Μπορεί πολλά να λέγονται και να γράφονται για τις αλλαγές στην εταιρική διακυβέρνηση των τραπεζών και την πιστή εφαρμογή των κανόνων, ειδικά σε ό,τι αφορά τις δανειοδοτήσεις και την αντιμετώπιση προβληματικών απαιτήσεων, ωστόσο στην πράξη δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ τα πράγματα. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι οι τράπεζες εξακολουθούν να διακρίνουν σε προνομιούχους και μη προνομιούχους, με τους πρώτους να απολαμβάνουν εξαιρετικά γενναιόδωρη συμπεριφορά, παρά το γεγονός ότι χρωστούν εκατομμύρια ευρώ και εμφανίζονται ασυνεπείς ως προς τις υποχρεώσεις τους, και μάλιστα όχι μόνο προς τις τράπεζες.
Για παράδειγμα, μεγάλη εκδοτική επιχείρηση, παρά τις οφειλές πολλών εκατομμυρίων ευρώ, απολαμβάνει περιθώριο κινήσεων και επιλογών που ούτε μεγάλοι, καλοί και απολύτως ενήμεροι πελάτες δεν απολαμβάνουν. Και ασφαλώς δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Το αντίθετο. Κάπως έτσι, με τα ψέματα και κρύβοντας τα προβλήματα με τη βοήθεια των τραπεζών κάτω από το χαλί, πολλοί προβληματικοί όμιλοι, από διάφορους επιχειρηματικούς κλάδους, επιβιώνουν.
Στην ουσία, οι προβληματικοί αυτοί όμιλοι επιδοτούνται από τους οικονομικά υγιείς επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και από τους καλοπληρωτές των τραπεζών, στερώντας πόρους από τις υγιή επιχειρηματικότητα και τα νέα εγχειρήματα.
Και όλα αυτά για το τίποτα, καθώς τα «νούμερα δεν βγαίνουν» και το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να «μεταδίδονται» οι ασθένειες και τα προβλήματα σε ολοένα και περισσότερους, «πνίγοντας» την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Και ομοειδείς επιχειρήσεις να έχουν εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση από τις τράπεζες.
Ποια ήταν
η κυριότερη ανησυχία των Ελλήνων το 2006, σύμφωνα με τον δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης που καταρτίζει η γνωστή εταιρεία ερευνών αγοράς Nielsen; Η εύρεση ισορροπίας ανάμεσα στην επαγγελματική και προσωπική ζωή. Ποια είναι σήμερα, εν έτει 2017, η κυριότερη ανησυχία, πάντα σύμφωνα με τη Nielsen; Η εργασιακή ασφάλεια, το εάν θα έχουν δουλειά. Μοιάζει ειρωνικό και τραγικό μαζί. Αλλά είναι μία ακόμη απόδειξη για το πώς και πόσο έχει αλλάξει η ζωή μας τα τελευταία χρόνια και ειδικά τα τελευταία επτά χρόνια.
Εν αναμονή των καταναλωτών
Ξεκίνησε ως θρίλερ και δεν θα μπορούσε να τελειώσει διαφορετικά. Ο λόγος για τη συμφωνία «Μαρινόπουλου» – «Σκλαβενίτη». Αν και η «Σκλαβενίτης» είχε ενημερώσει τους προμηθευτές δέκα ημέρες πριν ότι την 1η Μαρτίου 2017 θα αναλάμβανε τον έλεγχο της «Μαρινόπουλος», το ιδιωτικό συμφωνητικό μεταβίβασης υπεγράφη στις 5 το πρωί της 1ης Μαρτίου. Προηγήθηκαν δε ολονύχτιες διαβουλεύσεις και ανταλλαγή στοιχείων προκειμένου να μην υπάρχουν διαφωνίες ως προς τα ισοζύγια που μεταβιβάζονται. Τελικώς η «Μαρινόπουλος» ανήκει πλέον στη «Σκλαβενίτης», οι ανακαινίσεις έχουν ξεκινήσει, οι εργαζόμενοι πληρώθηκαν, τα ράφια αρχίζουν να γεμίζουν σε όλα τα καταστήματα. Το ζήτημα, βεβαίως, είναι να αρχίσουν να μπαίνουν και οι καταναλωτές στα καταστήματα. Για να μη βρεθούμε μπροστά σε ένα νέο θρίλερ.
Συναντήσεις με ξένους οίκους
Την τρίτη συνάντηση μέσα σε λίγες μέρες με ξένους επενδυτικούς οίκους έχει προγραμματίσει για αύριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης (φωτ.) έπειτα από σχετικό αίτημα της Bank of America Merrill Lynch, η οποία και οργάνωσε την αποστολή. Στο αυριανό ραντεβού, που θα γίνει όπως και της περασμένης Πέμπτης σε αθηναϊκό ξενοδοχείο, παρόντες θα είναι εκπρόσωποι από τη Morgan Stanley, τη York Capital, την Anchorage, την Jupiter, τη Finisterre, τη Fintech, το VR Capital Group, την Trend Capital Management, την Emso Asset Management και τα Knighthead και Blockhouse, όπως και οκτώ στελέχη της Bank of America Merrill Lynch που είναι και ο συντονιστής αυτού του άτυπου ελληνικού «reverse road show».
Δημόσια έργα με εισαγόμενες μπετόβεργες από την Τουρκία;
Δεν επιβεβαιώνεται η πληροφορία που επικαλέσθηκε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Μετάλλου, εκδίδοντας ανακοίνωση που έστειλε και στον πρωθυπουργό, σύμφωνα με την οποία: «την Παρασκευή 24/2/2017, τρία πλοία από την Τουρκία ξεφόρτωσαν μπετόβεργα στο λιμάνι της Χαλκίδας για λογαριασμό μεγαλέμπορου που θα την προωθήσει σε εργολαβικές εταιρείες κατασκευής Δημοσίων Εργων (αυτοκινητόδρομους κ.λπ.)». Το ρεπορτάζ της «Κ» αναφέρει ότι το τελευταίο κρούσμα εισαγωγής ποσοτήτων σιδήρου χαμηλής ποιότητας χωρίς πιστοποίηση στην Ελλάδα είχε εντοπισθεί το 2015 και είχε προέλθει από την Ιταλία. Ομως η συγκεκριμένη ποσότητα 8.000-10.000 τόνους επεστράφη, καθώς ο παραλήπτης έμπορος στην Ελλάδα αντιλήφθηκε ότι έλαβε μη πιστοποιημένο προϊόν. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το φαινόμενο της εισαγωγής χαμηλής ποιότητας μπετόβεργων χωρίς πιστοποίηση άρχισε να λαμβάνει διαστάσεις από το 1996 μέχρι και το 2007 και μάλιστα κάλυπτε πάνω από το 25% της εγχώριας αγοράς.