Αν η ανεργία συνιστά το σοβαρότερο κοινωνικό πρόβλημα στην Ευρώπη, έχει γίνει πια φανερό ότι η αντιμετώπισή της δεν αρκεί να περιορίζεται σε μεμονωμένες πολιτικές για την απασχόληση και για την άρση ρυθμίσεων στην αγορά εργασίας. Απαιτεί μια συνολική οικονομική πολιτική με στόχο την παραγωγή και την ανάπτυξη, που εξακολουθεί να λείπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και απαιτεί, ειδικότερα, μιαν ευρωπαϊκή βιομηχανική πολιτική, όπως υποστηρίζει ο πρόεδρος της ένωσης των ευρωπαϊκών σιδηροβιομηχανιών EUROFER και πρόεδρος της Arcelor, της μεγαλύτερης σιδηρουργίας στον κόσμο, Γκι Ντολέ, καθώς βλέπει να κινδυνεύουν άμεσα να χαθούν 24.000 θέσεις εργασίας στις χαλυβουργίες του ομίλου του. Διότι φοβάται ότι η οδηγία για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, όπως υιοθετήθηκε τον περασμένο Ιούλιο και προβλέπεται να τεθεί σε εφαρμογή ώς το τέλος του έτους, θα υποχρεώσει σε μετεγκατάσταση όλες τις υψικαμίνους της Ε.Ε., ενώ, ταυτόχρονα, είναι πολύ πιο ευνοϊκή για άλλους κλάδους, τις βιομηχανίες ηλεκτρισμού, αλουμινίου, πλαστικών, υποστηρίζει. Επιμένει άλλωστε στην ανάγκη μιας πολιτικής που θα αντιστοιχεί στον ευρωπαϊκό χαρακτήρα επιχειρήσεων σαν τη δική του, σε αντιδιαστολή με την τρέχουσα πρακτική της κατάτμησης των ρυθμίσεων ανά χώρα.
Αμφισβητώντας τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις στην Ε.Ε., αποκομμένα και χωρίς να σταθμίζονται οι επιπτώσεις τους, ο Γκι Ντολέ θίγει δύο δύσκολα πολιτικά προβλήματα: Αφενός τον επηρεασμό των αποφάσεων από επιμέρους οικονομικά συμφέροντα, τον ρόλο των οποίων μάλιστα αγνοούν οι περισσότεροι από εκείνους που τις ψηφίζουν. Και αφετέρου τα όρια μιας περιβαλλοντικής πολιτικής που προωθείται σε μια περιοχή, στην πιο ευαισθητοποιημένη Ευρώπη, διώχνοντας επιβλαβείς δραστηριότητες σε άλλα μέρη του πλανήτη, από όπου όμως δεν θα επιβαρύνουν λιγότερο το πλανητικό κλίμα.
Στην ίδια συνέντευξη, ο πρόεδρος της Arcelor αναδεικνύει και άλλες πλευρές της παγκοσμιοποίησης από τη σκοπιά της ευρωπαϊκής σιδηρουργίας: τη νέα πραγματικότητα της διεύρυνσης και τις σχέσεις με τις εκτός Ε.Ε. μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες, την είσοδο στη ραγδαία αναπτυσσόμενη Κίνα, τη συμμετοχή στην ανοικοδόμηση του Ιράκ, τις προοπτικές ανάκτησης μεριδίων στην αμερικανική αγορά που χάθηκαν όταν επιβλήθηκαν οι προστατευτικοί δασμοί, αλλά και συγχωνεύσεων με εκεί επιχειρήσεις ή εξαγορών.
Η ανεργία, ωστόσο, είναι μεγάλο πρόβλημα και στις ΗΠΑ, στο οποίο μάλιστα προστίθεται και η εξαιρετικά χαμηλή -μόλις 0,8%- πραγματική αύξηση των μισθών, παρά την εντυπωσιακή φετινή μεγέθυνση της οικονομίας, όπως επισημαίνει ο Πολ Κρούγκμαν.