Οι ευρωπαϊκές εμπορικές τράπεζες δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους. Επί δέκα και πλέον χρόνια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις πίεζε να μειώσουν τα τέλη τους για τις διασυνοριακές συναλλαγές σε ευρώ. Ομως το κόστος των ηλεκτρονικών συνδιαλλαγών αντί να μειωθεί αυξήθηκε. Πρόσφατη έρευνα της Κομισιόν εντόπισε πολλά αποδεικτικά στοιχεία διπλοχρεώσεως των τελών, αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και αποτυχία στον καθορισμό των δικαιολογητικών των εν λόγω τελών.
Σε διάστημα λιγότερο του ενός μηνός οι τσέπες θα γεμίσουν από χαρτονομίσματα και κέρματα σε ευρώ. Οι καταναλωτές, όμως, στην ευρωζώνη θα επωμισθούν τα τέλη από τις διασυνοριακές συναλλαγές σε ευρώ. Στην πραγματικότητα θα πρέπει να περιμένουν έως ότου οι διασυνοριακές μεταβιβάσεις δεν θα είναι τόσο δαπανηρές αλλά θα ακολουθούν και αυτές το ρυθμό των εγχώριων τελών. Προχθές το συμβούλιο των υπουργών, συμφώνησε να ρυθμίσει τις διασυνοριακές τραπεζικές πληρωμές από τον Ιούλιο του 2003, επτά μήνες αργότερα από ό,τι πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. H καθυστέρηση πάντως δεν αποκρύπτει το γεγονός ότι η υπομονή με τις τράπεζες έχει εξαντληθεί.
Παρ’ όλον ότι δεν δικαιολογούνται τα αστεία τέλη ορισμένων τραπεζών, υπάρχει κάποια δικαιολογία για το ότι οι διεθνείς μεταβιβάσεις είναι ακριβότερες.
Ο όγκος των διασυνοριακών πληρωμών, δεν είναι μεγάλος και αντιστοιχεί στο 1% του συνόλου των συναλλαγών. Υπάρχουν, όμως, διαφορετικές «κουλτούρες» από απόψεως πληρωμών με ποικίλες προτιμήσεις για επιταγές, για λογιαριασμούς όψεως ή μεταβιβάσεις.
Και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν υπάρχει ένα πανευρωπαϊκό σύστημα «clearing», για τις χαμηλές σε αξία συνδιαλλαγές. H δημιουργία ενός ενιαίου συστήματος δεν είναι μικρή υπόθεση. Καθυστερώντας, όμως, μια τέτοια επένδυση, οι τράπεζες, ζημιώνουν τα ίδια τους τα συμφέροντα καθώς και τα συμφέροντα των καταναλωτών.
Διασφαλίζοντας ότι τα εγχώρια και τα διασυνοριακά τέλη είναι τα ίδια, η Ευρωπαϊκή Ενωση ελπίζει ότι θα αποκτήσει ένα ισχυρό κίνητρο για την επιτάχυνση της συνεργασίας. Μέχρι να δημιουργηθεί ένα ικανοποιητικό σύστημα clearing στην Ευρωζώνη, οι Ευρωπαίοι είναι υποχρεωμένοι να επωμίζονται τις επιπλέον δαπάνες.
Μια ολοκληρωμένη συγχώνευση των εθνικών συστημάτων πληρωμών σε ένα ενιαίο σύστημα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα είναι μια άξια λόγου επένδυση για τις τράπεζες, αλλά κυρίως θα προσφέρει ακόμη φθηνότερη τη δυνατότητα διευθέτησης των εγχώριων διακανονισμών και από τις πιο ικανοποιητικές διασυνοριακές διαδικασίες. Αυτός ο μεγαλεπίβολος στόχος, όμως, για να υλοποιηθεί θα χρειασθεί χρόνο, χρήμα και μια άνευ προηγουμένου συνεργασία μεταξύ των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Αυτό, όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για καθυστερήσεις. Οι ίδιες οι τράπεζες θα πρέπει να προχωρήσουν για την υλοποίηση του σχεδίου.
Ωστόσο, παρ’ ότι οι λογιστικοί υπολογισμοί βάσει ευσεβών πόθων είναι το πρώτο πρόβλημα στον τραπεζικό κλάδο της Ιαπωνίας, δεν σημαίνει ότι είναι και το τελευταίο.