Αγρυπνο παραμένει το μάτι της Ε.Ε. γύρω από τις εξελίξεις στο έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης Κρήτης-Αττικής και σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες φέρεται αποφασισμένη να εξαντλήσει τα περιθώρια για να προχωρήσει ως έργο κοινού ενδιαφέροντος. Η αναζήτηση μιας συναινετικής λύσης μεταξύ ΑΔΜΗΕ και EuroAsia Interconnector παραμένει το ζητούμενο για την Κομισιόν, παρά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στη συνάντηση της 12ης Ιουλίου, και αυτό γιατί η εκτίμηση που επικρατεί είναι ότι με οποιαδήποτε άλλη λύση θα χαθεί χρόνος και χρήμα, αφού θα πρέπει να ξεκινήσουν εκ νέου διαδικασίες αδειοδότησης και θα χαθούν κονδύλια για μελέτες ύψους 14 εκατ. ευρώ που έχουν εγκριθεί. Επιπλέον, δεν είναι βέβαιο ότι η διασύνδεση της Κρήτης ως αυτόνομο έργο θα καταφέρει να διασφαλίσει ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.
Η διασύνδεση της Κρήτης με την Αττική αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου έργου που αφορά στη διασύνδεση των ηλεκτρικών συστημάτων Ισραήλ-Κύπρου και Ελλάδας, γνωστό ως ηλεκτρική διασύνδεση EuroAsia Interconnector συνολικού προϋπολογισμού 3,5 δισ. ευρώ για τη διασύνδεση των πρώτων 1.000 ΜW. H διασύνδεση έχει ενταχθεί στα έργα κοινού ενδιαφέροντος (PCI) καθώς αντιμετωπίζεται από την Ε.Ε. ως ένας διάδρομος ηλεκτρικής ενέργειας από Ισραήλ-Κύπρο-Κρήτη μέσω του οποίου μπορεί με ασφάλεια να εφοδιάζεται με ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από τα αποθέματα φυσικού αερίου των τριών χωρών αλλά και από τις διαθέσιμες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, συμβάλλοντας στην ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής εσωτερικής αγοράς.
ΑΔΜΗΕ και EuroAsia Interconnector είχαν υπογράψει από τον περασμένο Οκτώβριο μνημόνιο συνεργασίας για τη σύσταση εταιρείας ειδικού σκοπού (SPV) που θα αναλάβει τη χρηματοδότηση και την κατασκευή της διασύνδεσης και στην οποία θα συμμετείχε ο ΑΔΜΗΕ με ποσοστό 51%, η ΕuroAsia με 39% και το 10% θα διατίθετο σε τρίτους επενδυτές.
Ωστόσο από τον περασμένο Νοέμβριο δεν παρατηρήθηκε κάποια πρόοδος και παρά τις προσπάθειες της ΡΑΕ και της Κομισιόν για συναίνεση, επήλθε στις 12 του μηνός οριστική ρήξη μεταξύ των δύο. Η εξέλιξη έχει προκαλέσει τη δυσαρέσκεια της Κομισιόν, η οποία φέρεται να αποδίδει άτεγκτη στάση και στις δύο πλευρές. Οι λύσεις που βάσει του νόμου έχει στα χέρια της η ΡΑΕ –είτε να αναθέσει την υλοποίηση του έργου στον ΑΔΜΗΕ ως διαχειριστή του συστήματος είτε να προχωρήσει σε διαγωνισμό– αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από την Επιτροπή, αφού δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο στην Ευρώπη και στην καλύτερη περίπτωση μια τέτοια προοπτική θα οδηγούσε σε μεγάλη καθυστέρηση.
Σκεπτικισμό φαίνεται να προκαλεί και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία από τη μια έχει προτείνει την ένταξη του έργου στη λίστα των PCI και από την άλλη κρατάει αποστάσεις από τις εξελίξεις, παρότι το ελληνικό Δημόσιο ελέγχει το 51% του ΑΔΜΗΕ και συμμετέχει και στο μάνατζμεντ της εταιρείας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ευρωπαϊκό δίκαιο είναι ιδιαίτερα αυστηρό στον έλεγχο ενεργειακών υποδομών από εταιρείες τρίτων χωρών και έδωσε το πράσινο φως για τη συμμετοχή της State Grid στον ΑΔΜΗΕ καθώς αυτή περιοριζόταν στο 24%, ενώ αντίθετα μπλόκαρε τη μεταβίβαση πλειοψηφικού πακέτου του ΔΕΣΦΑ στην αζερική Socar. Aντίστοιχα, το 2012 ενέκρινε την εξαγορά του 21,35% της πορτογαλικής ΕDP από την China Three Gorges, ενώ σήμερα προβληματίζεται για τη διεκδίκηση πλειοψηφικού πακέτου από την κινεζική εταιρεία.
Αυτό που εντέλει προβληματίζει την Επιτροπή και στην περίπτωση της διασύνδεσης της Κρήτης, είναι η ενδεχόμενη ενδυνάμωση των κινεζικών συμφερόντων στον ενεργειακό τομέα της Ελλάδας.