Τα τρία προβλήματα του «μεγάλου»!

Τα τρία προβλήματα του «μεγάλου»!

3' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οπως ο Μικ Τζάγκερ, που έγινε πρόσφατα σερ, έτσι και ο Χιου Χέφνερ είναι ένα από τα διάσημα «κακά παιδιά» που εξελίχθηκαν σε θρύλους. O 77χρονος εκδότης, του οποίου το περιοδικό Playboy κυκλοφόρησε για πρώτη φορά πριν από 50 χρόνια, έχει δώσει το όνομά του σε δρόμο της γενέτειράς του, του Σικάγου, εμφανίζεται σε διαφημιστικά μηνύματα καθημερινών προϊόντων όπως τα χάμπουργκερ, τα τζιν και τα είδη ένδυσης (δεν εννοούμε τις μεταξωτές πιτζάμες και τα βελούδινα σμόκιν) και λέγεται πως ο κόσμος που τον συναντά σήμερα στον δρόμο τον χαιρετά εγκάρδια με την προσφώνηση «γεια σου, μεγάλε!» Υπάρχει καλύτερο κομπλιμέντο;

Ισως. Πρόσφατα, ο εκδότης έλαβε μια από τις ύψιστες διακρίσεις: ο οίκος δημοπρασιών Christie’s διέθεσε περιεχόμενα της σοφίτας του κ. Χέφνερ, ηλικίας μισού αιώνα. Μεταξύ αυτών, γυμνές φωτογραφίες των ωραιότερων γυναικών του κόσμου, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Σοφία Λόρεν, ποικίλα σούπερ μόντελ και, βέβαια, το πρώτο «σαλόνι» του Playboy, η Μέριλιν Μονρόε. Πωλούνται επίσης: η ατζέντα του, με τηλέφωνα όχι μόνο διασήμων, όπως ο Νατ Κινγκ Κόουλ, αλλά και ασήμων όπως κάποια Λιν, αγνώστων λοιπών στοιχείων, αλλά και η παλιά του Μercedes.

Ακριβώς τη στιγμή που ο κ. Χέφνερ γίνεται στυλοβάτης του συστήματος, η εκδοτική εταιρεία του μετατρέπεται σε πρότυπο ενός ώριμου αμερικανικού οργανισμού, με τις αρετές και τα μειονεκτήματά του -παρότι ο κ. Χέφνερ είναι ίσως ο μόνος επιχειρηματίας των ΗΠΑ του οποίου τα τεράστια έξοδα για ταξίδια και ψυχαγωγία συνεχίζουν να θεωρούνται αναγκαίο κόστος επιχειρείν. H Playboy Enterprises -της οποίας διευθύνων σύμβουλος είναι η κόρη του κ. Χέφνερ, Κρίστι- έχει εξελιχθεί σε όμιλο πολυμέσων, με τηλεοπτικούς σταθμούς σε πολλές χώρες και ένα πασίγνωστο λογότυπο: το μαύρο κουνελάκι. Ωστόσο, πρέπει να αντιμετωπίσει τρία πιεστικά προβλήματα, κοινά σε πολλές καθιερωμένες εταιρείες: την κλιμάκωση του ανταγωνισμού, την πρόκληση της επικερδούς εκμετάλλευσης του Internet και τη διαβρωτική δύναμη ενός κόσμου-«σούπερ μάρκετ». Δεν γνωρίζουμε πόσο καλά τα αντιμετωπίζει. H εταιρεία μόλις πρόσφατα επανήλθε στην κερδοφορία, ενώ από το 1999 παρουσίαζε ζημίες.

