Υπάρχουν οικονομολόγοι, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τον αγώνα ενάντια στον κορωνοϊό με το να τυπώσουν χρήμα και να το διαθέσουν στις επιμέρους κυβερνήσεις. Δεν θα υπάρχει κάποιος λόγος να αυξήσουν φόρους είτε τώρα είτε στο μέλλον, αλλά ούτε και το δημόσιο χρέος χρειάζεται να αυξηθεί. Οταν κάτι μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό, τότε μάλλον είναι. Και αυτός ο προαναφερθείς τρόπος θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνον ως η ύστατη λύση. Η αντίληψη ότι οι κεντρικές τράπεζες μοιάζουν με ένα μαγικό δέντρο χρημάτων λαμβάνει ενίοτε το όνομα «λεφτά από τον ουρανό». Ο οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 έκανε ένα πείραμα για το τι θα συνέβαινε εάν η κυβέρνηση αποφάσιζε να ρίξει χαρτονομίσματα από τον ουρανό.
Ωστόσο, προτού σπεύσει κάποιος να βάλει μπρος τις εκτυπωτικές μηχανές, θα πρέπει να εξετάσει τους κινδύνους. Και ο πρώτος είναι ο πληθωρισμός. Ισως οι άνθρωποι να πουν ότι, εφόσον η οικονομία οδεύει σε βαθιά ύφεση, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Και είναι αλήθεια πως τέτοιες ενδείξεις δεν είναι ορατές τώρα. Κι ενώ οι τιμές ορισμένων βασικών ειδών, όπως τα τρόφιμα, ανέρχονται, οι τιμές εμπορευμάτων, όπως το πετρέλαιο, καταβυθίζονται. Ακόμα περισσότερο, εάν οι κεντρικές τράπεζες τυπώσουν χρήμα, οι άνθρωποι θα το ξοδέψουν, αντί να το διοχετεύσουν στον μηχανισμό της οικονομίας. Τι, όμως, θα συμβεί, όταν ο κόσμος ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη του κορωνοϊού; Πολλοί θα βγουν από το σπίτι τους και θα ξοδέψουν «τα λεφτά από τον ουρανό». Τα διαθέσιμα προϊόντα για να αγοράσει κανείς θα είναι λιγότερα, εκτός εάν η πλευρά της προσφοράς τεθεί αμέσως σε λειτουργία. Ο συνδυασμός αυξημένης ζήτησης και μειωμένης προσφοράς θα οδηγήσει σε άνοδο τιμών. Το εάν αυτό αφορά μια εφάπαξ αύξηση στο κόστος ή στην απαρχή ενός νέου κύκλου πληθωρισμού εξαρτάται από το πόσο σθεναρά θα ζητήσουν οι άνθρωποι αύξηση μισθών και συντάξεων, ώστε να αντισταθμιστεί η άνοδος τιμών, αλλά και από το πόσο δυναμικά θα αντισταθούν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες.
Και αυτό μας φέρνει στον δεύτερο κίνδυνο των «χρημάτων εξ ουρανού». Ο Φρίντμαν, ο οποίος ουδέποτε παρουσίασε αυτήν τη μέθοδο ως σοβαρή πολιτική πρόταση, φαντάστηκε πως θα επρόκειτο για ένα εφάπαξ γεγονός. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι, αφ’ ης στιγμής οι κυβερνήσεις ανακαλύψουν πόσο εύκολο είναι να χρηματοδοτήσουν τις δαπάνες τους, θα είναι δύσκολο να σταματήσουν. Και γιατί είναι κακό αυτό, μπορεί κάποιος να ρωτήσει; Γιατί θα πρέπει να θέλουμε οι πολιτικοί να λαμβάνουν σκληρές αποφάσεις, αφού απλά μπορούν να τυπώνουν χρήμα; Με λίγα λόγια, μιλάμε για υπερπληθωρισμό. Βέβαια, δεν υπάρχει καμία τέτοια ένδειξη τώρα, αλλά ο υπερπληθωρισμός θα είναι το αποτέλεσμα της συνεχούς δημιουργίας χρήματος. Οι κεντρικές τράπεζες, τέλος, θα χάσουν την αξιοπιστία τους και η δημοσιονομική πειθαρχία θα εξανεμιστεί.