H ιδέα της «ευρωπαϊκής εταιρείας», δηλαδή της εταιρείας που θα έχει την έδρα της στην Ευρωπαϊκή Ενωση και θα ρυθμίζεται από τις ευρωπαϊκές αρχές και όχι από ένα κράτος-μέλος, υφίσταται τουλάχιστον εδώ και 30 χρόνια. Μόλις, όμως, στις 11 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους επέλεξε για πρώτη φορά το καθεστώς της ευρωπαϊκής εταιρείας η μεγαλύτερη ασφαλιστική της Ευρώπης, Allianz. H ασφαλιστική ανακοίνωσε την επιλογή της στο πλαίσιο συγχώνευσης και αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεών της. Το νομικό πλαίσιο που θα διέπει το καθεστώς της ευρωπαϊκής εταιρείας τέθηκε μόλις τον περασμένο Οκτώβριο όταν η Ευρωπαϊκή Ενωση ψήφισε νόμο που, θεωρητικά, επιτρέπει στο καινούργιο αυτό «μοντέλο» εταιρείας να λειτουργεί πανομοιότυπα στις 28 χώρες του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου.
Μόνον ένας μικρός αριθμός εταιρειών έσπευσαν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον, με κυριότερη την αυστριακή εταιρεία οδοποιίας Strabag. Ενας από τους λόγους της απροθυμίας είναι η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα των εταιρειών σχετικά με τη φορολογική τους μεταχείριση και διάφορες πτυχές της εταιρικής διακυβέρνησης καθώς και με την ολιγωρία ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών ως προς την προσαρμογή των εθνικών τους νομοθεσιών. Σε ό,τι αφορά, άλλωστε, τις μικρότερες ευρωπαϊκές εταιρείες, η δημιουργία μιας περιορισμένης επιχείρησης που θα εμπίπτει στη βρετανική νομοθεσία είναι φθηνότερη από την επιλογή της ευρωπαϊκής εταιρείας, και στην πράξη προσφέρει τις ίδιες δυνατότητες.
Η Allianz επέλεξε το ευρωπαϊκό καθεστώς ως τον καλύτερο τρόπο να ενσωματώσει στις άλλες ευρωπαϊκές της επιχειρήσεις τη RAS, θυγατρική της στην Ιταλία, της οποίας ελέγχει το 55,4%. Δεν πρόκειται, όμως, να ενοποιήσει τη διοίκησή της σε ένα ενιαίο διοικητικό συμβούλιο. H διάρθρωση του διοικητικού της συμβουλίου θα παραμείνει ίδια μολονότι τα μέλη της θα μειωθούν από 20 σε 12. Ούτε και θα εγκαταλείψει το αξίωμα της Γερμανίας που επιβάλλει συμμετοχή των εργαζομένων: τα μισά από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου θα είναι εκπρόσωποι των εργαζομένων αλλά θα προέρχονται από την Ευρώπη και όχι μόνον από τη Γερμανία. Το καθεστώς της ευρωπαϊκής εταιρείας, όμως, ίσως διευκολύνει μια μετακίνηση στο Λουξεμβούργο αν η Allianz θεωρήσει απαράδεκτο το φορολογικό ή το ρυθμιστικό σύστημα της Γερμανίας.
Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι εταιρείες με ευρωπαϊκό καθεστώς ενδέχεται να μεταναστεύουν σε ευρωπαϊκές χώρες με πιο φιλικές ρυθμίσεις όπως ακριβώς συμβαίνει στην Αμερική, όπου το Ντελαγουέαρ προσελκύει πολλές επιχειρήσεις. Στο μεταξύ οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που επιτρέπουν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή εταιρεία να λειτουργεί σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, ενδέχεται να καταστήσει το καθεστώς της «ευρωπαϊκής εταιρείας» αφ’ ενός περιττό και αφ’ ετέρου οικονομικά ασύμφορο. Στη Γερμανία, η δημιουργία μιας απλής εταιρείας περιορισμένης ευθύνης κοστίζει περί τα 1.000 ευρώ και προϋποθέτει κεφάλαια 25.000 ευρώ. Στη Βρετανία, αντίθετα, το κόστος της ίδρυσης μπορεί να είναι μικρότερο από 300 ευρώ και το αρχικό κεφάλαιο δεν χρειάζεται να υπερβαίνει τη μία στερλίνα. Υπολογίζεται ότι ήδη 18.000 με 20.000 γερμανικές εταιρείες έχουν μεταναστεύσει στη Βρετανία.