Οι σοβαρές επιπτώσεις της πανδημίας, όπως αυτές γίνονται ορατές στα αμερικανικά νοικοκυριά, δεν κάνουν ταξικές διακρίσεις και πλήττουν και τη μεσαία τάξη. Και αν στο πρώτο κύμα των απολύσεων, που έγιναν σχεδόν αυτόματα με την επιβολή καραντίνας και το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, είχαν πληγεί οι χαμηλόμισθοι και ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, στο επόμενο ακολούθησαν οι υπάλληλοι γραφείου, τα διοικητικά στελέχη, οι επιστήμονες, οι μηχανικοί υπολογιστών – όσοι δηλαδή είχαν κατορθώσει αρχικά να διατηρήσουν τη δουλειά τους, διεκπεραιώνοντάς την από το σπίτι.
Στην πρώτη φάση απολύσεων, χαρακτηριστικό παράδειγμα του βαρύτατα πληττόμενου κλάδου παροχής υπηρεσιών είναι το Λας Βέγκας με τα καζίνο, τα ξενοδοχεία, τα μπαρ και τα εστιατόρια.
Εκεί απασχολούνταν περισσότεροι από 350.000 άνθρωποι, οι οποίοι από τη μία στιγμή στην άλλη βρέθηκαν «επί ξύλου κρεμάμενοι» και μπήκαν στους καταλόγους των ανέργων, σύμφωνα με εκτεταμένο ρεπορτάζ των New York Times. Ωστόσο, οι αρμόδιες αρχές (της πολιτείας της Νεβάδας) ξαφνικά έπρεπε να διαχειριστούν έναν απρόσμενο όγκο εγγράφων και διαδικασιών ώστε να ανταποκριθούν έγκαιρα σε όλα τα αιτήματα για επίδομα ανεργίας – αποτέλεσμα είναι πολλοί άνθρωποι να ζουν χωρίς χρήματα για καιρό και να σχηματίζουν τεράστιες ουρές για ένα πιάτο φαγητό στα συσσίτια, εικόνα κοινή σε πολλές πολιτείες. Τον Μάρτιο, 22 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ έμειναν χωρίς δουλειά.
Το 52% των χαμηλόμισθων Αμερικανών λέει πως ένα μέλος του νοικοκυριού του βρέθηκε εκτός εργασίας εν συγκρίσει με το 43% του συνολικού πληθυσμού ενηλίκων της χώρας, σύμφωνα με το Ερευνητικό Κέντρο Πιου. Μόνο το 23% των χαμηλόμισθων έχει κάτι στην άκρη για να ζήσει τρεις μήνες. Στην περίπτωση του δεύτερου κύματος απολύσεων στις ΗΠΑ, αυτό αφορούσε όσους άντεξαν στο πρώτο, όπως ο Σάιμον, ειδικός στην προώθηση προϊόντων και πατέρας δύο παιδιών. Στις 7 Απριλίου, σχεδόν δύο εβδομάδες μετά την έναρξη της καραντίνας στη Β. Καρολίνα, όπου ζει, απολύθηκε από την εταιρεία του, που ασχολείται με εκπαίδευση σε πωλήσεις. Οσοι έμειναν είχαν περικοπές 10% στον μισθό τους.
Οπως αναφέρει η ανώτατη οικονομολόγος της Grant Τhornton, Νταϊάν Σουόνκ, «αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο ασφαλές καταφύγιο να κρυφτείς και οι παράπλευρες απώλειες ολοένα θα είναι μεγαλύτερες». Ακόμη και όσες επιχειρήσεις, μετά την επιβολή των περιορισμών, παρέμειναν εν λειτουργία, βρίσκονται αντιμέτωπες με δραστική μείωση εσόδων και κερδών, διότι μεγάλο μέρος της αμερικανικής οικονομίας έχει κατεβάσει ρολά, όπως αναφέρει το Bloomberg.
