Η απόκτηση ακινήτου αποτελεί ασφαλώς μία από τις σημαντικότερες οικονομικές αποφάσεις που θα πάρει κάποιος στη ζωή του, ωστόσο φαίνεται πως πολλοί άνθρωποι έχουν εμμονή με τα ακίνητα και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να παραμελούν την οικογένειά τους. Σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής πολυεθνικής τράπεζας HSBC, ο μέσος γονέας ξοδεύει 5,4 ώρες την εβδομάδα ασχολούμενος με την αγορά ακινήτων, ενώ αφιερώνει μόλις 2 ώρες για να διαβάζει παραμύθια στα παιδιά του. Μπορεί να υποθέσει κανείς βάσιμα ότι η πλειονότητα των γονέων υποστηρίζει πως αγοράζει ένα σπίτι ώστε να εξασφαλίσει καλύτερη ζωή για τα παιδιά του, ωστόσο η πλειονότητα των ψυχολόγων θα τους έλεγε πως τα παιδιά τους θα έχουν πολύ πιο ευτυχισμένη ζωή αν τους διαβάζουν πιο πολλά παραμύθια.
Σύμφωνα με την έρευνα «Beyond the Bricks» που έγινε σε δέκα χώρες, ο μέσος άνθρωπος ξοδεύει 3,5 ώρες την εβδομάδα αναζητώντας ακίνητο, διαβάζοντας περιοδικά σχετικά με ακίνητα ή κοιτάζοντας φωτογραφίες ακινήτων σε ηλεκτρονικά μέσα ακόμη και αν δεν πρόκειται να αγοράσει ακίνητο. Οι κάτοικοι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν τη μεγαλύτερη «εμμονή», όπως χαρακτηρίζεται στην έκθεση, με τα ακίνητα, ξοδεύοντας 6,6 και 4,95 ώρες την εβδομάδα, αντίστοιχα. Δικαίως η ενασχόληση αυτή χαρακτηρίζεται εμμονή, διότι ο μέσος Αμερικανός ή κάτοικος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων αφιερώνει τον διπλάσιο χρόνο χαζεύοντας ακίνητα απ’ ό,τι για να συνομιλήσει με τους γονείς του. Ακολουθούν οι κάτοικοι της Ταϊβάν (4,54 ώρες), της Μαλαισίας (4,37), του Μεξικού (3,56), της Σιγκαπούρης (3,29), της Βρετανίας (2,65), της Αυστραλίας (2,51), του Καναδά (2,08) και της Γαλλίας (1,74).
Σύμφωνα με την έκθεση υπάρχει μία ακόμη κατηγορία ανθρώπων, οι «ακραία εξαρτημένοι κυνηγοί ακινήτων» που ξοδεύουν περισσότερες από 7 ώρες την εβδομάδα αναζητώντας ακίνητο ή διαβάζοντας ΜΜΕ σχετικά με την αγορά ακινήτων. Στη συγκεκριμένη κατηγορία ανήκει περίπου το 6,3% των ανθρώπων παγκοσμίως, ενώ σχεδόν οι μισοί από αυτούς ελέγχουν κάθε μήνα την αξία του ακινήτου τους. Το κατά πόσον αποδίδει η τόσο έντονη ενασχόληση αυτών των ανθρώπων με την αγορά ακινήτων, είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Οι ίδιοι εμφανίζονται ικανοποιημένοι, με το 74% των «ακραία εξαρτημένων» να λέει πως αισθάνεται «χαλαρό» με την αγορά κατοικίας και το 79% να δηλώνει πως αισθάνεται ότι «έχει τον έλεγχο» (ό,τι και αν σημαίνει αυτό). Παράλληλα ωστόσο, οι «ακραία εξαρτημένοι» από την αγορά ακινήτων καταλήγουν να αφήνουν τη ζωή τους να περνάει μάλλον άσκοπα. Παγκοσμίως το 19% αυτής της κατηγορίας καθυστερεί την απόφαση να αποκτήσει παιδί προκειμένου να αγοράσει ακίνητο, ποσοστό που είναι το διπλάσιο σε σύγκριση με τον μέσο άνθρωπο. Επίσης, αυτοί οι άνθρωποι είναι δύο φορές πιο πιθανό να καθυστερήσουν να παντρευτούν ακριβώς γιατί αποταμιεύουν χρήματα για να αγοράσουν ακίνητο. Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν στοιχεία, δεδομένου πως η έρευνα έγινε σε άλλες αγορές, ωστόσο ο Στέλιος Πιρπινιάς, επικεφαλής του τομέα λιανικής τραπεζικής, διαχείρισης πλούτου και marketing, δηλώνει ότι «και στην Ελλάδα παρατηρείται έπειτα από παρατεταμένη περίοδο κρίσης ανανεωμένο ενδιαφέρον για την αγορά κατοικίας».
Αλλο ψάχνουν, άλλο αγοράζουν
Το παράδοξο είναι πως πολλοί από τους ανθρώπους που ξοδεύουν τόσο πολλές ώρες αναζητώντας το τέλειο σπίτι καταλήγουν τελικά να το αγοράζουν με βάση παράλογα κριτήρια. Το 38% όσων αναζητούν κατοικία αγοράζει τελικά με βάση μόνο τις πρώτες εντυπώσεις, δηλαδή μάλλον παρορμητικά. Η πιο κοινή αιτία ώστε να ματαιώσει ο επίδοξος αγοραστής την αγορά κατοικίας είναι η παρουσία «δύσκολων γειτόνων», κριτήριο υποκειμενικό μεν, λογικό δε. Το ποσοστό ανέρχεται στο 55% των συμμετασχόντων στην έρευνα στη Μαλαισία και στο 43% στη Γαλλία και στη Βρετανία. Ομως πολλές φορές σημαντικό ρόλο στην αγορά κατοικίας διαδραματίζουν δεισιδαιμονίες και άλλες παραδόσεις. Για παράδειγμα, στην Ταϊβάν το 50% των ερωτηθέντων λέει πως δεν θα αγόραζε ένα ακίνητο αν αυτό έχει κακό φενγκ σούι. Στη Σιγκαπούρη το 16% των ερωτηθέντων δεν θα αγόραζε ένα σπίτι που βρίσκεται σε οδό και σε αριθμό που θεωρούνται άτυχες. Στον Καναδά και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το 21% και το 28% δεν θα αγόραζε οικία αν υπάρχουν φήμες πως είναι στοιχειωμένη. Στις ΗΠΑ και στο Μεξικό το 29% και το 31% των ερωτηθέντων αντίστοιχα δεν θα αγόραζε σπίτι στο οποίο έχει πεθάνει κάποιος άνθρωπος.