Αι… ο Αλαν Γκρίνσπαν χθες δεν είχε κανένα ενδοιασμό, ήταν ανεπιφύλακτα ήρεμος για το δολάριο μιλώντας στην έδρα της Bundesbnak (Κεντρική Τραπέζα της Γερμανίας) στο Βερολίνο. «Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η πτώση του δολαρίου έχει αναθερμάνει τις πληθωριστικές πιέσεις, που είναι κλασικό σύμπτωμα ασθενικού νομίσματος», επισήμανε ο Αμερικανός τραπεζίτης. Παράλληλα, κατέρριψε το επιχείρημα ότι από την πτώση του δολαρίου θα επηρεασθούν δυσμενώς οι εισροές κεφαλαίων στις ΗΠΑ για τη χρηματοδότηση των εμπορικών ανισορροπιών, ως συνέπεια στην επώδυνη αύξηση του ελλείμματος του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών. Το επιχείρημα αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στην Ευρώπη, όταν η έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) επισήμανε ότι οι χώρες του ΟΠΕΚ που τιμολογούν σε δολάρια το πετρέλαιο, έχουν επαναπατρίσει κεφάλαια με αξιοσημείωτα επιταχυνόμενους ρυθμούς το πρώτο εξάμηνο του περασμένου έτους. Οι αγορές χρήματος άκουσαν το μήνυμα αυτό του Γκρίνσπαν, με συνέπεια το ευρώ να υποχωρήσει στα 1,2735 δολάρια.
Δεν δίστασε, λοιπόν, ο Αλαν Γκρίνσπαν να μειώσει τις καλλιεργούμενες προσδοκίες των Γαλλογερμανών, ότι στην επικείμενη σύνοδο της οικονομικής ηγεσίας του G-7, στη Φλώριδα της Αμερικής στις 6/7 Φεβρουαρίου, θα θέσουν το θέμα της πτώσης του δολαρίου επιδιώκοντας μια συντονισμένη παρέμβαση κατά του δολαρίου. H αδυναμία για κοινή στρατηγική τώρα είναι εμφανής. Ενώ ποικίλες δηλώσεις της Γαλλογερμανίας επιβεβαιώνουν τη διάσταση απόψεων μεταξύ των υπουργών Οικονομικών και των κεντρικών τραπεζιτών ΗΠΑ και Ευρώπης.
Ηδη η μεγάλη αλήθεια ότι η σημαντική πτώση του δολαρίου βοήθησε στην ανταγωνιστικότητα των Αμερικανών βιομηχάνων διεθνώς, είναι γεγονός. Οντως, το φθηνότερο δολάριο έχει βοηθήσει τους Αμερικανούς εξαγωγείς. H στήλη επανειλημμένως είχε επισημάνει ότι η Ουάσιγκτον έχει επηρεασθεί από την αντίληψη των Αμερικανών βιομηχάνων, εγκαταλείποντας την πολιτική του «ισχυρού δολαρίου» προς όφελος της εξαγωγικής τους ανταγωνιστικότητας. Οπως έχω επισημάνει: H de facto αυτή ομολογία του ανακοινωθέντος του G7, με την αποδοχή του «φθηνού δολαρίου» στο κρίσιμο θέμα της συναλλαγματικής πολιτικής» των χωρών της Ασίας, έσβησε την περιβόητη πολιτική του «ισχυρού δολαρίου» των ΗΠΑ.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Φράνσις Μερ, ομόλογησε χθες ότι «ήταν λάθος» το ανακοινωθέν του Ντουμπάι και θα το διορθώσουν στη Φλώριδα»!!!
-. ..Ξανά, λοιπόν, στην επικαιρότητα το «διαβόητο» Σύμφωνο! Το πολιτικό πραξικόπημα των Γαλλογερμανών -στην ιστορική πλέον συνεδρίση της 25ης Νοεμβρίου του EcoFin- που επανέφερε την εθνική εξουσία στη δημοσιονομική πολιτική, κατήργησε τον θεσμοθετημένο ρόλο της Κομισιόν και ταπείνωσε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πάει στο Δικαστήριο. Βεβαίως, οι πληγές από τη σύγκρουση αυτή, είναι βαθιές και ανοιχτές. Το διαβόητο αυτό «Σύμφωνο της Σταθερότητας (και Απασχόλησης)» είναι ο κώδικας που αποσκοπεί στην εγγύηση σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας των 12 οικονομιών της ONE που έχουν αποκτήσει το ευρώ!
Το «Σύμφωνο» προβλέπει την τιμωρία της χώρας που θα αποτύχει να κρατήσει υπό ελέγχο τις δαπάνες και ως εκ τούτου το έλλειμμα του προϋπολογισμού της ξεπεράσει το επιτρεπτό όριο του 3% επί του ΑΕΠ, που ορίζει η συνθήκη του Μάαστριχτ. H στήλη είχε εξαρχής εναντιωθεί «κάθετα» στη Μααστριχτική λογική, στο Σύμφωνο της Σταθερότητας και τη (νομοτελειακή) σταθεροποίηση χωρίς ορατό τέλος.
Δεν τόλμησε το ΕcoFiνα τιμωρήσει τη Γαλλία και τη Γερμανία για τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα που θα παραβιάσουν ασύστολα για τρίτο συνεχή χρόνο, το 2004, το διαβόητο Σύμφωνο, προκαλώντας ισχυρό πλήγμα σε βάρος των μικρών χωρών. Ετσι για τα μάτια, επήλθε ένας συμβιβασμός που προβλέπει για τη Γερμανία και τη Γαλλία τη μείωση των διαρθρωτικών ελλείμματων τους κατά 0,6% και κατά 0,77% αντίστοιχα για το 2004 και κατά 0,5% και κατά 0,6% αντίστοιχα για το 2005. Και δόθηκε παράταση μέχρι το 2005 και στις δύο χώρες να επαναφέρουν κάτω από το απαγορευμένο όριο του 3% τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα.