Ενώ το σκηνικό και η κατεύθυνση της Wall Street είναι σαφώς θετική, του δολαρίου παραμένει αρνητική. Με συνέπεια το ευρώ να ανακάμψει στα 1,1458 δολάρια. Ομως, η αμερικανική οικονομία εξακολουθεί να είναι ευάλωτη στον κίνδυνο του deflatio(αποπληθωρισμός), και ως εκ τούτου η FED είναι πανέτοιμη να δώσει νέα μάχη με νέα μείωση των επιτοκίων, ενώ και τα επιτόκια θα παραμείνουν στα χαμηλά επίπεδα του 1%, όσο καιρό χρειασθεί. H ομολογία αυτή προέρχεται από τον διοικητή της συμβουλίου της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, BeBernanke, χθες σε ομιλία του στην Καλιφόρνια. O διοικητής της FED δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι η υποτίμηση(!) του δολαρίου θα ενισχύσει τις εισαγόμενες τιμές, εξουδετερώνοντας έτσι την απειλή του deflation. Την άποψη αυτή ήδη την έχει αναλύσει η στήλη, υποστηρίζοντας ότι «ο Αλαν Γκρίνσπαν έχει ένα ισχυρό όπλο προκειμένου να αποκρουσθεί η απειλή του deflaltion: Την υποτίμηση του δολαρίου έναντι του ευρώ».
Ωστόσο, το επιχείρημα ότι όλες οι κινήσεις τις FED -προληπτικές και επιθετικές- διασφαλίζουν επαρκώς την οικονομία σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, ενώ έχουν διδαχθεί(!) και από το πάθημα της Ιαπωνίας, έχει κυριαρχήσει. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο Αλαν Γκρίνσπαν δήλωσε στο Κογκρέσο ότι ο κίνδυνος του deflaltioείναι πλέον πενιχρός ως απειλή για την αμερικανική οικονομία και ως εκ τούτου η FED δεν θα χρειασθεί να πάρει μη συμβατικά νομισματικά μέτρα. Ευτυχώς που επιβεβαιώνεται ο πρόεδρος της FED Αλαν Γκρίνσπαν, πως η κατάσταση του τραπεζικού συστήματος παραμένει αρκετά υγιής, παρά το γεγονός ότι τα επισφαλή δάνεια των τραπεζών εξαιτίας των πτωχεύσεων των γνωστών κολοσσών έχουν ανέλθει σε υψηλά επίπεδα. H οικονομία έχει την αντοχή με τα άλματα της Wall Street να καλύψει τις αδυναμίες της.
Οντως, φαντάζει αδιανόητη περίπτωση η Αμερική να υποφέρει μια κρίση αποπληθωρισμού (deflation) τύπου Ιαπωνίας. Βεβαίως, και θα πρέπει να επισημανθεί η διαφορετική αντίδραση για την αντιμετώπιση της κρίσης ανάμεσα στις κεντρικές τράπεζες των δύο χωρών. Τα επιτόκια μειώθηκαν μεν σε μηδενικά επίπεδα στην Ιαπωνία, αλλά δεν αποφεύχθηκε η οικονομική ύφεση. H διατήρηση σε πολύ υψηλά επίπεδα των ιαπωνικών επιτοκίων επί σειράν ετών στις αρχές της 10ετίας του ’90 και η ολιγωρία από την κεντρική τραπέζα της Ιαπωνίας να κινηθεί ριζοσπαστικά, απέβη ολέθρια για την οικονομία. Αντίθετα, στην Αμερική ο Αλαν Γκρίνσπαν έριξε αμέσως από τον Ιανουάριο του 2001, τα επιτόκια από το 6,5% στο 1%.
Ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ήδη έχει προειδοποιήσει ότι οι κίνδυνοι του deflatioαπειλούν τη γερμανική οικονομία. H συρρίκνωση της γερμανικής οικονομίας δεν εξέπληξε παρά μόνο όσους είχαν αυταπάτες. Μια συρρίκνωση που συνεχίσθηκε το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους με μείωση του ΑΕΠ κατά 0,2%. H τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο -η γερμανική-, αφού περιέπεσε σε ύφεση το 2001 καταγράφοντας τη χειρότερη επίδοση μιας 10ετίας, το 2002 σημείωσε πενιχρή ανάπτυξη κατά 0,2%. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις από τον Γερμανό καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ, προς τους τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να μειώσουν το επιτόκιο του ευρώ για να ξεφύγει από τους κινδύνους στους οποίους παραμένει εγκλωβισμένη η οικονομία της Ζώνης του Ευρώ, αυτοί παραμένουν στον κόσμο τους.
…Και χθες, συνεχίσθηκαν από τον Γερμανό Βέλτεκε οι παρόμοιου κλίματος δηλώσεις α λα Βιμ Ντούιζενμπεργκ, ότι «δεν χρειάζεται νέα μείωση των επιτοκίων του ευρώ… και ότι η οικονομία της Ευρωζώνης έχει μπει στο δρόμο της ανάκαμψης»!!! O Ερνστ Βέλτεκε είναι πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας και μέλος του 18μελούς συμβουλίου της EKT. Είναι γνωστό και δεδομένο ότι η EKT δεν θέλει(!) να ειπωθεί ότι «άγεται και φέρεται» από τους πολιτικούς. Ωστόσο, οι αγορές αγνοούν παρόμοιου είδους δηλώσεις που απλώς αποκρύπτουν την πραγματικότητα.
Η προσπάθεια των τραπεζιτών να αντισταθούν στις πιέσεις των πολιτικών, όμως είναι στην ουσία περιττή… Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν οι ίδιοι οι τραπεζίτες την -αδικαιολόγητη- στάση της EKT πιστεύουν πως ο πληθωρισμός παραμένει σε «μη ικανοποιητικά» ακόμη επίπεδα σε μερικές περιοχές της Ευρώπης, αλλά και ότι τα πραγματικά επιτόκια βρίσκονται στο ναδίρ συγκρινόμενα με τα ιστορικά δεδομένα σε ορισμένες χώρες της Ζώνης του Ευρώ. Ετσι, το επιτόκιο του ευρώ παραμένει στα επίπεδα του 2% στα οποία είχε μειωθεί στη συνεδρίαση του Ιουνίου.