Σε μια μικρή πόλη της νότιας Ιταλίας, ένα γνωστό εστιατόριο κλείνει για καλό σκοπό, προκειμένου να αποτραπεί η εξάπλωση του ιού, ενώ στη βορειοδυτική ακτή της Γαλλίας ένας ιδιοκτήτης μπιστρό ανησυχεί μήπως τα περισσότερα εστιατόρια στην περιοχή εξαφανιστούν μετά την κρίση. Ενα ζευγάρι 65χρονων σε πόλη της κεντρικής Γερμανίας, που διατηρεί ταξιδιωτικό γραφείο, βλέπει πως η συνταξιοδότησή του απέχει ακόμη καμιά δεκαετία.
Η οικονομική βλάβη που προξενεί η πανδημία είναι οφθαλμοφανής σε όλες τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις από τη μία άκρη της Ευρώπης μέχρι την άλλη. Οι ιστορίες πολλές, από τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που προσπαθούν με μανία να κρατήσουν ζωντανές τις δουλειές τους μέχρι εκείνους που έχουν απελπιστεί. Στη Γαλλία, όπου περισσότερες από τις μισές μικρές εταιρείες φοβούνται για πτώχευση, η κρίση προκάλεσε έντονη αντιπαράθεση ζωντανά στην τηλεόραση μεταξύ του υπουργού Οικονομικών και των επιχειρηματιών.
Ακόμη και με τα πάρα πολύ γενναιόδωρα προγράμματα στήριξης της επιχειρηματικότητας, οι ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται ενώπιον της προοπτικής πάμπολλες εταιρείες να βάλουν λουκέτο, καταστρέφοντας ζωές και θέσεις εργασίας και αποδυναμώνοντας ένα καίριας σημασίας κομμάτι της οικονομίας. Είκοσι πέντε εκατομμύρια μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Ευρώπης με προσωπικό έως και 250 άτομα απασχολούν αυτήν τη στιγμή περισσότερους από 90 εκατομμύρια εργαζομένους.
«Οφείλουμε να στηρίξουμε μαζικά αυτές τις μονάδες, όχι μόνον επειδή αποτελούν μια τεράστια πηγή απασχόλησης, αλλά και γιατί συνιστούν ένα πολύτιμο δημόσιο αγαθό», επισημαίνει η Ναντίν Λιβράτο, διευθύντρια ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας της Γαλλίας. Συνήθως οι μικρές εταιρείες έχουν χαμηλά αποθεματικά και περιθώρια κέρδους, οπότε αποδεικνύονται και περισσότερο τρωτές από τους μεγαλύτερους ομίλους. Η ένωση SMEunited, που εκπροσωπεί μικρομεσαίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ανέφερε, βάσει στοιχείων, ότι το 90% των μελών της έχει χτυπηθεί από την πανδημία και έχει χάσει το 50% του τζίρου του κατά μέσον όρο.
Αντίστοιχα, στη Γαλλία η ομοσπονδία μικρομεσαίων, CPME, επισημαίνει ότι το 55% των μικρών μονάδων ανησυχεί μήπως χρεοκοπήσει, ενώ στην Ιρλανδία η αντίστοιχη ένωση αναφέρει ότι το 30% των μελών της δεν θα επιβιώσει, εκτός εάν μέσα στους επόμενους δύο μήνες η κατάσταση βελτιωθεί.
Η κρίση της πανδημίας εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τους πολιτικούς, οι οποίοι συνήθως σπεύδουν να υπερασπιστούν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και να προβάλουν τις εταιρείες τους ως τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, αλλά διστάζουν να δανειστούν περισσότερο για να τις στηρίξουν και να στείλουν τον λογαριασμό στους φορολογουμένους, όπως επισημαίνει το Bloomberg.
Το δίλημμα έγινε ορατό στους τηλεοπτικούς δέκτες στη Γαλλία, όπου ο υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λε Μερ δέχθηκε ομοβροντία ερωτήσεων από έναν ιδιοκτήτη γυμναστηρίου, έναν επιχειρηματία με κατασκευαστική εταιρεία και ένα βραβευμένο με Μισελέν σεφ, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι, εάν πολλές μικρές εταιρείες υποχρεωθούν να καταβάλουν ενοίκια ή δόσεις δανείων, απλά θα πτωχεύσουν.
Ο Λε Μερ απάντησε πως η κυβέρνηση θα εξετάσει την παραγραφή οφειλών φόρων παρά την αναβολή καταβολής τους, αλλά προειδοποίησε πως το κόστος για το δημόσιο θα είναι κολοσσιαίο. «Πρέπει να είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε τις επιχειρήσεις με κεφάλαια, αλλά αυτό θα γίνει με πολύ μεγαλύτερη επιλεκτικότητα», δηλώνει ο διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας, Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό. Το να διαγραφεί ένα χρέος μπορεί να αιτιολογηθεί και με όρους προστασίας της απασχόλησης, αλλά και της οικονομίας.