ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. Τρεις είναι οι υποψήφιοι για την προεδρία του Eurogroup: η υπουργός Οικονομίας και αναπληρώτρια πρωθυπουργός της Ισπανίας Νάντια Καλβίνιο, ο υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας Πάσκαλ Ντόναχιου και ο Λουξεμβούργιος ομόλογός του Πιερ Γκραμένια. Η προεδρία του σώματος έμεινε ανοικτή με την παραίτηση του νυν προέδρου, Μάριο Σεντένο, από το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Οικονομικών της Πορτογαλίας στις 15 Ιουνίου.
Με tweet της χθες, η κ. Καλβίνιο επιβεβαίωσε την υποψηφιότητά της, «με τη δέσμευση να συνεχίσω να εργάζομαι για μια ισχυρή και ευημερούσα Ευρωζώνη προς όφελος όλων των Ευρωπαίων πολιτών», όπως έγραψε. Πρώην γενική διευθύντρια Προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η 51χρονη Ισπανίδα γνωρίζει καλά τον μηχανισμό των Βρυξελλών και θεωρείται το φαβορί για να διαδεχθεί τον Μάριο Σεντένο. Απολαμβάνει τη στήριξη της Ελλάδας, όπως αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα η «Κ», και αναμένεται να υποστηριχθεί επίσης από την Ιταλία και την Πορτογαλία, ενώ η Μαδρίτη προσδοκά επίσης τις ψήφους της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Η συνεισφορά της Ισπανίας στις διαπραγματεύσεις για το ευρωπαϊκό πακέτο ανάκαμψης ήταν σημαντική. Η ισπανική πρόταση στα μέσα Απριλίου για ένα ταμείο ανάκαμψης 1,5 τρισ. ευρώ, χρηματοδοτούμενο με την έκδοση ομολόγων «εις το διηνεκές» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το οποίο θα διένειμε στη συνέχεια επιχορηγήσεις στα κράτη-μέλη, είχε επαινεθεί ευρέως και έχει πολλά κοινά στοιχεία με την πρόταση που κατέθεσε ένα μήνα αργότερα η Κομισιόν.
Η υπουργός Οικονομίας και αναπληρώτρια πρωθυπουργός της Ισπανίας Νάντια Καλβίνιο θα διεκδικήσει την προεδρία του Eurogroup από τον υπουργό Οικονομικών της Ιρλανδίας Πάσκαλ Ντόναχιου (μέσον) και τον Λουξεμβούργιο ομόλογό του Πιερ Γκραμένια (δεξιά).
Ενα πιθανό εμπόδιο στην υποψηφιότητά της συνδέεται με την ιθαγένειά της: ο άγραφος κανόνας στις Βρυξέλλες ορίζει ότι δεν πρέπει μια χώρα να κατέχει πάνω από ένα εκ των μεγάλων αξιωμάτων στους ευρωπαϊκούς θεσμούς (η Ισπανία ήδη εκπροσωπείται από τον Ζοζέπ Μπορέλ ως ύπατο εκπρόσωπο Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας, ενώ ο Λουίς ντε Γκίντος είναι αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας).
Ακόμα πιο προβληματική ενδέχεται να αποδειχθεί η περιφρόνηση που έχει εκφράσει στο παρελθόν για την Ολλανδία και τις συμμάχους της στον «ιερό» αγώνα κατά της δημοσιονομικής εκτροπής στην Ε.Ε. Στη Χάγη και σε άλλες «φειδωλές» πρωτεύουσες δεν έχουν λησμονήσει την άρνησή της, τον Νοέμβριο του 2018, να απαντήσει σε έγγραφο θέσεων της «Νέας Χανσεατικής Λίγκας» (προδρόμου των «φειδωλών 4» που περιλάμβανε την Ιρλανδία, τη Φινλανδία και τις χώρες της Βαλτικής), λέγοντας ότι «πρόκειται για μικρές χώρες με μικρό ειδικό βάρος».
Ο κ. Ντόναχιου, που έστειλε κι αυτός χθες την επιστολή με την οποία υποβάλλει την υποψηφιότητά του, δήλωσε σχετικά ότι το Eurogroup είναι «το οικονομικό μηχανοστάσιο της Ευρωζώνης» και τόνισε ότι «η Ιρλανδία διαδραματίζει από καιρού τον ρόλο του γεφυροποιού». Ο κεντροδεξιός Ιρλανδός υπουργός αναμένεται να προσελκύσει τη στήριξη των «φειδωλών» και Βαλτικών και πλασάρει τον εαυτό του ως λιγότερο πολωτική φιγούρα. Η υποψηφιότητά του ωστόσο ενδέχεται να πληγεί ανεπανόρθωτα, αν το ιρλανδικό Κοινοβούλιο αποτύχει σήμερα να εγκρίνει τον νέο κυβερνητικό συνασπισμό στον οποίο συμμετέχει, προκαλώντας νέες εκλογές.
Από την πλευρά του, ο Λουξεμβούργιος Πιερ Γκραμένια ανακοίνωσε κι αυτός χθες (την ημέρα που έληγε η προθεσμία) την υποψηφιότητά του, γράφοντας στο Twitter ότι «οι μνημειώδεις προκλήσεις τού σήμερα απαιτούν συναίνεση και συμβιβασμούς μεταξύ όλων των μελών της Ευρωζώνης – μικρών και μεγάλων, από τον Βορρά έως τον Νότο και από την Ανατολή έως τη Δύση». Ο κ. Γκραμένια, όπως και η κ. Καλβίνιο, δεν προέρχονται από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα – γεγονός που θεωρείται ότι αυξάνει τις πιθανότητές τους να επιλεγούν (το ΕΛΚ ήδη κατέχει δυσανάλογα πολλά από τα κορυφαία πόστα στην Ε.Ε.).
Η εκλογική διαδικασία θα λάβει χώρα στις 9 Ιουλίου. Ο κ. Σεντένο, η θητεία του οποίου λήγει στις 12 Ιουλίου, παρέμεινε μόλις δυόμισι χρόνια στη θέση του προέδρου και είναι ο πρώτος πρόεδρος του σώματος που δεν διεκδίκησε ανανέωση της θητείας του. Επί των ημερών του, μεγάλες πρωτοβουλίες για τη θεσμική θωράκιση της Ευρωζώνης, όπως η τραπεζική ένωση και το BICC (ο επονομαζόμενος «προϋπολογισμός της Ευρωζώνης»), είτε δεν προχώρησαν είτε ψαλιδίστηκαν στο όριο της ανυπαρξίας.
Του πιστώνεται ωστόσο η επίτευξη συμβιβασμού για το πακέτο των 540 δισ. ευρώ που ενέκρινε το Eurogroup τον περασμένο Απρίλιο. Πάντως, όπoιος τον διαδεχθεί θα πρέπει να εργαστεί σκληρά για να επαναφέρει το Eurogroup στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής όπου βρισκόταν στα χρόνια της ευρωκρίσης.