Ομως, η Wall Street και η αμερικανική οικονομία, μαζί και ο αμερικανικός λαός, έχουν διαφορετική άποψη!!! Σε ποσοστό 54% οι Αμερικανοί εξακολουθούν να εμπιστεύονται τον τρόπο με τον οποίο ασκεί την προεδρία ο Τζορτζ Μπους. H πρόσφατη δημοσκόπηση της Wall Street Journal/ABC News, που έγινε εν όψει της αυριανής έναρξης των προκριματικών εκλογών στην Αϊόβα για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος, στις προεδρικές εκλογές Νοεμβρίου, έδειξε τον Τζορτζ Μπους να υπερτερεί κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες των κυρίων υποψηφίων Δημοκρατικών. O Αμερικανοί ιεράρχησαν την οικονομία ως το σημαντικότερο θέμα, σε σύγκριση με την τρομοκρατία. Και σε υψηλό ποσοστό εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο πόλεμος πηγαίνει καλά, μετά τη σύλληψη του Σαντάμ! Οι Αμερικανοί καταναλωτές αγοράζουν σπίτια και αυτοκίνητα με ρυθμούς-ρεκόρ και είναι πολύ ευχαριστημένοι από τη δουλειά τους, όπως είπαν στη δημοσκόπηση. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο πως οι Αμερικανοί είναι ικανοποιημένοι με την πολιτική Μπους!!! Το παράδοξο είναι η κρίση που διέρχεται το Δημοκρατικό κόμμα.
Ναι… Το θαύμα της αμερικανικής οικονομίας των τελευταίων 20 ετών ήταν πραγματικό. Για τον λόγο αυτό η χρηματιστηριακή κρίση δεν μπόρεσε να μολύνει την πραγματική οικονομία. Οντως, όμως, ήταν μια οικονομία με εκπληκτική αναπτυξιακή ορμή χωρίς την παραμικρή ένδειξη πληθωριστικών πιέσεων. Μια οικονομία που χάρις στη νέα τεχνολογία, την υψηλή παραγωγικότητα και τη βελτιωμένη διαχειριστική ανταγωνιστικότητα, γνώρισε περίοδο αναγέννησης. Ακριβώς, αυτές ήταν οι δικλίδες ασφαλείας που τη διέσωσαν. Και όταν η φούσκα της αμερικανικής ιντερνετικής dot-com υστερίας έσκασε, η Αμερική βίωσε μεν τη ραγδαία επιβράδυνση των αναπτυξιακών ρυθμών και την απαξίωση των επιχειρηματικών και επενδυτικών κερδών, ωστόσο πολύ σύντομα συνήλθε. Παράλληλα, το κλίμα του crony καπιταλισμού φάνηκε να το ξεριζώνει ο Μπους, απολύοντας εγκαίρως το οικονομικό επιτελείο του.
Ωστόσο… την εικόνα της αμερικανικής οικονομίας τη λοιδορούσαν οι γνωστές «έγκυρες» πένες, αναλύοντας τα σενάρια περί δήθεν δεινής κατάστασης της αμερικανικής οικονομίας και του αμερικανικού καπιταλισμού, παρόμοιας με αυτήν της «Μεγάλης Κρίσης» (Great Depression) της δεκαετίας του 1930! Και βεβαίως, δεν αναφέρομαι στις γνωστές πένες που εκτελούν ακόμη χρέη «αριστερού» δορυφόρου, επειδή απλώς δεν κατανοούν τη νέα οικονομική τάξη πραγμάτων. Τώρα η ίδια η πραγματικότητα της αμερικανικής οικονομίας διαψεύδει τις γνωστές «Κασσάνδρες».
Και ενώ αυτό ήδη το παραδέχθηκε ο Economist, τώρα ήρθε η ώρα και για τους Financial Times. Αλλά αυτό που εκπλήσσει δυσάρεστα είναι ότι ακόμη και φορείς της διαμόρφωσης της εξειδικευμένης και υψηλού επιπέδου κοινής γνώμης, όπως των New York Times, όντως έκαναν τραμπουκισμούς και συνεχίζουν, έναντι της αμερικανικής οικονομίας, για πολιτικούς λόγους. Φυσικά, υπάρχουν αρκετοί Δημοκρατικοί που δεν διστάζουν να πουν ψέματα για την οικονομία, προκειμένου να κερδίσουν τις εκλογές. Ομως, αυτή δεν τους κάνει τη χάρη. Οι Δημοκρατικοί προσδοκούν να συμβεί στον υιό Μπους, αυτό που συνέβη με τον πατέρα Μπους όταν η ύφεση του 1990-91, παρά το γεγονός ότι είχε ήδη λήξει το 1992, έδωσε τη νίκη στον Κλίντον.
Το υπόδειγμα του καπιταλισμού της αγοράς, η Wall Street, έχει πάντα μιαν αδιόρατη δύναμη προκρίνοντας τον νικητή. Τώρα ψηφίζει Μπους. Ηδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Πολ Σάμουελσον, ο πρώτος Αμερικανός οικονομόλογος που κέρδισε το Νόμπελ Οικονομίας, είχε δηλώσει: «H Wall Street κάνει σπουδαίες οικονομικές εκτιμήσεις». Σε «αχίλλειο πτέρνα» της Αμερικής και της Wall είχαν αναδειχθεί οι συνέπειες από την επιδημική κατά Γκρίνσπαν «μολυσματική απληστία» και διαφθορά επιχειρήσεων και πολιτικών. Ωστόσο, σύντομα διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν εξαπλωθεί οι απάτες και ότι δεν είχε διαβρωθεί μέχρι το μεδούλι η Wall Street από τα επιχειρηματικά και λογιστικά συμφέροντα, όπως οι περισσότεροι πίστευαν και πολλοί ίσως ευχόνταν. Τώρα οι εφιάλτες τύπου Εnroκαι WorldCom και οι λοιποί… ξεχάστηκαν. H Wall βλέπει μόνο την αισιόδοξη, ισχυρή ανάκαμψη της οικονομίας και των κερδών των επιχειρήσεων.
