Σε μια χώρα όπου οι μεταρρυθμίσεις εκτροχιάζονται λόγω των έντονων αντιδράσεων και διαμαρτυριών των πολιτών της, ο συντηρητικός πρωθυπουργός της χώρας, Ζαν-Πιερ Ραφαρέν, κατάφερε την περασμένη εβδομάδα ένα μεγάλο επίτευγμα, κερδίζοντας την έγκριση του Κοινοβουλίου για την εφαρμογή του προγράμματος μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος. Κι όμως το πέτυχε κάτω από την πίεση των απεργιακών κινητοποιήσεων των συνδικαλιστικών ενώσεων της χώρας, οι οποίες, ανά περιόδους, παρέλυαν τα δημόσια μέσα συγκοινωνίας σ’ όλη τη χώρα. Φυσικά, για την εφαρμογή του προγράμματος μεταρρυθμίσεων πρέπει να δοθεί το πράσινο φως από τη Γερουσία και να επανεξεταστεί από το Κοινοβούλιο.
Επί τη βάσει του νέου νομοσχεδίου, μέχρι το 2008, θα απαιτείται η ολοκλήρωση μιας 40ετίας εργασίας από τους υπαλλήλους του Δημοσίου για τη χορήγηση πλήρους συντάξεως, όπως ισχύει και για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους. Μέχρι το 2012, οι υπάλληλοι του Δημοσίου θα πρέπει να εργάζονται για 41 χρόνια, προκειμένου να αποκτήσουν τα οφέλη συνταξιοδότησης και, μέχρι το 2020, η χρονική περίοδος εργασίας θα ανέλθει στα 42 χρόνια. Παρά την υιοθέτηση αυτών των μέτρων, η ευρύτερη μεταρρύθμιση θα είναι ατελής.
Η αύξηση των ετών εργασίας θα καλύψει μόνον το ένα τρίτο του αναμενόμενου ελλείμματος των 15 δισ. ευρώ, που θα παρουσιαστεί στο συνολικό συνταξιοδοτικό σύστημα της Γαλλίας μέχρι το 2020. H κυβέρνηση στηρίζεται σε μια επιτάχυνση των ρυθμών αύξησης του πληθυσμού και ανάπτυξης της οικονομίας, προκειμένου να απελευθερωθούν κεφάλαια από τα ταμεία ανεργίας, τα οποία θα «γεμίσουν» το έλλειμμα. O επικεφαλής της οργάνωσης των Γάλλων εργοδοτών, Ερνεστ-Αντουάν Σελιέρ, την περασμένη εβδομάδα επιδοκίμασε δημοσίως τις μεταρρυθμίσεις του κ. Ραφαρέν, αλλά χαρακτήρισε τις προβλέψεις του «ριψοκίνδυνες». O πρωθυπουργός δεν άγγιξε επίσης τις ειδικές ρυθμίσεις που αφορούν τα δυναμικότερα συνδικάτα του δημοσίου τομέα, οι οποίες φέρουν και το υψηλότερο κόστος. Στόχος του κ. Ραφαρέν είναι η σταθερή προσέγγιση των υπολοίπων επίμαχων θεμάτων μεταρρύθμισης. Το σημαντικότερο ζήτημα είναι το έλλειμμα του τομέα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, το οποίο φέτος πιθανότατα να ξεπεράσει τα 15 δισ. ευρώ. Το σύστημα υγεονομικής περίθαλψης της Γαλλίας συνδυάζει την άρτια κλινική μεταχείριση με την υπερβολή δαπανών, γιατί παρέχει στους ασθενείς μια αμερικανικού τύπου ελευθερία επιλογών και την επιστροφή χρημάτων σε επίπεδα ανάλογα της Βρετανίας.
Ενα ακόμη ευαίσθητο ζήτημα είναι αυτό των ιδιωτικοποίησεων. Είναι αναγκαία η προώθηση κάποιων αλλαγών στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Electricite de France και της Gaz de France, δεδομένου ότι η E.E. ασκεί πιέσεις για την απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς της χώρας. H κυβέρνηση πρόκειται μέσα στον επόμενο μήνα να κάνει το πρώτο βήμα για την μετατροπή της ιδιοκτησίας της EdF και της GdF σε μετοχές. Ωστόσο, η πώληση μετοχών των δύο κρατικών εταιρειών δεν θα συντελεστεί άμεσα, λόγω εν μέρει των μεγάλων συνταξιοδοτικών τους υποχρεώσεων. O κ. Ραφαρέν έχει – και σ’ αυτήν την περίπτωση – μερικώς, μεταβάλλει το καθεστώς του 35ώρου που «κληρονόμησε» από τους σοσιαλιστές προκατόχους του, χαλαρώνοντας την απαίτηση των μικρών εταιρειών για πληρώνουν τις υπερωρίες.