκειμένου να εξυπηρετήσει μέρος, έστω, του δανεισμού του.
Τα έργα αφορούν την κατασκευή του οδικού έργου Καλλονής – Σιγρίου στη Λέσβο, προϋπολογισμού 35 εκατ. ευρώ (για το συγκεκριμένο έχει υπογραφεί και συμπληρωματική σύμβαση 13 εκατ. ευρώ το 2016), το αποχετευτικό δίκτυο του Δήμου Διονύσου (τρέχουσας αξίας 10 εκατ. ευρώ), κάποιες εργολαβίες του ΔΕΔΔΗΕ κυρίως στην περιοχή του Πειραιά, αλλά και το έργο της τηλεθέρμανσης της Φλώρινας, προϋπολογισμού 41 εκατ. ευρώ. Από τα παραπάνω έργα το μόνο που ίσως προσφέρει κάποια περιθώρια κέρδους για την Ακτωρ (ικανά μάλιστα να αντισταθμίσουν τυχόν ζημίες στα υπόλοιπα) φαίνεται να είναι το οδικό έργο στη Λέσβο και ίσως και κάποιες από τις εργολαβίες του ΔΕΔΔΗΕ.
Παράλληλα, συνεχίζονται οι διεργασίες για την οριστική λύση των χρεών του ομίλου Καλογρίτσα. Σύμφωνα με μία από τις λύσεις που φαίνεται να έχουν προταθεί και η οποία εφαρμόστηκε στο παρελθόν και στην περίπτωση της ΑΕΓΕΚ, περιλαμβάνει την κεφαλαιοποίηση των οφειλών, μέσω της αύξησης κεφαλαίου της «Τοξότης», η οποία θα καλυφθεί εξ ολοκλήρου από την Τράπεζα Αττικής. Με τον τρόπο αυτό, η τράπεζα θα αποκτήσει ένα σημαντικό ποσοστό στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας, προσφέροντας ως αντάλλαγμα τη διαγραφή ισόποσων χρεών. Παράλληλα, θα έχει πλέον πρωτεύοντα λόγο στη διοίκηση της εταιρείας, προωθώντας τη δεύτερη φάση του σχεδίου διάσωσης, στο οποίο, αν υιοθετηθεί η λύση που εφαρμόστηκε στην ΑΕΓΕΚ, θα έχει κομβικό ρόλο μια τρίτη εταιρεία, που θα μπορούσε να είναι π.χ. η Ακτωρ. Εν προκειμένω, είναι πιθανή μια απόσχιση κλάδου, ώστε να ενταχθεί σε μια θυγατρική ο κατασκευαστικός τομέας της «Τοξότης», μαζί με όλα τα έργα, την οποία θα μπορούσε δυνητικά να αναλάβει να διαχειριστεί η Ακτωρ. Κάτι αντίστοιχο συνέβη με την ΑΕΓΕΚ Κατασκευαστική, η οποία απορροφήθηκε εν τέλει από την Ακτωρ, στο τέλος του 2017.
Ασφαλώς για όλα τα παραπάνω θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, κάτι που επί του παρόντος δεν έχει συμβεί. Μία από τις αιτίες της καθυστέρησης είναι και οι διοικητικές «έριδες» στην κεφαλή του ομίλου Ελλάκτωρ. Αν δεν ξεκαθαρίσει το τοπίο, δύσκολα θα μπορέσει να προχωρήσει και ο σχετικός σχεδιασμός, ο οποίος ενδεχομένως να πρέπει να συμπεριλάβει, σε πρώτο στάδιο, την κατάθεση αίτησης υπαγωγής στις διατάξεις του πτωχευτικού κώδικα.