Οι πολύπλοκες αναλύσεις περί της αξίας του δολαρίου περιττεύουν. Οι κίνδυνοι που απειλούν τα αμερικανικά αξιόγραφα αντανακλούν ένα θεμελιώδη οικονομικό κανόνα : η υποχώρηση της ζήτησης οδηγεί σε υπερβολική προσφορά. O κανόνας αυτός ισχύει και ιδιαιτέρως όταν συγκρίνουμε το αμερικανικό νόμισμα με το ευρώ. Σε όλον τον κόσμο υπάρχουν επενδυτές που διατηρούν τεράστιες ποσότητες αξιόγραφων εκπεφρασμένων σε δολάρια. Δεδομένου, όμως, ότι υποχωρούν οι αποδόσεις τους, οι διαχειριστές κεφαλαίων διστάζουν να τοποθετήσουν σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου το ένα τρισ. δολάρια που θα χρειάζονταν οι ΗΠΑ για να καλύψουν το λεγόμενο δίδυμο έλλειμμά τους.
Την ίδια στιγμή τα ευρωπαϊκά εταιρικά ομόλογα προσφέρουν καλύτερες πραγματικές αποδόσεις, ενώ η προσφορά τους μειώνεται σταθερά εξ αιτίας της επιθετικής μείωσης του χρέους των επιχειρήσεων, της αύξησης των συγχωνεύσεων και των εξαγορών αλλά και της επιστροφής τεράστιων κεφαλαίων στους μετόχους. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που ανέλυσε η MG Financial Group της Νέας Υόρκης, το ποσοστό των αμερικανικών επενδύσεων σε ξένα αξιόγραφα εκτινάχθηκε κατά 207% το δεύτερο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, φθάνοντας στα 251 δισ. δολάρια. Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη εκροή που έχει καταγραφεί ποτέ στις ΗΠΑ. Τα αξιόγραφα που έχουν αποδειχθεί ακατανίκητα είναι οι μετοχές ευρωπαϊκών εταιρειών με διψήφιο αριθμό κερδών που έχουν τιμές χαμηλές συγκριτικά με τα διεθνή δεδομένα και τα ομόλογα των χωρών-μελών της Ζώνης Ευρώ, που βραχυπρόθεσμα δεν διατρέχουν τους κινδύνους από την αύξηση των επιτοκίων ή του πληθωρισμού.
Σύμφωνα δε με τη UBS, οι καθαρές εισροές στις ΗΠΑ το δεύτερο τρίμηνο του έτους εμφάνιζαν αρνητικό πρόσημο για όγδοο συναπτό τρίμηνο. O Ντέιβιντ Σερπ, αναλυτής της JPMorgan Fleming Asset Management, εκφράζεται με ενθουσιασμό για τα ευρωπαϊκά αξιόγραφα, επειδή στην Ευρώπη καταγράφεται μεγάλη πιστωτική επέκταση, βελτίωση της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων, αλλά και των μερισμάτων που βρίσκονται κοντά σε επίπεδα ρεκόρ. Περίπου το 30% των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων καταβάλλουν περισσότερα στους επενδυτές υπό τη μορφή μερισμάτων παρά σε τόκους των δεκαετών ομολόγων. Οπως επισημαίνει ο κ. Σερπ, το ποσοστό αυτό υπήρξε υψηλότερο του 30% μόλις μία φορά μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Σύμφωνα με τη Citibank, οι εισροές χρήματος σε μετοχικά αμοιβαία κεφάλαια των ΗΠΑ έχουν υποχωρήσει τους τελευταίους μήνες στα οκτώ δισ. δολάρια τον μήνα, δηλαδή μόλις στο 60% από τον μακροπρόθεσμο μέσο όρο τους. Παράλληλα η ζήτηση για ξένα αμοιβαία κεφάλαια έχει εκτιναχθεί στα επτά δισ. δολάρια τον μήνα, ενώ ο μακροπρόθεσμος μέσος όρος είναι μολις δύο δισ. δολάρια. Οι εισροές κεφαλαίων που τοποθετούνται σε ευρωπαϊκά ομόλογα βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων πέντε ετών χάρη στη διαφορά ανάμεσα στα αμερικανικά επιτόκια, που έχουν μπει σε ανοδική πορεία από το 2004, και στα ευρωπαϊκά επιτόκια, που παραμένουν σταθερά σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Η αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων έχει υπονομεύσει μια άλλη καθοριστική πηγή ζήτησης για δολάρια, καθώς οι επενδυτές δεν μπορούν πλέουν να αγοράζουν φθηνά δολάρια και να επενδύουν τα κέρδη τους σε αξιόγραφα άλλου νομίσματος που έχουν υψηλότερες αποδόσεις. Είναι πολύ δύσκολο για το δολάριο να αντισταθεί στον συνδυασμό των χαμηλών επιτοκίων του ευρώ με την ισχυρή αύξηση των κερδών ευρωπαϊκών επιχειρήσεων χωρίς την πίεση από τη διαφοροποίηση των αποθεματικών των κεντρικών τραπεζών και τη μείωση του χρέους των επιχειρήσεων. O δανεισμός των μεγάλων επιχειρήσεων από τις διεθνείς χρηματαγορές γίνεται σε δολάρια. H έκδοση ομολόγων, όμως, και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, παραμένει στάσιμη τα τελευταία χρόνια.