Η Wall Street διατηρεί την αισιοδοξία της για τη νίκη του εκλεκτού της Ρεπουμπλικανού Τζορτζ Μπους του νεότερου. Στην προοπτική κατάκτησης για μια ακόμη τετραετία από τον Τζορτζ Μπους στοιχηματίζει η Wall! Παράλληλα οι πετρελαιοβιομηχανίες, οι φαρμακοβιομηχανίες και οι λοιπές… που γεμίζουν ξανά αφειδώς τα ταμεία του Τζορτζ Μπους, αποβλέποντας φυσικά σε μετεκλογικά οφέλη! Τελικώς, το πολιτικό σύστημα επί Μπους ξανάγραψε τους κανόνες που πρέπει να ακολουθήσουν οι πάντες. Φυσικά και με τη βοήθεια του αδιάφθορου και ικανού γενικού εισαγγελέα της Νέας Υόρκης Eliot Spitzer, που έχει καταγράψει σπουδαίες νίκες στον πόλεμό του κατά του πανίσχυρου τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ, αποδίδοντας εχέγγυα στην ισχύ του αμερικανικού καπιταλισμού και της Wall Street… Παράλληλα θεσπίστηκαν αυστηρότερες διατάξεις για την καταστροφή ενοχοποιητικών εγγράφων που στοχεύουν να παραπλανήσουν το έργο της Δικαιοσύνης, όπως ακριβώς έκανε η διαβόητη πλέον και χρεοκοπημένη Arthur Αnderseκατ’ εντολήν της διοίκησης της Εnron.
Οντως έρμαια της διαφθοράς και η SEC (Securities and Exchange Commission, που είναι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς) και η Wall, εγκλωβισμένες και παιγιδευμένες μέσα σε ένα ανήθικο πλαίσιο, διασώθηκαν από τον πρόεδρο Μπους και το αμερικανικό Κογκρέσο. Με στόχο να υπερασπισθούν την ιδέα της μετοχικής κουλτούρας και να αποκατασταθεί η τρωθείσα εμπιστοσύνη στις αμερικανικές αγορές, από κοινού νομοθέτησαν την «εξυγίανση». O πολιτικός πόλεμος Λευκού Οίκου και Κογκρέσου κατά του «ανήθικου» και «διεφθαρμένου» τραπεζικού και επιχειρηματικού συστήματος απέδωσε καρπούς. Να επισημανθεί ότι την επιβολή αυτή των «νέων ηθικών κανόνων ευθύνης» στον επιχειρηματικό κόσμο τη διασφαλίζει «ειδική δύναμη κρούσης της SEC». Ναι, όλα αυτά συνέβησαν στην Αμερική.
Β Εχεις την εντύπωση ότι όλα είναι μια σαθρή ευκαιρία, λιωμένη κάτω από τις ανάγκες. Ομως, δεν έχει πλέον καμία σημασία που η ελληνική οικονομία έχει ραγίσει στα δύο. Τις σοβαρές παρενέργειες, που δεν μπόρεσε να τις αντιμετωπίσει η «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση Σημίτη, τις παρέδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου. Τα παπαγαλάκια της ενημέρωσης και του καθεστωτισμού ψιττακίζουν αδιαλείπτως το μάθημα τους: Επιτυχία! Επιτυχία! Επιτυχία!..
Εγώ, απλώς, να θυμίσω την έκθεση του Economist Corporate Network, όπου επισημαίνεται ότι η Ελλάδα κατάφερε να κακοδιαχειριστεί τόσο άσχημα την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ώστε ο συγκριτικός πλούτος της χώρας να παραμένει χαμηλότερα σε σχέση με το 1981! Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ από το 69% του μέσου όρου της E.E. την εποχή της ένταξης έπεσε στο 66% φέτος!!! Ενα σπάταλο, ανώριμο και ανέτοιμο ελληνικό κράτος είχε συνέπεια η χώρα να χάσει το τρένο της ισχυρής ανάπτυξης. Οι αιτίες, που καταγράφονται στην έκθεση, είναι τρεις: Πρώτον, οι μεγάλες δημόσιες δαπάνες και η άρνηση της εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών από τις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα να μην έρθουν ξένες επενδύσεις και να μην είναι ανταγωνιστικές οι εξαγωγές. Δεύτερον, η σπατάλη των κοινοτικών πόρων, που τα πρώτα χρόνια έφταναν μέχρι και το 7% του ΑΕΠ της χώρας. Αυτό από τη μια πλευρά επέτρεψε τη διατήρηση αντιαναπτυξιακής πολιτικής και από την άλλη έριξε καύσιμο στη διαφθορά. Τρίτον, η οικονομία δεν ήταν έτοιμη να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό εντός της τότε EOK. «H ένταξη της Ελλάδος ήταν μια πολιτική και όχι οικονομική απόφαση», διαπιστώνεται στην έκθεση, προειδοποιώντας παράλληλα τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης που θα ενταχθούν του χρόνου στην Ευρωπαϊκή Ενωση ότι η ενταξιακή εμπειρία από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα προσφέρει το εξής συμπέρασμα: «Το μάθημα που δίνει η Ελλάδα, είναι κυρίως το παράδειγμα προς αποφυγήν».