Δεδομένης της περιορισμένης κάλυψης της δημοπρασίας ομολόγων του γερμανικού δημοσίου, της χαμηλής ζήτησης στην τελευταία πώληση των βρετανικών κρατικών ομολόγων και της ανόδου των κρατικών ομολόγων στις ΗΠΑ, οι αγορές σταθερού εισοδήματος αρχίζουν να παρουσιάζουν σημάδια νευρικότητας. H ερμηνεία αυτών των ενδείξεων ως το σκάσιμο μιας φούσκας μπορεί να είναι υπερβολική, αλλά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, φαίνεται ότι η μακράς διαρκείας ανοδική αγορά ομολόγων πλησιάζει ένα σημείο καμπής. H εφαρμογή της παραδοσιακής μεθόδου επανεπένδυσης στην αγορά ομολόγων -ήτοι, το σημείο αναφοράς για αυτούς που επενδύουν σε προϊόντα σταθερού εισοδήματος- δεν είναι, πλέον, τόσο εύκολη.
Οι πρόσφατες αποδόσεις των αγορών ομολόγων και μετοχών χαρακτηρίζονται ως παράδοξες. Εάν η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται σε μια ιαπωνικού στυλ «χαμένη δεκαετία» ύφεσης και αντιπληθωρισμού, τότε, είναι λογική η πρόβλεψη ότι η απόδοση των δεκαετών αμερικανικών ομολόγων θα μειωθεί έως και 1,25%. Σ’ αυτήν την περίπτωση, όμως, δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η πρόσφατη ανάκαμψη των μετοχών από τα, ιδιαιτέρως, χαμηλά επίπεδα του Μαρτίου. Εάν δεν υφίσταται το σενάριο μίας παγκόσμιας οικονομικής καταστροφής, τότε η πτώση των αποδόσεων στα κρατικά ομόλογα δεν θα έχει διάρκεια.
Οι επενδυτές της αγοράς σταθερού εισοδήματος έχουν αναγνωρίσει την πιθανότητα των πρόσκαιρων ή μη πτωτικών τάσεων, δείχνοντας μια προτίμηση στα εταιρικά ομολόγα που φέρουν έναν υψηλό βαθμό κινδύνου. Αυτό το γεγονός αποδεικνύεται, άλλωστε, από το χλιαρό ενδιαφέρον που υπήρξε για την αγορά βρετανικών και γερμανικών ομολόγων, στο πλαίσιο των τελευταίων δημοπρασιών. Από την άλλη πλευρά, μια εβδομάδα πριν, οι τοποθετήσεις για την αγορά ομολόγων της GM ανήλθαν στα 30 δισ. δολάρια. Ωστόσο, η εκτίμηση ότι όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά αποδόσεων μεταξύ κρατικών και εταιρικών ομολόγων, τόσο θα απομονωθεί ο επενδυτής από την άνοδο των επιτοκίων, δεν είναι σωστή.
FiatΑvio
Με έναν πρώην Βρετανό πρωθυπουργό, τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών και τον Αμερικανό υπουργό Αμύνης στην μισθοδοσία της, η Carlyle Group φαίνεται ότι έχει κάθε λόγο για να ξεχωρίζει τον τομέα αμύνης. Εν τούτοις, η κατοχή μεριδίων σε ξένες εταιρείες είναι μια στρατηγική που, σαφώς, επιβαρρύνεται από ένα πολιτικό κόστος, σε τέτοιο σημείο που η γαλλική κυβέρνηση εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο μιας ευρύτερης απειλής που μπορεί να δεχτούν οι ευρωπαϊκές εταιρείες παραγωγής αμυντικού εξοπλισμού εάν ο έλεγχός τους περιέλθει σε αμερικανικά χέρια. H Γερμανία ήδη διερευνά τη χάραξη νομοσχεδίου, το οποίο θα περιορίζει τη συμμετοχή ξένων συμφερόντων στα μετοχικά κεφάλαια εταιρειών του εγχώριου κλάδου αμύνης.
Ενας τρόπος για την απόκτηση ενός κομματιού στην πίτα των προϋπολογισμών αμύνης είναι μέσω των δραστηριοτήτων αεροναυπηγικής, καθότι σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται στοιχεία της πολιτικής και της πολεμικής αεροπορίας, μειώνοντας, έτσι,το βαθμό της πολιτικής ευαισθησίας. Οι κάτοχοι των δραστηριοτήτων χρειάζονται, επίσης, μεγάλες ποσότητες ρευστού, κάτι, όμως, που δεν υπονοεί τον εκμηδενισμό του πολιτικού στοιχείου. Στην περίπτωση της Fiat, η πώληση της FiatAvio στην Carlyle Group, η οποία αξιολογείται στα 1,5 δισ. δολάρια, απαιτεί τη συμμετοχή ενός παράγοντα της εγχώριας οικονομίας.
Η κυκλική φύση του πολιτικής αεροπορίας εξασφαλίζει στους κατασκευαστές μηχανολογικού εξοπλισμού αεροναυπηγικής και άλλων τμημάτων αεροσκαφών μια καλή θέση για να επωφεληθούν από μια επικείμενη ανάκαμψη. Πέραν τούτου, εδώ και χρόνια, η DaimlerChrysler, εξετάζει το ενδεχόμενο πώλησης της MTU και, σήμερα, τελικά, επιτυγχάνει αυτόν το στόχο.