Οι διευθυντές τους είτε προχώρησαν σε απευθείας απολύσεις είτε έθεσαν σε διαθεσιμότητα τους υπαλλήλους τους. Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να κάνουν κάτι συνηθισμένο σε περιόδους ύφεσης, δηλαδή να μειώσουν το ωράριο και μετά και τις αποδοχές αντιστοίχως. Αυτή η περικοπή, ωστόσο, όπως αναφέρει το Bloomberg, δεν είναι κάτι σύνηθες και ίσως να θεωρηθεί και κακός οιωνός για την εξέλιξη της οικονομίας μετά την πανδημία. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Γκρέγκορι Ντάκο της Oxford Economics, «σε περιόδους ύφεσης οι θεωρούμενες προσωρινές μισθολογικές περικοπές μπορεί να γίνουν περισσότερο μόνιμες και οι υπάλληλοι να πρέπει να εργάζονται με 10%-20% λιγότερο από προηγουμένως».
Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η μεσαία τάξη στην Αμερική εισήλθε σε αυτήν τη νέα κρίση ευρισκόμενη σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι το 2008, με σχεδόν 2.000 δολάρια σε ρευστό κατά μέσον όρο ως αποταμίευση. Αν, όμως, οι άνθρωποι αυτοί παραμείνουν χωρίς εισόδημα για μήνες, ακόμη και αυτά τα αποθεματικά τους θα εξανεμισθούν.
Ατασθαλίες στη διανομή κονδυλίων
Σοβαρά προβλήματα σημειώνονται στην εφαρμογή του προγράμματος της Ουάσιγκτον για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από τους πόρους του οποίου φαίνεται πως επωφελούνται μεγάλες εταιρείες που, μεταξύ άλλων, έχουν την οικονομική δυνατότητα να δίνουν γενναιόδωρα μπόνους στα στελέχη τους. Μια εταιρεία στην πολιτεία της Τζόρτζιας, λόγου χάριν, είχε καταβάλει 6,5 εκατομμύρια δολάρια για να εξασφαλίσει διακανονισμό με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, που διεξήγαγε γι’ αυτήν έρευνα. Δεκαπέντε ημέρες αργότερα αιτήθηκε να λάβει δάνειο 10 εκατομμυρίων δολαρίων με κρατικές εγγυήσεις για να αντεπεξέλθει στην πανδημία.
Τα σχετικά αναφέρει η εφημερίδα New York Times, επισημαίνοντας πως κάτι αντίστοιχο συνέβη και με την ΑutoWeb, πλατφόρμα διασύνδεσης των αντιπροσωπειών αυτοκινήτων με τους πελάτες, η οποία πέρυσι πλήρωσε 1,7 εκατομμύριο δολάρια στον διευθύνοντα σύμβουλό της. Λίγες ημέρες μετά την επιχείρηση της Τζώρτζιας, έλαβε και εκείνη δάνειο 1,4 εκατ. δολαρίων.
Η εταιρεία λογισμικού Intellinetics του Οχάιο πήρε από το κρατικό πρόγραμμα πιστώσεις 838.700 δολαρίων, εκ των οποίων τις 300.000 θα τις χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει μια ανταγωνίστριά της. Στο πλαίσιο του τεράστιου προγράμματος ενίσχυσης οικονομίας και νοικοκυριών που προώθησε η αμερικανική κυβέρνηση εμπεριέχεται κονδύλι 349 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό συνίσταται σε προσιτά δάνεια με αποδέκτριες μικρομεσαίες εταιρείες, οι οποίες απασχολούν έως και 500 εργαζομένους και δεν μπορούν πλέον να αυτοχρηματοδοτηθούν με τα συνηθισμένα εργαλεία. Τα κρατικά δάνεια με τόκο 1% δίδονται για ενοίκιο ή για να πληρωθούν οι υπάλληλοι. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, οι εταιρείες δεν οφείλουν να τα επιστρέψουν στο κράτος. Εντούτοις, μέσα σε λίγες ημέρες από την έναρξη του προγράμματος ανέκυψε σωρεία προβλημάτων, όπως αναφέρει η ΝΥΤ. Τα κονδύλια τελείωσαν και το Κογκρέσο ενέκρινε επιπλέον 310 δισεκατομμύρια δολάρια. Πολλές μικρομεσαίες εταιρείες έμειναν εκτός, αν και μεγάλες επιχειρήσεις έλαβαν εκατομμύρια δολάρια, προκαλώντας δυσαρέσκεια στην κοινή γνώμη. Μερικές από αυτές, που είναι πολύ γνωστές, μετά την κατακραυγή δήλωσαν πως θα επιστρέψουν τις κρατικές πιστώσεις.