Για μία ακόμη φορά συγκαλείται από χθες στην έδρα του στο Νταβός της Ελβετίας το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ για τις ετήσιες συνομιλίες του γύρω από «τη βελτίωση της κατάστασης του κόσμου», με έμφαση αυτή τη φορά στην ειρήνη και στην ευημερία.
Οπως τονίζει σε σχετική ανακοίνωσή του ο ιδρυτής του φόρουμ Κλάους Σουάμπ, οι συμμετέχοντες θα αντιμετωπίσουν την πικρή αλήθεια ότι δεν θα σημειωθεί ισχυρή και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη σε όλον τον κόσμο, εκτός κι αν υπάρξει ασφάλεια, αλλά ορισμένες ασταθείς περιοχές του κόσμου δεν πρόκειται να έχουν ασφάλεια χωρίς την προοπτική της ευημερίας. «Κι αυτή είναι η εξίσωση του Νταβός: ασφάλεια και ευημερία ίσον ειρήνη», αναφέρει επί λέξει ο κ. Σουάμπ. H ετήσια σύνοδος του φόρουμ άρχισε χθες μέσα στο δυσοίωνο κλίμα που καλλιέργησε παγκόσμια έρευνα, σύμφωνα με την οποία, οι καθημερινοί άνθρωποι αισθάνονται ανασφαλείς, ανίσχυροι και απαισιόδοξοι σε ό,τι αφορά την αφάλεια και την ευημερία του κόσμου στο μέλλον. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν καθημερινοί άνθρωποι στο Νταβός εφ’ όσον το κόστος της συμμετοχής υπερβαίνει τα 20.000 δολάρια, οι συμμετέχοντες θα εμπιστευθούν τα πορίσματα έρευνας της Gallup International, που είναι τα εξής :
Σε παγκόσμιο επίπεδο ο αριθμός των ανθρώπων που δεν είναι ικανοποιημένοι από τη διεθνή ασφάλεια είναι υπερδιπλάσιος του αριθμού εκείνων που είναι ικανοποιημένοι και συγκεκριμένα τα ποσοστά είναι 41% έναντι 20%.
Σε ό,τι αφορά την ασφάλεια σε εθνικό επίπεδο, θεωρείται, επίσης, ανεπαρκής σε όλες τις ηπείρους και ελάχιστες χώρες ευελπιστούν ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί στο εγγύς μέλλον.
Περίπου οι μισοί από τους ερωτηθέντες και συγκεκριμένα το 48% παγκοσμίως πιστεύουν ότι η επόμενη γενιά θα ζήσει σ’ ένα κόσμο λιγότερο ασφαλή. Στη Δυτική Ευρώπη, μάλιστα, το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται στα 2/3, δηλαδή στο 64%. Ωστόσο, στο Αφγανιστάν, στην Ινδία και στο Πακιστάν επικρατεί μεγαλύτερη αισιοδοξία και οι άνθρωποι αισθάνονται ότι ο κόσμος γίνεται πιο ασφαλής. Εκτός, όμως, από τους καθημερινούς ανθρώπους, εκφράζουν ανασφάλεια και οι ειδικοί. Σύμφωνα με μια άλλη έκθεση που συνέταξε «ομάδα 40 και πλέον ειδικών από ολόκληρο τον κόσμο, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς οργανισμοί, οι επιχειρήσεις, αλλά και η κοινωνία καταβάλλουν μόλις το 1/3 των προσπαθειών και του πνεύματος συνεργασίας που θα απαιτούνταν για την υλοποίηση των στόχων τους οποίους έθεσε η Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τη Χιλιετία».
Μεταξύ των φιλόδοξων αυτών στόχων συγκαταλέγονται η λήξη των πολέμων, η μείωση της φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο, η σταθεροποίηση του παγκόσμιου περιβάλλοντος και η διασφάλιση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Υπενθυμίζεται ότι οι ηγέτες έχουν ορίσει χρονικά περιθώρια 15 ετών για την επίτευξη αυτών των στόχων, για την οποία ενδιαφέρεται και το φόρουμ μολονότι οι επικριτές του επισημαίνουν πάντα ότι στα 34 χρόνια της ύπαρξής του δεν έχει επιτύχει να βελτιώσει την κατάσταση του κόσμου. Υπενθυμίζεται ότι πριν από δύο χρόνια το φόρουμ είχε συγκληθεί στη Νέα Υόρκη αντί για το Νταβός, σε μια χειρονομία αλληλεγγύης μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.