Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα κρίνει την τύχη του Συμφώνου Σταθερότητος, μετά την απόφαση που έλαβε χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προσβάλλει δικαστικά την απόφαση με την οποία, το Νοέμβριο, οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών είχαν ουσιαστικά αθωώσει τη Γερμανία και τη Γαλλία για τα υπερβολικά ελλείμματα των προϋπολογισμών τους.
Πρόκειται αναμφίβολα για ιστορική απόφαση με την οποία η Επιτροπή καταβάλλει μία ύστατη προσπάθεια επιβεβαίωσης του ρόλου της ως θεματοφύλακα των θεσμών και νόμων της Ενωσης, έναντι της απόφασης του Συμβουλίου Υπουργών να ανασταλεί η ισχύς της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και των ευρωπαϊκών Συνθηκών, απλώς και μόνον επειδή παραβάτες ευρέθησαν να είναι οι δύο ισχυρότερες χώρες της Ζώνης Ευρώ, η Γαλλία και η εφευρέτις του Συμφώνου, Γερμανία.
Υπενθυμίζεται ότι, έχοντας διαπιστώσει την ύπαρξη ελλείμματος άνω του 3% του ΑΕΠ για τρία συναπτά έτη τόσο στον γερμανικό προϋπολογισμό όσο και στον γαλλικό, η Επιτροπή είχε εισηγηθεί στις κυβερνήσεις την επιβολή ενός καθεστώτος επιτήρησης των δύο οικονομιών μέχρι την ευθυγράμμισή τους με τις επιταγές του Συμφώνου Σταθερότητος. Μάλιστα, για να καταστήσει πιο εύπεπτη πολιτικά την ήδη «λάιτ» εισήγησή της, η Επιτροπή δεν είχε φθάσει στο σημείο να ζητήσει την επιβολή προστίμου ύψους 0,5% του ΑΕΠ εκάστης χώρας, όπως θα μπορούσε να έχει πράξει, χωρίς όμως και να παραιτηθεί του δικαιώματός της να το πράξει εάν οι παραβιάσεις συνεχίζονταν. Προ της λυσσώδους αντίδρασης των Γαλλογερμανών, οι οποίοι επικαλέσθηκαν τα πάντα από τις «πραγματικές» ανάγκες της οικονομίας μέχρι την εθνική τους «αξιοπρέπεια», τα υπόλοιπα κρά-τη-μέλη πλην τεσσάρων προτίμησαν να συνταχθούν με τους δύο γίγαντες και απλώς να… παρακαλέσουν Γαλλία και Γερμανία, εφ’ όσον κρίνουν ότι δύνανται, να μειώσουν το έλλειμμά τους, που έφθασε το 4,2% του ΑΕΠ φέτος αντί ανωτάτου ορίου 3% σε δύο στάδια: κατά 0,77% η Γαλλία και κατά 0,6% η Γερμανία το 2004 και κατά 0,6% και 0,5% το 2005. Ουδεμία αναφορά υπήρξε σε ποινή για τις ήδη βεβαιωθείσες και αλλεπάλληλες παραβάσεις τους ή ακόμα για μελλοντική παραβίαση των νέων όρων.
Οι Βρυξέλλες είχαν αντιδράσει εντονότατα τότε και είχαν εξ αρχής δηλώσει ότι θα εξετάσουν το ενδεχόμενο προσφυγής, αν και από πολλές πλευρές υπήρξαν περί του αντιθέτου εισηγήσεις. Αρκετοί δε, είχαν αμφισβητήσει εξ αρχής και το κατά πόσον θα είχε ελπίδες επιτυχίας μια προσφυγή, όμως την προηγουμένη εβδομάδα, η νομική υπηρεσία της Επιτροπής έκρινε ότι οι Βρυξέλλες έχουν βάσιμα επιχειρήματα και έτσι έδωσε ουσιαστικά το «πράσινο φως» για την προσφυγή, η εκδίκαση της οποίας αναμένεται εντός του προσεχούς εξαμήνου. Ομως και στη χθεσινή τελική συνεδρίαση της Επιτροπής για τη λήψη της αποφάσεως δεν υπήρξε ομοφωνία και όπως έγινε γνωστό κατά της προσφυγής ετάχθησαν κυρίως και για λόγους μάλλον προφανείς οι Γερμανοί και οι Γάλλοι Επίτροποι, αλλά όπως έγινε γνωστό και Βρετανοί για τους δικούς τους, βέβαια, λόγους καθώς η μη συμμετέχουσα στην ΟΝΕ Βρετανία είναι επισήμως απλή θεατής των εξελίξεων αυτών.. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από την άλλη πλευρά, οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Φιλελεύθεροι ετάχθησαν υπέρ της Επιτροπής, ενώ μέχρι αργά χθες οι Σοσιαλιστές δεν είχαν εκφρασθεί.
Αντίθετος με την απόφαση είναι όμως ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Πατ Κοξ, ο οποίος είχε δηλώσει προκαταβολικά ότι η εμπλοκή του Δικαστηρίου «μπορεί μεν να διαλευκάνει τις νομικές παραμέτρους της κρίσης, όμως θα δυσχεράνει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων». Μάλιστα, ο Κοξ σημείωσε ότι η αυτή λήψη αποφάσεων «προϋποθέτει τα πρωτεία της πολιτικής», με άλλα λόγια τα πρωτεία των κυβερνήσεων επι των «τεχνοκρατών» των Βρυξελλών.
Αλλωστε, η ιδία η κατεδάφιση του Συμφώνου Σταθερότητος υπήρξε υπέρτατη έκφραση αυτής της ελευθερίας κινήσεων (έναντι των κανόνων που οι ίδιες θεσπίζουν) που επιχειρούν να ανακτήσουν οι κυβερνήσεις, μια ελευθερία που φυσικά πλήττει θανάσιμα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον πολιτικό ρόλο που ανέκαθεν διεκδικεί αυτή στα της Ευρώπης. Αυτό επιχειρεί τώρα διά της δικαστικής οδού να ανατρέψει η Επιτροπή. Από την απόφαση του Δικαστηρίου, του οποίου υπενθυμίζεται, προεδρεύει πλέον ο Ελληνας Δικαστής Β. Σκουρής, θα κριθούν πολλά.