Οταν ξεκίνησε το Playboy, κυριάρχησε σε μια αγορά που βρισκόταν ανάμεσα στα παραδοσιακά ανδρικά περιοδικά για κυνήγι και τα φθηνά πορνογραφικά έντυπα. Οπως έδειξε η πρόσφατη δημοπρασία, το ευφυές τέχνασμα του κ. Χέφνερ ήταν να επιστρατεύσει πολλούς μεγάλους συγγραφείς, ούτως ώστε να δώσει στους άνδρες τη δικαιολογία ότι «αγοράζουν το περιοδικό μόνο για τα άρθρα του». Στα γνήσια χειρόγραφα που δημοπρατήθηκαν περιλαμβάνονται κείμενα του Τζακ Κέρουακ, συνεντεύξεις του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ και του Ορσον Ουέλες, επιστολές του Ουίλιαμ Σαρογιάν, του Ισαάκ Ασίμοφ και του Ρέι Μπράντμπερι. Υπήρξε μάλιστα και μια πρωτότυπη ιστορία του Ιαν Φλέμινγκ, στην οποία εμφανίζεται ο κατ’ εξοχήν «άνδρας του Playboy», ο Τζέιμς Μποντ.

Τα άρθρα επέτρεψαν στον κ. Χέφνερ να ισχυριστεί, εν μέρει δικαίως, ότι ήταν ο απόστολος μιας καλύτερης ζωής. Ομως, η αλλαγή της νοοτροπίας του κοινού γέννησε πολυάριθμους ανταγωνιστές. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όπως και πολλές άλλες επιτυχείς καινοτομίες, το «Playboy» δεν ήταν πλέον μοναδικό στο είδος του. Παρότι απέφυγε τη μοίρα του χρεοκοπημένου, πλέον, Penthouse, η κυκλοφορία του έπεσε στα 3,1 εκατομμύρια τεύχη από το ζενίθ των 7,2 εκατομμυρίων, το 1972. Ωστόσο, η φήμη του βελτιώνεται, ίσως χάρη στον ίδιο τον κ. Χέφνερ, που εξακολουθεί να επιβλέπει το περιοδικό, αντιστρέφοντας πρηγούμενη στροφή σε «σκληρότερη» κατεύθυνση, η οποία οδήγησε σε απευθείας αντιπαράθεση με το Hustler του Λάρι Φλιντ. Τα εξώφυλλα γυναικών από τις Εnroκαι WorldCom έτυχαν ευνοϊκής υποδοχής. Ηθοποιοί που παρουσίαζαν κάμψη στην καριέρα τους άρχισαν να εμφανίζονται στο Playboy για να την τονώσουν.

Ο ίδιος ο κ. Χέφνερ φαίνεται ότι ελκύει τους εφήβους και τους νέους ενήλικες, ίσως γιατί μοιάζει με κάποιο παππού που δεν λέει ποτέ όχι, ίσως γιατί οργανώνει επιτυχημένα πάρτι και πιθανόν γιατί τα γούστα του στους καλούς συγγραφείς αποδείχθηκαν διαρκή. Σίγουρα διαθέτει μια νότα ρετρό, η οποία σχεδιάζεται να γίνει εμφανής στο περιεχόμενο του περιοδικού του. Και όμως, η εικόνα του δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική κατεύθυνση της εταιρείας του. Το κύρος που απολαμβάνει τον τελευταίο καιρό ο ίδιος συμπίπτει χρονικά με τη στροφή της Playboy Enterprises στο είδος των πορνογραφικών εντύπων που σίγουρα οι άνδρες δεν αγοράζουν για τα άρθρα τους. H πρόκληση, σήμερα, είναι να μη ζημιωθεί η πιο παραδοσιακή εικόνα του περιοδικού Playboy από τις «σκληρές» πορνογραφικές ιστοσελίδες της εταιρείας. Και όμως, όπως επεσήμανε η Κρίστι Χέφνερ, αντίστοιχη διπλή στρατηγική έχει υιοθετήσει η Disney, με τις λιγότερο οικογενειακές ταινίες όπως το «Kill Bill» του Κουέντιν Ταραντίνο, υπό τη Miramax. Αν ο επικεφαλής της Disney, Μάικλ Αϊσνερ, μπορεί να κάνει τέτοιους συνδυασμούς, γιατί όχι και ο κ. Χέφνερ;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή