Το θέμα παραπομπής των δανείων σε ελβετικό φράγκο στο ΔΕΕ
Το αίτημα για παραπομπή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) του θέματος που αφορά τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο, συζητήθηκε την περασμένη εβδομάδα ενώπιον του Αρείου Πάγου. Το αίτημα είχαν υποβάλει καταναλωτικές οργανώσεις μετά την απόφαση που είχε εκδώσει τον περασμένο Μάρτιο το ανώτατο δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή δανειολήπτριας που υποστήριζε πως ο όρος που περιλαμβάνεται στις συμβάσεις δανείων σε ελβετικό νόμισμα, ότι δηλαδή πρέπει να αποπληρώσει το δάνειο με βάση την τρέχουσα ισοτιμία του νομίσματος, είναι καταχρηστικός. Με την απόφαση 4/2019 έκλεισε το θέμα των δανείων σε ελβετικό νόμισμα υπέρ των τραπεζών, κρίνοντας ότι ο συγκεκριμένος όρος επαναλαμβάνει διάταξη του αστικού κώδικα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να ελεγχθεί ως προς τη νομιμότητά του. Κρίνοντας μετά από αυτό ότι μοναδικό αρμόδιο όργανο να αποφασίσει είναι πλέον το ΔΕΕ, οι καταναλωτικές οργανώσεις κατέφυγαν στον Αρειο Πάγο ζητώντας του να απευθύνει προδικαστικό ερώτημα και να αποφανθεί για το εύρος εφαρμογής της οδηγίας 93/13, που αφορά τις καταχρηστικές ρήτρες σε συμβάσεις επαγγελματιών και καταναλωτών. Σημειώνεται ότι ερώτημα στο ΔΕΕ έχει δικαίωμα να απευθύνει μόνο το δικαστήριο μιας χώρας, εν προκειμένω ο Αρειος Πάγος, κατόπιν αιτήματος διαδίκου. Οι ενώσεις καταναλωτών βασίζουν το αίτημά τους σε παρόμοιες προσφυγές στο ΔΕΕ που έχουν γίνει από δανειολήπτες και δικαστήρια άλλων χωρών όπως η Ισπανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Ρουμανία και οι οποίες δικαιώνουν τους καταναλωτές. Ετσι, μετά τη συζήτηση που έγινε την περασμένη εβδομάδα, το ανώτατο δικαστήριο θα πρέπει τώρα να αξιολογήσει το σχετικό αίτημα και είτε να δεχθεί να το αποστείλει στο ΔΕΕ είτε να το απορρίψει. Το αίτημα –εφόσον ο Αρειος Πάγος το αποστείλει– θα αφορά το κατά πόσον υπήρχε αδιαφάνεια στους γενικούς όρους συναλλαγών στα δάνεια σε ελβετικό φράγκο και αν μέσω αυτών παραβιάζεται το δίκαιο του καταναλωτή, όπως αυτό ορίζεται από την ευρωπαϊκή οδηγία.
Με πουλόβερ που ξηλώνεται μοιάζει πλέον το θεσμικό πλαίσιο για το ωράριο των εμπορικών καταστημάτων. Μάλιστα, το «ξήλωμα» δεν γίνεται αυθαίρετα ούτε βάσει της αυτορρύθμισης της αγοράς. Βασίζεται πάνω σε νόμους και αποφάσεις παλιότερες και καινούργιες. Η απόφαση της αλυσίδας Jumbo να λειτουργήσουν όλες τις Κυριακές του Ιανουαρίου τα καταστήματά της σε Κατερίνη και Πρέβεζα αποκάλυψε τα νομικά «παράθυρα» που υπάρχουν (αποφάσεις περιφερειαρχών το 2013, η ισχύς των οποίων διευρύνθηκε με νόμο του 2017) όχι μόνο στις δύο αυτές περιοχές, αλλά σε πάνω από άλλες δέκα. Το ότι από φέτος τον Μάιο θα επιτρέπεται η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων στο εκπτωτικό χωριό των Σπάτων όλες τις Κυριακές έως τον Οκτώβριο, επίσης δεν είναι αυθαίρετη, αλλά βασίζεται σε υπουργική απόφαση.
Πολύς θόρυβος για το τίποτα
Πολύς θόρυβος προκλήθηκε την περασμένη εβδομάδα με την υιοθέτηση του ψηφίσματος σχετικά με τη μετεγκατάσταση του Καζίνο της Πάρνηθας στο Μαρούσι στο Περιφερειακό Συμβούλιο (ΠΕΣΥ) Αττικής. Η υιοθέτηση, ωστόσο, του ψηφίσματος δεν έχει καμία νομική επίπτωση, παρόλο που αυτό παρουσιάστηκε ως η Περιφέρεια να έχει εναντιωθεί στη μετεγκατάστασή του. Το λάθος βεβαίως ήταν του περιφερειάρχη, που πιεζόμενος από τις αριστερές παρατάξεις του Συμβουλίου (ΚΚΕ, ΛΑΕ, Ανταρσύα), δέχθηκε εκτός ημερήσιας διάταξης να συζητηθεί το θέμα. Πάντως, η ομόφωνη αποδοχή του ψηφίσματος έχει τη ίδια επίπτωση στη μετεγκατάσταση του καζίνο, με εκείνη που έχει η υιοθέτηση ενός ψηφίσματος κατά της κλιματικής αλλαγής στην προστασία του περιβάλλοντος.
Ενδιαφέρον funds για έργα υποδομών
Μετά τα ακίνητα και το real estate, σειρά φαίνεται να παίρνουν πλέον οι υποδομές. Οπως αναφέρουν παράγοντες του κλάδου, μία σειρά από ξένα επενδυτικά funds που τοποθετούνται στον τομέα των έργων υποδομής, έχουν «κυκλώσει» την Ελλάδα, ως χώρα-προορισμό, που προσφέρει εξαιρετικές αποδόσεις και συγκεντρώνει σημαντικές προοπτικές μελλοντικής ανάπτυξης. Σχήματα όπως ο όμιλος Mcquarie, ή το Amber Capital, βρίσκονται στον «προθάλαμο» της ελληνικής αγοράς κατασκευών και αναμένουν τις κινήσεις της κυβέρνησης, καθώς, ειδικά στον τομέα των δημοσίων έργων, απαιτούνται ταχύτατα βήματα προόδου, προκειμένου να καλυφθεί το χαμένο έδαφος της προηγούμενης δεκαετίας υποεπενδύσεων. Στο πλαίσιο αυτό, εκφράζεται η άποψη ότι τα επόμενα έργα θα χρηματοδοτηθούν σε σημαντικό βαθμό από ιδιωτικά κεφάλαια, όπου το περιθώριο ανάπτυξης είναι πολύ σημαντικό, δεδομένου ότι στην Ελλάδα η ιδιωτική συμμετοχή δεν ξεπερνά το 15%, έναντι του 35% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Σημειωτέον, ότι σε πρόσφατη ημερίδα της Axia Ventures εντός της εβδομάδας, καταγράφηκε για ακόμα μία φορά το έντονο ενδιαφέρον των ξένων funds και για την αγορά των κατασκευών της χώρας. Ως εκ τούτου, στελέχη του κλάδου εκτιμούν ότι σε κάποια από τα επόμενα έργα παραχώρησης, ή ΣΔΙΤ είναι πιθανόν να υπάρξουν και συμπράξεις ελληνικών ομίλων με ξένα επενδυτικά funds.